Ze keek haar vriendin verbijsterd aan. ‘We kunnen elkaar ontmoeten en praten als je wilt,’ zei ze. Ze ontmoetten elkaar de volgende dag in een klein, gezellig café aan een tafeltje. Er waren die dag weinig mensen en het café leek helemaal leeg. 'Het is op de een of andere manier ongemakkelijk. Waarom heb ik haar zelfs alles verteld? Waarschijnlijk zie ik er van buitenaf uit als een complete dwaas. Oké, misschien kunnen we het gesprek vandaag op abstracte onderwerpen richten,' terwijl ze nadacht, liep haar vriendin langzaam naar de tafel . "Hallo! Hoe voel je je?" vroeg ze. 'Normaal.''Vertel eens, hoe heb je hem ontmoet?' Ze realiseerde zich dat ze nauwelijks aan het gesprek zou kunnen ontsnappen en begon een verhaal over hun kennismaking, communicatie, relatie, hoe ze omwille van hem van haar man scheidde, over hoe ze van haar man scheidde. ze leed en ik maakte me zorgen over hun relatie. Een kennis luisterde, tekende soms iets op een servet en begon pas na het beëindigen van het verhaal een aantal vreemde en soms ogenschijnlijk volkomen domme vragen te stellen, zoals: 'Wat voelde je op dat moment? En bij haar laatste vraag was ik helemaal in de war: “Wat wil je?” Een vreemde vraag: “Wat wil ik? Natuurlijk wil ik... en toen dacht ze... "Echt, wat wil ik?" En opnieuw begonnen mijn gedachten te dwarrelen als een besneeuwde wervelwind. Na een tijdje stil te zijn geweest, zei ze: 'Weet je, ik wil hem veel vertellen, hem vragen, om uitleg vragen, maar het komt niet uit om dit in correspondentie te doen, verdraait hij altijd de betekenis, en als ik bel of praat, kan ik het niet doen, anders vergeet ik alles wat ik wilde zeggen.' 'Nou nee, wat als iemand het leest?' Het?" "Dat bedoelde ik niet. Schrijf hem alles wat je wilt zeggen en stuur het niet, verbrand het niet en verscheur het bijvoorbeeld." Aaaaaaa, ik begrijp het, ik heb dit al gedaan, ik heb ergens over deze methode gelezen, maar weet je, het heeft me helemaal niet geholpen.' 'Blijkbaar zijn verschillende nuances niet in acht genomen, ik kan je een briefsjabloon sturen en je zult begrijpen hoe je het had moeten schrijven, en het dan hardop voorlezen, als er emoties optreden, voel ze dan volledig. Als je wilt huilen, doe het dan, de woede zal toenemen. wees boos totdat ze helemaal weg is, geef over het algemeen je gevoelens de vrije loop.' En weet je wat nog meer? Je kunt je emoties en stemming kiezen, net als dingen. Op elk gegeven moment voel je wat je wilt voelen, en je Je kunt het zelf veranderen, je hebt het recht om te kiezen. Ze luisterde heel aandachtig naar haar vriendin, sommige gedachten leken haar volkomen belachelijk, absurd, terwijl andere voor de hand liggend en eenvoudig waren, begrijpelijk. Ze zaten lange tijd in het café. praatte veel, deed daarna een paar grappige kleine oefeningen en toen ze uit elkaar gingen, was ze in lichte verwarring, en om niet te zeggen dat ze zich goed voelde, maar ook niet slecht, in het algemeen, een vreemde toestand toen ze de volgende ochtend wakker werd voelde plotseling hoe gemakkelijk het voor haar was om te ademen, niets kneep in haar borst, en het werd volkomen duidelijk dat je je humeur kunt kiezen, net als je emoties. Op deze dag koos ze voor een outfit van zelfvertrouwen en lichtheid, en die was er er liggen nog steeds veel interessante outfits in haar binnenkast)) Vanaf die dag werd ze een ander persoon PS Wordt vervolgd.......