Psychologische ruimte gekoppeld aan woonruimte, waarin een persoon zich kalm en veilig voelt, wordt gewoonlijk de comfortzone genoemd. Waarom is het volgens de meerderheid nodig om deze zone te overwinnen, om uit het comfort te komen, zodat iemand zich nog beter kan voelen? Laten we eerst naar de comfortzone kijken van buitenaf en proberen deze (voor zover mogelijk) te geven ) een objectieve beoordeling. Als we het over vrede en veiligheid hebben, betekent dit dat dit een zone van voorwaardelijk comfort is, waar alles voorspelbaar, stabiel is en zonder enig spoor van risico en de uitdagingen van het leven. Stagnatie. Nog steeds water. En na verloop van tijd vindt er een vervanging van concepten plaats: deze zone is niet langer comfortabel, maar wordt... vertrouwd. Daarom raakt een persoon geleidelijk gewend aan de ooit gecreëerde en onveranderlijke leefomstandigheden in de omgeving en noemt het een comfortzone, terwijl comfort na verloop van tijd voorwaardelijk wordt, omdat stagnatie ook de oorzaak is van chronische stress. Omdat bij gebrek aan dynamiek vroeg of laat die aspecten van het leven verschijnen die niet meer helemaal bij een persoon passen, maar ze zichzelf er al ‘van heeft overtuigd’ dat ze zich goed voelt zoals het is, en dan went ze eraan ‘goed’. Het meest voorkomende voorbeeld is dat iemand naar school gaat, een baan waarin hij al zijn interesse heeft verloren, geen zin heeft om verder te gaan, hij heeft een punt van groei bereikt en is daar vastgelopen. Het is tijd om te vertrekken en iets nieuws te beginnen, maar hij overtuigde zichzelf: "Ik kan niets anders doen, dus ik blijf naar deze onbeminde baan gaan." Ja, je hoeft niet alleen uit zo’n ‘comfortzone’ te komen, maar ik zou zeggen: rennen! Hoe langzamer de persoonlijkheid door routine wordt vernietigd, hoe moeilijker het zal zijn om zichzelf te herstellen. Daarom moet u eerst zelf beslissen: wat is comfort? Langzame, stabiele en voorspelbare stagnatie of langzame, onstabiele en daardoor onvoorspelbare groei? Beweging of tijd markeren? Stilstaand water of een bergstroom Velen zullen misschien redeneren: waarom zou je het riskeren? Wat als het risico niet loont? Ik ben het eens met zowel de eerste als de tweede twijfel. Maar het feit is dat wanneer je de gebruikelijke en zelfgecreëerde grenzen begint te overschrijden en risico's neemt, je de mogelijkheid hebt om je begrip van comfort uit te breiden. Dan zul je begrijpen dat troost niet gaat over wanneer je het volhoudt, maar over wanneer je jezelf ontwikkelt in nieuwe omstandigheden, je denken en gedrag verandert en slechte gewoonten afleert. Onthoud: het grootste risico is om het risico helemaal op te geven. Zorg voor jezelf. Sabirov Salavat