Van de auteur: ... “Henpecked” is wanneer ik niet blij ben dat een man naar een andere vrouw luistert. En als het mijn man is, is hij niet “henpecked”. 'Hij houdt gewoon heel veel van mij.' -- Een systematische kijk op de kwestie van gezinsrollen. - Wie is een “henpecked”? Waar komen ze vandaan? - Laten we de voorwaarden meteen begrijpen? ‘Henpecked’ is een negatief waardeoordeel. Een man zal zichzelf nooit zo noemen, en het is onwaarschijnlijk dat zijn vrouw hem zo zal noemen. Daarom hebben we het, als we 'onder de pan' zeggen, over een soort stel waarin we de man veroordelen. Van wie is deze beoordeling? En waar zullen we het dan over hebben? - Misschien zien de mensen die het dichtst bij de man staan ​​de man als “onder de duim”? Zien ze zijn zwakte? Of denkt de man zelf aan zichzelf, beschouwt hij zichzelf als zwak en is het gemakkelijker voor hem om zich te onderwerpen? - Heeft de man hier zelf last van? Of vinden wij deze mensen niet leuk, maar gaat alles goed met ze? Als dit zo is, dan is dit een heel andere overdracht, genaamd “afgunst”. Als we het hebben over koppelrelaties, dan is er een soort relatie waarin het voor een man gemakkelijker is als een vrouw hem vertelt wat hij moet doen. Want zijn moeder vertelde hem als kind wat hij moest doen en stopte op verschillende manieren zijn initiatief. Dan is het voor deze jongen gemakkelijker om een ​​krachtiger meisje in zijn omgeving te ontdekken, zodat zij het initiatief van haar moeder kan onderscheppen en hem vervolgens haar hele leven kan vertellen wat hij moet doen. Het is onwaarschijnlijk dat iemand in dit geval veel zal lijden, want als iemand een gebrek aan initiatief heeft, heeft zo iemand een partner nodig die dit initiatief zal onderscheppen. ... Deze man werd bijvoorbeeld opgevoed door zijn moeder en grootmoeder, en het was voor hen handig dat hun zoon “voor hen” was, zou doen wat hem werd opgedragen en gehoorzaamde. En dat deden ze zonder er echt over na te denken. En dan kiest ook hij, zonder veel nadenken, een meisje of vrouw die, ook zonder veel nadenken, hem kiest omdat ze is opgegroeid in een gezin van machtige vrouwen, en ze zullen hun hele leven absoluut gelukkig leven. Een beetje vloeken natuurlijk in sommige van dezelfde stijlen waarin ze ruzie maakten in hun ouderlijke families, maar over het algemeen zal iedereen absoluut gelukkig zijn en zijn hele leven volkomen gelukkig leven. Want als bij zo'n koppel blijkt dat er een soort beslissing moet worden genomen, blijkt dat de man hier niet klaar voor is of gewoon niet wil. En dan komt hij naar zijn vrouw en zegt tegen haar: "Schat, wat denk je ervan?", En zij antwoordt: "Misschien zo." En iedereen is er blij mee. Maar ze spreken niet in termen van ‘onder de pantoffel’, ‘niet onder de pantoffel’. Ze zeggen: “We hebben een harmonieuze relatie.” - Soortgelijk? “Probeer je de context voor te stellen waarin dit schelden ontstaat.” ‘Je bent onder de indruk’, zou iemand van buitenaf moeten zeggen, die niet blij is met hoe het bij dit stel gaat. Dit zou bijvoorbeeld kunnen worden gezegd door de moeder van deze man, die ongelukkig is dat er nu een andere vrouw is die hem vertelt wat hij moet doen in plaats van haar. En dan zegt ze: ‘Hij is onder de duim.’ En hier rijst een interessante vraag: waar komen onderdrukte mensen vandaan? Het komt allemaal van dezelfde plek: eerst vertelde zijn moeder hem wat hij moest doen, en nu trouwde hij, en zijn vrouw vertelt hem wat hij moest doen, en natuurlijk is zijn moeder niet gelukkig. Maar je had hem gewoon wat eerder moeten zeggen: ‘Zoon, denk zelf na, beslis voor jezelf, ga voor jezelf akkoord’, en dan zou er iets anders zijn geweest. - Is het mogelijk om een ​​gelijkteken te plaatsen tussen een onder de pantoffel staande man en een zwakke man? - Hier gaan we van het ene waardeoordeel naar het andere waardeoordeel. Wat is "zwak"? Zwak waarvoor? Om iemand anders beslissingen voor je te laten nemen, moet je hem in feite manipuleren, en om dit te doen moet je in zekere zin heel sterk zijn. Er is bijvoorbeeld een soort relatie waarbij de ene persoon anderen niet rechtstreeks controleert, maar met behulp van somatische boodschappen. Een vrouw zegt bijvoorbeeld tegen haar man: “Schat, je moeder is vandaag gekomen en ze heeft zo veel tegen me gepraat dat ik daarna de hele dag niet meer op mijn voeten kon staan. Ik kreeg een vasculaire crisis na haar aankomst. Ik weet niet eens wat ik moet doen." Of'Liefje, je vrienden zijn zulke geweldige mensen. Ze zongen de halve nacht zo verbazingwekkend hun kampliederen, ik ben er zo dol op. Toegegeven, ik heb nu een monsterlijke hoofdpijn, maar dat geeft niet.” Begrijp je dat? Moet iemand sterk of zwak zijn als het hele gezin opstaat en zich begint te haasten om dingen zo te regelen dat deze persoon zich goed voelt? Mannen doen dit allemaal ook, maar het ziet er een beetje anders uit. Hij zegt bijvoorbeeld tegen haar: “Schat, ik wil heel graag dat je tevreden bent. De ene keer, toen ik zelf iets kocht, was je ongelukkig, een andere keer, toen ik iets anders kocht, was je weer ongelukkig. Natuurlijk kan ik zelf een bank kopen, maar ik ben erg bang om de verkeerde te kopen. Ga je met mij mee? Is hij zwak of sterk als hij zelf geen bank kan kopen? Of hij is gewoon slim en weet dat hij ‘waardevoller voor zichzelf’ zal zijn. In feite kunnen we nooit in een paar kijken, tenzij we er deel van uitmaken. En als mensen 10 jaar samenwonen, is dat handig voor hen. En als ze 20 jaar samenwonen, zijn ze voor elkaar gemaakt. En als hij tegen haar zegt: ‘Je hebt me gepest, me het initiatief ontnomen’, en zij antwoordt hem: ‘Dat komt omdat je onder de duim bent’, dan hebben ze zich gewoon aangepast en leven ze zo, dat is zo handig voor hen. - Hoe vallen mannen met een zwakke wil in deze categorie? - Dit is in de eerste plaats een gezinsmodel. Ik zou niemand een zwakke wil noemen. Dit is hoe mensen zich aanpassen. Als een man zich meer op zijn gemak voelt als een vrouw beslissingen voor hem neemt, is dit geen zwakte, maar een aanpassing. Dit is een manier van samenleven. En vaker wel dan niet is de gemakkelijkste manier om een ​​relatie op te bouwen het opnieuw creëren van het gezinsmodel. Een jongen die is opgegroeid bij zijn moeder en grootmoeder en nog nooit een man heeft gezien. Hij heeft geen idee hoe man-vrouwrelaties kunnen worden opgebouwd als een man voor een vrouw zorgt, omdat hij en zijn moeder aanvankelijk een omgekeerde ondergeschiktheid hadden, en zij zorgde voor hem. Als moeder nooit getrouwd is, ze geen vaste vriend heeft, geen mannelijke vrienden heeft, als ze nooit als een vrouw met mannen omgaat in het bijzijn van deze jongen, dan heeft hij geen idee hoe het kan zijn als de belangrijkste familie - geen vrouw. Bovendien worden vrouwen die hun kinderen zelf hebben grootgebracht met alles geconfronteerd en hebben ze een sterk karakter. Dan heeft zo’n jongen niet het beeld van een man die serieuze beslissingen neemt in plaats van van een vrouw. En als een dergelijke situatie zich voordoet en een vrouw zich zorgen maakt over wat ze met haar zoon moet doen, zodat hij niet voor altijd