Er is een vrij algemene bewering dat iedereen op de een of andere manier een psycholoog is. En deze uitspraak heeft echt bestaansrecht. We staan ​​immers allemaal voortdurend in contact met de wereld om ons heen. Elke dag hebben we contact met andere mensen en doen we ervaring op in het opbouwen en onderhouden van relaties. En hoewel we allemaal aan dit proces deelnemen, vormt ieder van ons zijn eigen ervaring. Tot op zekere hoogte leren we onszelf kennen door contact met de wereld en de mensen om ons heen. En dankzij dit contact hebben we een beeld van onszelf. Omdat we nergens leren hoe we relaties op de juiste manier kunnen opbouwen en onderhouden, leren we dit zelf. Tegelijkertijd leren we vooral onbewust, door het gedrag van onze ouders en mensen die belangrijk voor ons zijn te kopiëren. En hoe we onze relaties opbouwen, hangt af van hoe deze mensen die dicht bij ons staan ​​ons beïnvloeden. Als onze dierbaren in staat zijn langdurige en vriendschappelijke relaties met andere mensen aan te gaan en te onderhouden, zal het hoogstwaarschijnlijk ook gemakkelijker voor ons zijn om deze vaardigheid te ontwikkelen. Als onze ouders en belangrijke volwassenen niet weten hoe ze dit moeten doen, wordt het voor ons veel moeilijker om dit in ons leven te reproduceren. Ieder van ons heeft in ieder geval de mogelijkheid om dit te leren, maar we willen niet allemaal leren. En iedereen die het leven niet wil leren, door het optreden van verschillende problemen en problemen, zal keer op keer de kans krijgen om deze ervaring op te doen. Maar heel weinig mensen durven en grijpen de kans aan om hun leven te veranderen. En er zijn veel redenen achter deze onwil om te veranderen. Ik ga ze voorlopig niet allemaal bespreken. Ik zal er maar één noemen. Dit is een banaal gebrek aan kennis en vaardigheden die kunnen worden toegepast in je eigen levenscreativiteit. Dit is de reden waarom alle mensen psychologische ervaring hebben met de interactie met de wereld en de mensen om hen heen, maar niet iedereen is een ‘expert’ in deze interactie. En daarom, als je deze of gene hulp nodig hebt, is het beter om contact op te nemen met iemand die echt kan helpen. En daarvoor hoeft u niet altijd een professional in te schakelen. Maar als u echt kwaliteitshulp wilt krijgen, moet u erop letten of de persoon met wie u contact opneemt soortgelijke problemen in zijn eigen leven kan oplossen. Ben het ermee eens dat het dom is om in financiële zaken hulp te zoeken bij iemand die nauwelijks rond kan komen. Hetzelfde geldt voor kwesties op het gebied van geestelijke gezondheid, relaties, enz. Het is de moeite waard om contact op te nemen met iemand die als ‘expert’ kan optreden en echt hulp kan bieden. En de garantie voor succesvolle hulp zal niet eens de afwezigheid van dergelijke problemen zijn bij de persoon tot wie u zich wendt, maar hoe effectief hij ze kan oplossen. Nogmaals, als we een analogie geven met het zakenleven, tot wie zou u zich dan wenden voor advies: de erfgenaam van een fortuin van miljoenen dollars die nooit financiële problemen heeft gehad of een persoon die, door zijn eigen inspanningen, moeilijkheden overwon, materieel welzijn bereikte ? Ik denk dat het antwoord duidelijk is. De eerste "adviseur" zal u eenvoudigweg niet begrijpen, hij heeft nog nooit zoiets meegemaakt en zal u niets nuttigs aanbieden. De tweede daarentegen heeft alle moeilijkheden ‘in zijn vel’ ervaren en kan vanuit ervaring competente hulp bieden. Op basis van het bovenstaande kun je meteen begrijpen dat de mythe dat “een psycholoog iemand is die geen problemen heeft” simpelweg niet reëel is. Integendeel, een psycholoog is “verplicht” om problemen te hebben (hoe grappig het ook klinkt). Maar allereerst moet hij ervaring hebben met het oplossen van zijn eigen problemen, alleen dan kan hij anderen effectief helpen.