Sinds januari 2022 heeft de WHO professionele burn-out opgenomen in de Internationale Classificatie van Ziekten (ICD-11). In de dagelijkse opvatting noemen ze burn-out, net als depressie, het. Dit artikel beschrijft kort de fundamentele verschillen tussen professionele (emotionele) burn-out en depressie, chronische stress, lastige emoties en eenvoudige onwil om onaangenaam werk te doen. In de ICD wordt burn-out geïnterpreteerd als een klinisch significant syndroom dat optreedt in een situatie van chronische stress op de werkplek die niet met succes is overwonnen. Zijn burn-out en chronische stress hetzelfde? beginnen. Stress begint met een moeilijke externe gebeurtenis en moeilijke emoties daarover. Ze vingen witte muizen, sloten ze op in een doos en begonnen ze te choqueren. Er was een economische/politieke crisis, oorlog, catastrofe. We ervaren wat er is gebeurd (angst), de hersenen verzamelen de maximale hoeveelheid middelen voor vluchten/vechten, vertragen niet-prioritaire taken (voedsel verteren, slapen) en we rennen, vechten of passen ons aan. Aanpassen betekent leren voldoen aan onze basisbehoeften in nieuwe omstandigheden. Als er geen aanpassing plaatsvindt, wordt de stress chronisch, neemt het aanpassingsvermogen sterk af (benzine wordt sneller verbruikt bij een snelheid van 240 dan bij een snelheid van 90) en beginnen we ziek te worden. Dan houden de stressfactoren op (de crisis is het dieptepunt gepasseerd, witte muizen zijn niet meer geschokt, de oorlog is voorbij), of we passen ons nog steeds aan door ziekte en met behulp van ziekte, of we sterven aan een emotionele burn-out met enthousiasme. Alleen dan zal er sprake zijn van uitputting, agressie, depressie en walging. De eerste stap is de beklimming, de bereidheid om bergen te verzetten en het anticiperen op iets speciaals en langverwachts. Natuurlijk rijst de vraag: wat verwacht iemand precies als hij in de eerste fase van een burn-out terechtkomt? Waarom zal hij zoveel middelen investeren? Waarom kan hij dit niet weigeren? Maar dat kan hij niet. Of zelfs dit: als hij het kan, zal er geen sprake zijn van een burn-out. We zullen het antwoord op deze vraag in dit artikel niet bespreken, het belangrijkste om te onthouden is: de eerste fase van emotionele burn-out is enthousiasme. En dit is het fundamentele verschil met stress. Of misschien is het gewoon melancholie? In de wereld van Instagram* wordt actief het idee ondersteund dat een goed leven een leven is dat alleen gevuld is met prettige emoties en gevoelens. Eigenlijk natuurlijk niet. Een normaal, goed leven is gevuld met verschillende gebeurtenissen en dienovereenkomstig verschillende emoties en gevoelens. Gevoelens zijn de energie die in ons ontstaat als we de realiteit ontmoeten. Zoals de werkelijkheid is, zo zijn gevoelens ook. Maar in een normaal, goed leven kunnen we deze gevoelens weerstaan, ze door ons heen laten gaan en naar de juiste plek sturen. Over het algemeen weten we wat we ermee moeten doen, we leven met ze mee. Omdat niet iedereen weet wat te doen met lastige gevoelens, worden ze soms verward met een burn-out. Het fundamentele verschil tussen een onaangenaam gevoel en een burn-out is dat het verband houdt met een specifieke gebeurtenis of situatie. Als u zich bijvoorbeeld herinnert wat uw zakenpartner heeft gedaan, wordt u overmand door een onaangenaam gevoel (teleurstelling, woede, wrok, angst, wat dan ook). Je probeert afstand te nemen van deze herinnering om dit gevoel niet te ervaren en niet met deze realiteit te maken te krijgen. Dit is geen burn-out. Bij een burn-out wordt het scala aan emoties niet geassocieerd met een specifieke beslissing of gebeurtenis. Alles maakt je kwaad. Of wil je niets. Depressie of burn-out? Omdat een van de stadia van burn-out (na uitputting en agressie) depressief wordt genoemd, is het vrij moeilijk om ze te onderscheiden. Depressie is een psychische stoornis, waarvan de belangrijkste tekenen een verminderde, depressieve emotionele achtergrond, motorische vertraging, onvermogen om van alles te genieten (anhedonie), slaapstoornissen zijn, en dit alles gedurende meer dan 2 weken zonder pauzes. Als u als gevolg van een professionele burn-out iets soortgelijks heeft bereikt en u in dit stadium naar de dokter komt, kan de dokter dat doen.