Van de auteur: Hedendaagse kunst en het probleem van misverstanden Kunst is wanneer je iets hebt om over te praten... Kunst is wanneer mensen iets doen, dan zie je het, dan voel je er iets bij, en praat er dan over. Het belangrijkste is om woorden te gebruiken die aangeven dat je een estheet bent, anderhalve kilometer verderop. Cognitie, installatie, introjectie...... INSTALLATIE Bij installatie gebeurt er eerst onbegrijpelijk afval, en dan vertellen ze je dat het een installatie was... Ik was onlangs bij de verjaardag van het Arsenal Center for Contemporary Art, waar ik feliciteer het... en alles is prachtig, en de opening van een nieuwe tentoonstelling, waar ik je zeker over zal vertellen, en allerlei andere geneugten... Zoals altijd, volgens een lange traditie, mijn oude vrienden, beiden nog niet helemaal oud, en zelfs heel jong, kwamen naar me toe... en toen klaagde iemand dat ze de moderne kunst helemaal niet begrepen. In eerste instantie dacht ik dat het een installatie of zelfs een performance was... maar aangezien ze dit al jaren elke keer doen, besefte ik de ernst van de situatie... en beantwoordde ze met een onvermurwbare vraag. Vertel mij eens, o geachte mensen – ik vroeg het hen – en probeerde mijn stem onpartijdig te laten klinken – waarom gaan jullie al zoveel jaren naar al deze tentoonstellingen als jullie ze toch niet begrijpen..?! Ook schaamde ik hen - hoe kan het zijn dat een intelligent en verstandig persoon, en ook een gerespecteerde Russische intellectueel, jarenlang naar een bepaald ding zou kijken, maar nog steeds niets zou begrijpen...?! Bovendien is het oneindig vreemd en zelfs helemaal niet conceptueel als een verheven intellectueel zich als journalist begint te gedragen, en naar tentoonstellingen en presentaties gaat in de schuchtere hoop op een buffet... Tegelijkertijd weet hij het zelf niet en probeert niet eens het onderwerp, het kennisgebied en het object te begrijpen waarvoor al deze mensen hier bijeen zijn gekomen... en dus gewoon rondhangen en dan onzin schrijven... Bovendien ging ik verder en zag de verwarring in hun gezichten - hoe kan het zijn dat een slim persoon, zonder iets te begrijpen, niet alleen dit beschamende defect van de cognitieve functie verborg en zich niet schaamde als een zwakte van de geest... En er ook van jaar tot jaar publiekelijk trots op zou zijn ...? En toen ze fronsten en serieus begonnen te antwoorden, vertelde ik hen dat het een installatie was. Hoe heb je je kunst voorgesteld...... COGNITATIE Cognitie is wanneer je iets begrijpt. Nou ja, in ieder geval een beetje... Daarna gingen we verder met een serieus gesprek, zonder echt ruzie te maken... en grappen zijn grappen, maar de afgelopen jaren ben ik persoonlijk ongelooflijk geïnteresseerd geraakt in hoe je met mensen over hedendaagse kunst kunt praten. Omdat de eeuwige klacht - "Ik begrijp dit niet ..." - zo karakteristiek en wijdverbreid is, en totaal niet gebonden is aan het intellectuele niveau, of het soort beroep, of de onderwijskwalificaties... Toen begon ik om mensen te vragen wat ze eigenlijk bedoelen met “begrijpen”... want niet begrijpen, dat moet verdomd beledigend zijn... nou, stel je voor: je bent een volwassen, redelijk persoon, en plotseling... En plotseling, tegen je wil, je bevindt je in de positie van een hulpeloos kind, dat niet begrijpt wat voor anderen vanzelfsprekend is, en het niet kan verdragen om over ogenschijnlijk simpele dingen te praten... Als gevolg hiervan word je boos, ervaar je frustratie - frustratie, dit is een acute teleurstelling, als je naar onze mening - en je wordt gedwongen dit op de een of andere manier aan jezelf uit te leggen, jezelf op de een of andere manier te verdedigen... en wat moet je doen... Het beste in zulke gevallen is dat mensen het doen en anderen de schuld geven van hun plotselinge lastige situatie... dat wil zeggen, in ons geval, alle moderne kunst en de begaafde auteurs die deze maken. Bovendien leidt het onvermogen om een ​​gesprek te voeren tot onhandigheid, die op zijn beurt in vijandigheid verandert. En door de daaropvolgende herhaalde herhaling wordt het een gewoonte als een reflex. Dan gaat zo iemand, gedreven door nieuwsgierigheid en een natuurlijk verlangen om te begrijpen, naar de tentoonstelling... en ervaart een oncontroleerbaar gevoel van agressie. En natuurlijk geeft hij boos de kunst de schuld. Hoe kan zo'n verontwaardiging worden toegestaan ​​- vraagt ​​hij... Wat kunstmensen betreft, iedereen kan een genie beledigen, maar zichzelf als een genie beschouwen……