Ik heb al vele malen vanuit een of andere invalshoek over vermijding en controle bij angststoornissen geschreven en ik denk dat ik nog veel vaker zal schrijven, omdat het onderwerp controle en vermijding is essentieel bij het begrijpen van de aard van angststoornissen en bij het begrijpen hoe deze stoornissen kunnen worden overwonnen. In werkelijkheid wordt het grootste deel van de angst die angststoornissen begeleidt en vult, juist gevormd door de mechanismen van controle en vermijding. Simpel gezegd: controle en vermijding creëren zelf de angst die maximaal lijden veroorzaakt bij iemand die aan een angststoornis lijdt. Zoals ik al vaak heb geschreven en gezegd: de essentie en betekenis van angststoornissen begrijpen, waarom het zo moeilijk is om ermee om te gaan Als ze vechten, moet je het verschil leren begrijpen tussen angst en ongerustheid. En hoewel dit verschil op het eerste gezicht niet duidelijk is, is het nog steeds fundamenteel: bij angst is er altijd een specifieke bron van dreiging waar je op kunt wijzen, maar bij angst is er niet zo’n bron, maar er is een gevoel van bron van een potentiële dreiging. Dat wil zeggen dat bij angst de bron van de dreiging in het heden wordt gevonden, in het ‘hier en nu’, maar bij angst is deze bron ofwel onzichtbaar, ofwel bevindt hij zich op een andere plaats, of wordt het optreden ervan in de toekomst verwacht. Mijn favoriete voorbeeld is met een hond (mijn cliënten weten dat ik altijd over hem praat): als een boze hond achter mij aan rent en mij wil bijten, dan weet ik precies waar ik op dit moment bang voor ben en wat aanleiding geeft tot mijn angst, aangezien de hond de echte bron van de dreiging is. Maar als ik bijvoorbeeld 's avonds door het park loop en ik denk dat er misschien wel een hond op me wacht achter die struiken voor me, dan voel ik geen angst, maar ongerustheid, omdat ik Ik weet niet zeker of er echt een hond achter die struiken zit, of dat ze er niet is. Dat wil zeggen, een dergelijke dreiging is potentieel en veroorzaakt angst in de vorm van dezelfde opwinding en angst. In het geval van angst hebben we er bijvoorbeeld niet veel reacties op: vluchten, aanvallen of bevriezen. Bevriezing, meestal vlucht of aanval genoemd, is een minder vaak voorkomende vorm van angstreactie. Als een hond achter mij aan rent, zal ik natuurlijk proberen ervoor weg te rennen, of, als ik me sterk genoeg voel, zal ik proberen hem te bestrijden om deze dreiging te neutraliseren. Op dezelfde manier hebben we in het geval van angst precies dezelfde reacties, maar aangepast voor een botsing, niet met een echte dreiging, maar met een potentiële: in plaats van vluchten zal er vermijding zijn, in plaats van aanvallen zal er controle zijn, nou ja, bevriezen tijdens angst blijft bevriezen. Als we het over normale angst hebben, werkt alles prima: we weten dat we onze vingers niet in een stopcontact moeten steken (anders krijgen we een elektrische schok), we moeten niet achteloos op snelwegen lopen (omdat we dat niet doen). er rijden daar auto's die ons kunnen raken), enzovoort. Hier helpen onze vermijding en controle ons, beschermen we ons tegen potentiële bedreigingen die nog steeds zeer reële redenen hebben. Maar wanneer angst neurotisch wordt (en ik schreef hierover onlangs in een artikel over de ‘beker van geduld’), dan staat alles op zijn kop. omdat angst zelf als een bron van bedreiging wordt gezien. Natuurlijk creëren de hersenen op zulke momenten een groot aantal obsessieve gedachten die allerlei soorten bedreigingen, problemen en lijden beschrijven, maar in feite is een persoon op zulke momenten maar voor één ding bang: opnieuw angst ervaren en de controle verliezen. En dan worden bij angst de goede oude verdedigingsmechanismen tegen de dreiging geactiveerd: controle en vermijding. Maar zoals je al begrijpt, beschermen deze mechanismen juist tegen dreiging, en niet tegen angst. De taak van deze mechanismen is om iemand te helpen zichzelf te beschermen in gevaarlijke omstandigheden, en dit betekent: het vergroten van de waakzaamheid, voorzichtigheid, gevoeligheid, gevoeligheid - in het algemeen alles waar angst verantwoordelijk voor is. Iemand die een gevoel van dreiging ervaart, spant zich letterlijk in om zo goed mogelijk klaar te zijn om deze dreiging het hoofd te bieden. Maar dan alleen als het gevoel van dreiging zelf een dreiging wordt.