Ik probeer al heel lang verschillende artikelen te schrijven. Het leek op een kleine training, een repetitie of zoiets. Op de website van psychologen B17 en op mijn website staan ​​sporen uit het verleden. Veel van wat toen in mijn hoofd zat, resulteerde in de tekst. Maar dit waren voornamelijk verschillende logische constructies, diagrammen, analyses, conclusies. Nu begrijp ik dat ik voornamelijk voor mezelf schreef... Het is tijd om uit de "warme schuilplaats") te komen) Dan een lange stagnatie, toen ik mezelf er niet toe kon brengen. om er geen lijn uit te persen. Ik heb gewoon voortdurend opkomende gedachten opgeschreven in de vorm van kopjes, waar ik het over zou willen hebben. De redenen hiervoor laat ik voorlopig achterwege voor ‘toekomstige debriefing’, misschien zelfs in de vorm van mijn eigen artikelen. En eind 2020, dat ongelooflijk veel veranderde in de wereld, had ik een doorbraak. Er heeft een soort energietransformatie plaatsgevonden. De angst om de stabiliteit en zekerheid van het vorige leven te verliezen speelde ook een rol. Misschien werd het ook beïnvloed door het feit dat ik mijn jarenlange dagelijkse energiebeoefening uit het verleden “Eye of Revival” weer herstelde. Het helpt echt krachtig om dit nieuwe niveau van energie van perceptie en actie te behouden. Ik begon het leven in al zijn diversiteit op een heel ander niveau te voelen en te ervaren. Hoewel dit misschien maar een kleine stap is op mijn pad van ontwikkeling van perceptie en gevoeligheid, reageert mijn lichaam duidelijk niet alleen op binnenkomende informatie in de vorm van zicht, gehoor, interne sensaties, een stroom van woorden, maar specifiek op de vitaliteit. van sommige van deze manifestaties. En het is altijd een andere energie van binnen, sommige stromingen snellen door mij heen of stromen langzaam door mijn hele lichaam. Het is alsof het reageert en zegt: "nu leven, echt, hier en nu, waarnemen, onthouden, reproduceren." Ik wil hier op een gegeven moment al mee stoppen, inademen, genieten, mezelf onderdompelen in nieuwe ervaringen. Zonder poespas, zonder de opdoemende gedachten ‘er zijn andere dingen die ik moet doen’. Deze heldere energetische levenssensaties in alle kleine dingen zijn nu voor mij als een zwerm mogelijkheden, waardoor ik ‘leef’. Niet alleen door mijn aandacht voor hen, maar ook door mijn pogingen om deze ‘geschenken van het leven die mij bezochten’ te gebruiken. En dit was voorheen zeer zeldzaam, maar het gebeurde, maar ik hechtte niet veel belang aan dergelijke energiestoten. Nou, het manifesteerde zich en manifesteerde zich. Ik leefde zoals gewoonlijk voort, logisch, stabiel, wijs, en vergat vrijwel onmiddellijk deze reactie van het lichaam. Maar nu heb ik het gevoel dat ik in de drukte van eindeloze zaken een glimp opvang van authenticiteit, menselijkheid of zoiets. Ik gebruik mijn lichaam als indicator, als een instrument dat nieuwe mogelijkheden heeft gekregen of ontwikkeld. En het is precies deze toestand, deze vaardigheid, zulke kansen in mijn leven en het leven van elke persoon die ik wil delen, waarover ik wil schrijven, die ik wil bespreken. , probeer te gebruiken in alledaagse zaken. Ik vermoed dat het de vergetelheid van het lichaam is, eraan wennen en onoplettendheid als het meest waardevolle instrument in het leven dat beetje bij beetje de motivatie om te leven ‘doodt’ van het leven” van een vreugdevol bestaan ​​en dankbaarheid voor alle pracht van deze wereld verandert in onbewust ouder worden, sterven. Ik herinner me dat ik in mijn jeugd, toen ik nog studeerde, veel ziek was, en al in die tijd kwamen de gedachten op ik: “zal dit de rest van mijn leven zo blijven?” Dit stortte me in een soort hopeloosheid en onmiddellijk verlies van energie. Een mens weet en weet vaak niet hoe en wat hij met zichzelf, met zijn lichaam, kan doen. Maar hij wil niet leven in een groeiend kluwen van problemen, ziekten en steeds toenemende leeftijdsbeperkingen, en tegelijkertijd kan hij hier niet mee omgaan. En dan geeft de persoon zich over aan de dood. Onbewust. In het diepst van zijn ziel, beseffend dat hij zichzelf zo'n wending in het leven toestaat, maar zonder het in zijn bewustzijn aan zichzelf toe te geven. Dit is menselijke keuzevrijheid. Wat ga je kiezen? Of heb je al gekozen, maar heb je het nog niet aan jezelf toegegeven?).