een zoon blijft, dan moet ze op een gegeven moment serieus werk doen en een aantal beslissingen nemen. - Welke? - Bijvoorbeeld dat ze haar zoon een aantal problemen geeft om op te lossen en daar geen controle over heeft. En deze vragen worden steeds talrijker. En dit moet op tijd beginnen. Of - ze vraagt ​​​​hem iets te doen en bekritiseert hem niet, maar bedankt hem. Of ze geeft toe dat hij weet hoe hij iets beters kan doen, en dit is niet alleen het openen van blikjes en het vasthouden van de toegangsdeur. En dit is niet eenvoudig; zo'n herstructurering vereist serieus werk aan jezelf en een hoog niveau van zelfbewustzijn. Dit is veel moeilijker dan het blijven bevelen en controleren. - En als een man uit een matriarchaal gezin komt, en zijn vrouw, die dit ziet, hem opnieuw wil maken... Is dit mogelijk? - Het lijkt mij dat we een onmogelijke situatie aan het creëren zijn. Als ze met hem trouwde, betekent dat dat ze er blij mee is. Ze wil hem niet veranderen. Dit betekent niet dat ze van tijd tot tijd geen ruzie zullen maken, maar dit alles zal binnen het raamwerk van hun gezinspatronen vallen. - Dus het is onmogelijk? - Waarom zou ze het opeens opnieuw willen maken? Dit kan gebeuren in een gezin waar de vrouw of echtgenoot psychotherapie heeft gevolgd of psychotherapie is gaan studeren. Dan begint een van hen zich plotseling bewust te worden van zichzelf, maar kan niet meer stoppen. En dan beseft de vrouw plotseling hoe moe ze is van verantwoordelijkheid. Haar moeder besliste haar hele leven alles, en zij beslist haar hele leven alles, en ze koos een echtgenoot voor zichzelf die niets wil beslissen. En dan begint ze er misschien met haar man over te praten. De vraag is hoe klaar de echtgenoot zal zijn voor een dialoog op dit niveau. Als blijkt dat het zowel intelligente als zelfkritische mensen zijn, dan tussen hen inzo'n dialoog kan plaatsvinden. Ze zal tegen hem zeggen: 'Weet je, ik ben het beu om over alles te beslissen.' En hij zal antwoorden: “Ja, inderdaad, jij beslist alles met ons, en ik lieg en manipuleer je alleen maar als ik je zeg: “schat, laten we achter de bank gaan.” En dan zal hij zeggen: “O! Nu moeten we alles veranderen!” Het is nog onbekend hoe dit gesprek zal eindigen. Misschien gaan ze scheiden. Of misschien krijgen ze een explosie, en dan zal alles nieuw zijn. Naar mijn mening worden dergelijke prestaties geleverd door 1 op de 500 gezinnen, omdat het veel gemakkelijker is om zoals gewoonlijk te leven en niets te veranderen. - Herinner je je de film "Pokrovsky Gates" nog? - Prachtige film. Khobotov ging in het geheim naar een psycholoog. Anders is het volkomen onbegrijpelijk hoe hem zo'n snelle persoonlijke groei is overkomen. Ik zie nogal wat eerste, tweede, derde huwelijken. In het leven gebeurt het meestal zo: Khobotov scheidt van Margarita Pavlovna en trouwt met de jonge en mooie Lyudochka. De man roept uit: wat ben ik nu blij. En de jonge en mooie Lyudochka groeit een beetje op, en het blijkt dat zij ook Margarita Pavlovna is. Dat wil zeggen, de Pokrovsky-poort is een sprookje: Khobotov ging in het geheim naar een psycholoog, realiseerde zich wat voor soort gezinsmodel hij had, realiseerde zich dat hij er al van walgde, vernietigde het en creëerde andere relaties, harmonieus, op gelijke voorwaarden, en met een hoge mate van intimiteit. Dit gebeurt bijna nooit in het leven. Hier wordt Margarita Pavlovna getekend als een echte. En Savva Ignatich ook. Omdat Savva Ignatich dezelfde Khobotov is, groeien alleen zijn handen waar dat nodig is. Upgrade. - Welke factoren