Katya was een buitengewoon meisje: ze had een andere kledingstijl, hield van bepaalde muziek en uiterlijk was ze altijd heel kalm en gereserveerd. Sergei is de ziel van elk gezelschap en leek qua karakter meer op de Troubodour uit de film "The Bremen Town Musicians". Ze waren al sinds hun kindertijd samen: ze groeiden samen op, werden volwassen en maakten plannen. Alles ging goed totdat Sergei een sms ontving van Katya: "Sorry, we kunnen maar beter uit elkaar gaan!" Het was als een donderslag midden in een heldere hemel! Sergei was in de war en haastte zich om Katya te bellen om de reden te achterhalen, maar ze antwoordde hem die avond niet, noch de volgende, of zelfs een week later! Hij bleef haar bellen, stuurde cadeautjes en kaarten, verontschuldigde zich en vroeg om elkaar te ontmoeten, maar het mocht allemaal niet baten. Zo kwam Sergei in mijn kantoor terecht. Hij was verpletterd en gebroken, maar haar naam en imago lekten letterlijk uit, ongeacht welke richting ik het gesprek op ging! Het enige waar hij om gaf was wat hij nog meer kon doen om haar vergeving te verdienen! Ik vroeg: "Sergey, waar ben je precies schuldig aan?" Hij dacht even na, zijn blik verstijfde: 'Ik kon haar niet gelukkig maken...' Sergei liet zijn hoofd zakken en steunde met zijn handen. Ik had het gevoel dat op dat moment beelden en beelden uit het leven, geassocieerd met pijn en teleurstelling, voor zijn ogen zweefden. Ik ging voorzichtig naast hem zitten, bang om dit belangrijke proces te verstoren, legde mijn hand op mijn rug en vroeg: "Sergey, wie herinner je je zojuist nog?" Sergei groeide niet op in een compleet gezin. Sergei's vader vertrok toen hij zes jaar oud was. De moeder bleef alleen achter met de baby, die precies op zijn vader leek. Ze werd boos, huilde, verloor haar geduld en liet elke keer zien hoe moeilijk het voor haar was. Sergei leefde in een voortdurend schuldgevoel en nam op een gegeven moment voor zichzelf een belangrijke beslissing dat hij zeker volledig voor zijn moeder moest zorgen! Het is jammer dat er toen geen volwassene naast hem stond die kon zeggen dat dit niet de verantwoordelijkheid van een kleine jongen is, dat hij nergens de schuld van heeft, dat hij het recht op liefde niet mag verdienen, omdat die onvoorwaardelijk is. ! Ik werd zo volwassen voor hem. Hij liet me zijn pijn aanraken en de jongen zien die nog steeds in hem leeft en het onmogelijke probeert te doen! Nu heeft Sergei een vrouw en een dochter die als twee druppels water op hem lijken. 😊Waarschijnlijk begrijpen en onderschatten we de invloed van onze directe omgeving in de kindertijd op de volwassenheid nog steeds niet volledig. Ongetwijfeld worden ons leven en onze bestemming niet bepaald door het sterrenbeeld waaronder we zijn geboren, niet door de naam die we hebben gekregen, maar door onze moeder! We worden geboren als een schone lei en ervaren de wereld door haar aanrakingen, woorden en blikken. Iemand zal pijn, teleurstelling en wrok door haar ogen zien, en iemand zal liefde, vertrouwen en vriendelijkheid zien. PS Alle personages in dit verhaal zijn gecreëerd door de verbeelding van de auteur. Eventuele overeenkomsten tussen namen en gebeurtenissen zijn willekeurig!