Van de auteur: Alles waar ik over schrijf is het resultaat van het begrijpen van persoonlijke en therapeutische ervaringen. Alle artikelen en aantekeningen zijn van de auteur. Houd hier rekening mee als u ze wilt delen. Dus je hebt besloten moeder te worden! En je geliefde stemt er ook mee in om vader te worden. Je besteedt uren aan het surfen op forums voor aanstaande moeders, het kiezen van een kliniek, een dokter, het kopen van stapels tijdschriften... en je wederhelft blijft zich net zo gedragen als voordat je deze belangrijke beslissing nam. En in de ziel van zo'n kalme en zelfverzekerde vrouw ontstaan ​​er twijfels: wat als zijn vaderinstinct nooit wakker wordt? Weg met twijfels! En... lang leve de informatie! Laten we samen uitzoeken wat dit 'vaderlijke instinct' is en wanneer wordt het wakker? Vanuit het oogpunt van de wetenschap wordt 'instinct' vertaald als 'impuls', en in biologische zin is het een aangeboren kenmerk van het geslacht en de soort, d.w.z. erfelijk, een neiging tot bepaald gedrag of een bepaalde handelwijze. Het wordt automatisch uitgevoerd. Het is interessant dat, hoe doelgericht de acties ook lijken, er geen sprake is van bewust anticiperen op de uitkomst, noch van besef van hun opportuniteit of noodzaak. Het blijkt dus dat instinctieve acties noch gepland, noch gestopt kunnen worden als ze al begonnen zijn. Mensen en dieren hebben vergelijkbare instincten: overleven, bescherming, voortplanting. Maar het gedrag van mens en dier is heel anders. Daarom hebben mensen vanuit wetenschappelijk oogpunt geen instincten. Aan de andere kant worden sommige aspecten van het mannelijke kinderlijke gedrag geassocieerd met het hormoon oxytocine, dat een man zachtaardiger, trouwer en zorgzamer maakt. Maar het maximale niveau van dit hormoon in het bloed van mannen wordt pas op de leeftijd van 35-40 jaar bereikt, en kinderen verschijnen in de regel eerder. Laten we daarom proberen de situatie anders te bekijken. Het zou juister zijn om te bedenken dat ouderlijke gevoelens niet alleen een instinct zijn, maar eerder verworven ervaringen. De gevoelens van de moeder jegens de baby komen duidelijker tot uiting, omdat ze fysiologisch verbonden is met het ongeboren kind, negen maanden lang klopten hun harten zij aan zij. Dan borstvoeding, nauw contact, verzorging. Dit alles draagt ​​bij aan een sterke gehechtheid. Maar vaderlijke liefde bestaat, in tegenstelling tot vaderinstinct. Het is alleen zo dat deze liefde van een andere aard is dan die van een moeder. Wat kan een vader doen? Hij is, net als jij, oneindig blij met de geboorte van een kind. Hij drukt deze vreugde alleen anders uit. Vergeet niet dat voor een man de zwangerschap van zijn geliefde en de geboorte van een baby niet alleen vreugde is, maar ook veel stress. Het is voor een man moeilijk om meteen in een normaal ritme te komen. Maar naarmate je zwangerschap vordert, ervaart ook hij veranderingen. Het niveau van cortisol, dat verantwoordelijk is voor de aandacht, neemt toe in het lichaam van een man. De prolactinespiegels veranderen ook, en dit wordt in verband gebracht met borstvoeding en moederinstinct. De testosteronspiegels veranderen in de eerste weken na de geboorte. Dergelijke veranderingen in het lichaam van een man zorgen ervoor dat het vaderlijke instinct zich kan manifesteren en dat de man kan wennen aan de nieuwe rol. Ja, het is moeilijk te geloven, maar zodra je hem vertelde dat je een kind verwachtte, houdt hij al van hem , en bovendien maakt hij zich zorgen over hoe hij voor hem moet zorgen, beschermen en opvoeden. Papa ervaart echter niet meteen de eerste, echt sterkere gevoelens. Op de leeftijd van 10-12 weken begint de baby zijn blik op het gezicht van de volwassene te richten, te herkennen en zich duidelijk te verheugen: beweeg geanimeerd zijn armen en benen, glimlach en koer uitnodigend. Op dat moment wordt de man overmand door een golf van echte, onverholen vreugde: “Hij kijkt naar mij, herkent mij, is blij!” - dit is wat het hele scala aan vaderlijke gevoelens wakker maakt. En vanaf dat moment is deze baby zijn kind, aan wie zijn leven nu is gewijd. Zo'n andere liefde Ja, de natuur heeft een man een andere plaats gegeven bij het opvoeden van kinderen dan een vrouw, maar de geschiedenis heeft ook zijn sporen nagelaten. Vaderlijke gevoelens en gedrag zijn niet langer een biologisch fenomeen, maar een sociaal fenomeen. Tot het midden van de twintigste eeuw geloofde men dus dat de moeder betrokken moest worden bij de opvoeding van kinderen, en dat de man de verantwoordelijkheid voor de opvoeding op zich nam.?