moeten een mens beïnvloeden, zodat hij begrijpt dat hij geen “bevend wezen” is? - Dramatische veranderingen treden bij mensen meestal op als gevolg van ernstige stress of persoonlijke praktijken. Je hebt een ernstig ongeluk, een schok, een verlies nodig dat het leven van een persoon enorm zal beïnvloeden, en hij zal veel moeten heroverwegen. Dan bestaat de mogelijkheid dat hij anders wordt. Niet noodzakelijk, maar het gebeurt. In de helft van mijn leven heb ik 2-3 van zulke mensen ontmoet. Niet genoeg, zeker als je bedenkt dat ik in mijn praktijk precies die mensen zie bij wie zulke veranderingen mogelijk zijn. Als een paar het relatiemodel waarin ze bestaan ​​wil veranderen, moet er een zeer ernstig niveau van ongemak in hen ontstaan. Waarom ontstaat het plotseling? Er moet iets heel ernstigs gebeuren. Als echtgenoten complementair zijn en goed bij elkaar passen, zullen ze hun hele leven zo leven. - Ja. Soms schrijft een vrouw haar man haar hele leven aantekeningen over wat ze moet kopen, maar hij koopt alles alleen volgens de lijst... - Dat klopt. En het is volkomen duidelijk waarom iedereen zich hierdoor goed voelt. De man maakt zich geen zorgen over het boodschappenlijstje, maar de vrouw voelt zich goed omdat ze niet voor hen boodschappen doet. En wat is daar mis mee? ‘Henpecked’ is wanneer ik er niet blij mee ben dat een man naar een andere vrouw luistert. En als dit mijn man is, is hij niet onder de indruk. Hij houdt gewoon heel veel van mij. - Kan een man opzettelijk ontspannen en alle verantwoordelijkheid op een vrouw afschuiven? - “Met opzet” in de zin van bewust? Ik denk het niet. Elk gedrag in het gezin is een onbewuste naleving van het gezinsmodel. Als we ons allemaal en ons gedrag breder bekijken, zullen we zien dat de normale verdeling werkt (zoals overal). Gaussiaans. Er zijn maar heel weinig heel domme mensen en heel weinig heel slimme mensen, maar in principe zijn we allemaal gemiddeld. Zeer slimme mensen begrijpen goed hoe zij en andere mensen werken, en kunnen vervolgens hun gedrag bewust modelleren, afhankelijk van de situatie: zich op de ene manier gedragen bij sommige mensen en op een andere manier bij anderen. Maar eigenlijk leven mensen zoals ze gewend zijn, en denken ze er weinig over na. - Hoe moet je een onderdrukte persoon niet opvoeden? - Laten we beginnen met waar ze vandaan komen. Twee opties. Zo’n jongen had geen mannen in zijn familie: zijn vader, de vrienden van zijn moeder, zijn oom en zelfs geen vechtsportafdeling of wandelclub. Dan is deze jongen gewend een vrouw te gehoorzamen en weet hij geen andere manier. Als hij niet aan zichzelf denkt, reproduceert hij automatisch dit model: hij vindt een vrouw die verantwoordelijk voor hem is en vertelt hem wat hij moet doen. De tweede optie is dat papa er is, maar hij laat hem dit model zien. En dan wijWe hebben twee opties voor de ontwikkeling van deze situatie. Ten eerste: de moeder is zo groot dat zij het hele gevoelsleven van deze jongen in beslag neemt. Dan trouwt zo'n man helemaal niet, hij is bang voor vrouwen en creëert nogal kind-ouderrelaties met hen, omdat hij zich helemaal geen man voelt. In het tweede geval trouwt hij met de vrouw die hem controleert. -Waar moet ik beginnen? - Eerst moet je de situatie begrijpen waarin de vrouw en haar zoon zich bevinden. Er zijn tenslotte veel vrouwen die er gewoon niet over nadenken. Hierna moet zo'n vrouw proberen respect voor mannen in zichzelf te ontdekken. Als een vrouw alleen woont, zal dit heel moeilijk zijn. Omdat het geen toeval is dat ze alleen woont? Of