Je kind, helemaal bedekt met snot en tranen, komt naar huis rennen en begint een verschrikkelijk, hartverscheurend verhaal te vertellen over hoe hij beledigd was! De tranen rollen als hagel naar beneden, het kind huilt, balt zijn vuisten, er zit zoveel pijn en verdriet in zijn woorden en ogen. Hij zegt dat hij gisteren geen vrienden meer is met zijn beste vriend! Wat een slecht en verrader is hij! Nu alles en voor altijd en altijd! En hij zal hem ook bij vrienden verwijderen en hem af en toe zelfs vermoorden! Wanhoop en woede breken door in elk woord... Wat gebeurt er op dit moment met je? Wil je het kind kalmeren? Wil je dat hij zo snel mogelijk stopt met huilen? Voel je je hulpeloos? Schuld omdat je niet gered bent en er niet op het juiste moment bent? Of misschien doe je mee aan de woede en wrok jegens je vriend. Of word boos op het kind omdat hij, zoals gewoonlijk, de schuld heeft van alles. Ik wil er snel achter komen wie gelijk heeft en wie ongelijk, zodat dit snikken stopt... De sterke en levendige gevoelens van je kind zijn moeilijk te weerstaan. Er reageert iets en er gebeurt iets in je, er ontstaan ​​​​ondraaglijke ervaringen... Daarom is het 'werk' van een ouder moeilijk omdat je niet alleen je kinderen, maar vooral jezelf moet kalmeren. Wees in staat om uw angsten te weerstaan ​​en ze te scheiden van de gevoelens van het kind, zonder in paniek te raken. Net als in een vliegtuig moet u, als de druk in de cabine afneemt, eerst uzelf een zuurstofmasker aantrekken, en pas daarna uw kind. Als u merkt dat u “bewusteloos” bent van de sterke gevoelens die u hebben overweldigd, is het onwaarschijnlijk dat u daartoe in staat zult zijn om uw baby te helpen kalmeren en dit moment te overleven. Haal diep adem en adem uit en luister naar wat er met u gebeurt, waar deze situatie u aan doet denken, waarom het zo moeilijk is om het huilen en de pijn van de baby te weerstaan, wat u doet. wil doen... Neem een ​​pauze. Je zoon of dochter ben jij niet, hij heeft nu een ander verhaal en andere gevoelens. Maar hoe beter u uzelf begrijpt en uw ‘innerlijke kind’ troost, hoe beter u kunt luisteren naar wat er met uw kind gebeurt. Hij heeft het nu echt nodig dat u hem begrijpt en hem helpt de storm van gevoelens en emoties het hoofd te bieden waardoor hij schreeuwend naar huis rende. Luister naar hem, onderbreek hem niet. Ga naast haar zitten, omhels haar, zonder haastig iets te zeggen of overhaaste conclusies te trekken. Probeer de gevoelens die hij ervaart te benoemen. 'Je lijkt erg overstuur. Je bent nu echt boos. Je hebt het gevoel dat niets kan worden opgelost. Je hoopte dat alles anders zou zijn, maar het bleek zo... Je bent erg verbitterd.' Als reactie op elk 'geraden' gevoel kan het snikken toenemen en zullen er nieuwe stromen van wrok en woede uitstromen. Dit is hoe het zou moeten zijn. Probeer hem niet onmiddellijk te kalmeren en hem te troosten dat alles goed komt. Dit is de volgende fase. Laat alle moeilijke gevoelens eerst naar voren komen en laat uw kind begrijpen dat u ze accepteert en dat u ze op dit moment niet als iets beschouwt om u voor te schamen. Een dergelijke ervaring van acceptatie en sympathie die met een ouder wordt ervaren, zal het kind in staat stellen in de toekomst zelf met soortgelijke situaties om te gaan. Wanneer de eerste golf afneemt, begint het kind soms zelf te praten over waar hij ongelijk in had, of waarom. het lijkt hem dat de gebeurtenissen zich precies zo ontvouwden. Als uw kind uw liefde en steun, kalmte en afwezigheid van overweldigende angst voelt, ontstaat er een veilige ruimte om de situatie te bespreken, erover na te denken en lessen te leren.…