Van de auteur: het artikel is gepubliceerd op een website voor moeders. Handige tips, wedstrijden, communicatie en nog veel meer! Het gebruikelijke verhaal: een verwarde, perplexe moeder: “Roma wil niet studeren. En de laatste tijd doet hij thuis niets meer, hij is onbeleefd geworden.” Een mooie jongen met ondeugende ogen, maar hij probeert steeds in een horizontale positie op de bank te glijden, alsof hij een amoebe zonder ruggengraat is. Nou, laten we het maar uitzoeken... Het uitgangspunt van het verhaal is gewoon, maar de redenen daarvoor De luiheid van kinderen in elk gezin is anders, wat betekent dat er geen kant-en-klare recepten zijn. Op het eerste gezicht bleek dat een zevenjarig kind niet gewend is aan grenzen of normen. De enige manier om hem te beïnvloeden is omkoping. Gelukkig is er zo'n mogelijkheid. Moeder begrijpt zelf dat dit een doodlopende weg is. Nu een speeltje, en dan? De maan vanuit de lucht? Maar de jongen is niet verstoken van begrip van verantwoordelijkheid en plichtsbesef. Op de een of andere manier vergat ik mijn huiswerk op tijd te maken, dus deed ik het laat in de avond. We zien dus dat er een alternatieve motivatie bestaat voor omkoping. Daarom was het eerste waar we het over eens waren: “Als je niet doet wat je in huis moet doen of niet voor jezelf zorgt, raak je je tv kwijt (computer, spelletjes met moeder, enz.). .).” En de moeder probeert consistent te zijn in haar eisen om aan de gezinsregels te voldoen en de genomen beslissingen niet te annuleren. Ten tweede: geef Romka de tijd om te mopperen als hij ergens geen zin in heeft. Het is belangrijk voor hem om zijn gezicht te redden: "Ik deed het omdat ik het wilde." Ten derde kreeg Roma een jaar geleden een zusje, en de hoeveelheid aandacht die hij kreeg is sterk afgenomen. Daarom werd een recept voor 'onderdompeling in de kindertijd' voor een week voorgeschreven. Romka met een lepel voeden, inbakeren, verhaaltje voor het slapengaan. Roman weigerde dit aanbod echter lachend. En hij stemde in met een attribuut van opgroeien: wekelijks zakgeld. (Tegelijkertijd worden reguliere gezinsverantwoordelijkheden geïntroduceerd). Omdat hij volwassen wil worden, zullen we hem steunen. Na de eerste ontmoeting verbeterde de situatie in het gezin merkbaar. Moeder vond een benadering van haar zoon, ze leerden het over veel zaken eens te worden. Maar niet tijdens de studie. Wat hier aan de hand was, werd duidelijker toen vader naar de volgende bijeenkomst kwam. De wensen van papa zijn specifiek en strikt: “Ik wil dat hij de beste wordt in zowel studie als sport.” Het is gewoon zo en niet anders. Het is moeilijk voor de jongen. Nou, hij kan niet concurreren met zijn vader (hij was echt de beste van de klas, en zelfs nu is hij de leider). Alle jongens spelen graag voetbal en basketbal met hun vader, maar Roma niet. Papa is in alles de beste en streeft er niet naar om zijn zoon de ruimte te geven om zich te ontwikkelen. Het is onwaarschijnlijk dat iemand zich zal laten inspireren door de oproep: “Kom op, waarom ben je zo onhandig, kijk en leer.” De vader concurreert ongewild met zijn zoon. Natuurlijk kun je hem niet bijhouden. Kan het niet verslaan in vergelijking. De jongen lijkt zichzelf, zijn gevoel van eigenwaarde, te beschermen. "Ik doe het niet omdat ik het niet wil!" - in dit geval is vergelijken onmogelijk. Romka zou beter worden dan een riem voor ongehoorzaamheid, maar hij is een persoon. Koppigheid is de andere kant van wilskracht. In dit geval is ‘luiheid’ – de weigering van de jongen om de tafels van vermenigvuldiging te lezen en te leren – een protest tegen de buitensporige eisen van zijn vader. En de enige uitweg is het stoppen van deze rivaliteit. De vader moet een stap terug doen en respect tonen voor de persoonlijkheid van het kind. Laat de zoon niet worden wat de ouder wil, maar zichzelf worden. Aanvaarden. Ik ben er zeker van dat als je Roman deze belangrijkste vrijheid geeft, zijn kleine gevecht met zijn ouders over kleinigheden zal verdwijnen. Aanbevelingen voor ouders die geen luie kinderen willen: concurreer niet met het kind ("Hier ben ik op jouw leeftijd.. .") Probeer niet om te kopen voor wat u moet doen, doe het volgens uw plicht en volgens de regels van het gezin. Wees consistent: maak geen afspraken binnen het gezin over een uniforme opvoedingsstrategie. Elke, zelfs niet erg succesvolle, regel is beter dan vele tegenstrijdige regels (dat wil zeggen: niet toestaan ​​​​wat een ander heeft verboden). Geef haalbare instructies zodra hij je vraagt ​​​​om je te helpen (meestal zijn kinderen van 3-4 jaar geïnteresseerd in helpen). , als je het niet steunt, wacht dan niet tot het verlangen weer tot leven wordt gewekt). Bedankt voor wat je hebt gedaan