mannen hebben haar in de steek gelaten, en daarom haat ze hen. Of ze heeft ze zelf in de steek gelaten en nu veracht ze ze erom. Respect zal niet gemakkelijk te ontdekken zijn, en psychotherapie zal haar hier helpen. Dat wil zeggen: om een ​​​​onderdanige man niet groot te brengen, moet de moeder van haar zoon uitzoeken wat er mis is in haar houding ten opzichte van mannen. Want als haar eerlijke houding ten opzichte van mannen is: ‘Alle mannen zijn slecht’, komt haar zoon daar automatisch terecht, en is het slecht. Het is immers onmogelijk om deze twee dingen van elkaar te scheiden: mannen zijn slecht, maar mijn zoon niet? Of is mijn zoon ook slecht omdat hij een man is? En raad eens hoe hij zal opgroeien? En wanneer een vrouw respect voor mannen ontdekt, en voor haar zoon in het bijzonder, dan zal het niet moeilijk zijn om te zien wat haar zoon specifiek nodig heeft, zodat hij op zichzelf kan vertrouwen en beslissingen kan nemen. Dan zullen voor de hand liggende dingen beginnen: meer vrijheid, minder controle, meer en meer vrijheid, steeds minder controle. Ze zal hem gaan steunen, de verantwoordelijkheid nemen voor zijn daden, hem helpen zich te ontwikkelen, hem ondersteunen om nieuwe dingen te leren, hem minder onder controle houden, hem niet bekritiseren vanwege zijn initiatief, of het alleen constructief doen... enzovoort. Als dit allemaal gebeurt, zal de jongen alles voor zichzelf vinden: ruimtes waar mannen zijn, wandelen, sporten, zijn eigen zaken, en ze zal daar niet komen en kritiek leveren, zal niet zeggen: 'Je was weer bij die jongens ”? - Waarom zijn er steeds meer onderhuidse mensen? - Om te beweren dat er steeds meer van zijn, moet je een speciale studie uitvoeren, die ik niet heb uitgevoerd. Ik heb een heel unieke baan, die uit heel specifieke mensen bestaat. Maar er kan over gespeculeerd worden. Er zijn duidelijke cijfers. In de afgelopen honderd jaar (sinds vrouwen massaal onderwijs begonnen te krijgen) is het aantal echtscheidingen bijvoorbeeld enorm toegenomen. Dat wil zeggen, terwijl een vrouw niet kon lezen, schrijven of geld verdienen, maar alleen wist hoe ze moest bevallen. , de was doen en in de keuken staan, het huwelijk had ze nodig om te overleven. Sinds vrouwen onafhankelijk werden, begonnen ze te kiezen: trouwen of niet leven, en velen begonnen ervoor te kiezen om niet te leven dit is eerder hoe de samenleving zich ontwikkelt. Als gevolg daarvan ontstaan ​​er gezinnen waarin een jongen opgroeit zonder vader. De enige goede oplossing is om deze situatie te begrijpen en je er zo succesvol mogelijk aan aan te passen met de hulp van kreten van “blijf bij je vrouw” is niet realistisch: er zijn veel ernstiger krachten die vooral een gezin uit elkaar scheuren - een enorme keuze... van alles bij iedereen: mannen, vrouwen, jongens en meisjes. Want het ergste wat er gebeurt in de gezinnen die we bespreken, is de beperking van de vrijheid en het initiatief van kinderen. Als gevolg daarvan is er sprake van een beperking van de keuze en, als gevolg daarvan, van een zeer laag zelfbewustzijn bij deze jongen, over wie we het voortdurend hebben. Omdat hij alleen met zijn moeder leeft en alleen op deze manier, en gelooft dat hij alleen op deze manier kan leven, alleen met zijn moeder en alleen op deze manier. En natuurlijk herschept hij dit model in zijn familie. Als zo’n jongen bijvoorbeeld ergens heen gaat zonder zijn moeder, waar hij wordt geconfronteerd met de noodzaak om op eigen kracht te handelen (bijvoorbeeld twee maanden in Amerika naar een kamp) en daar duizend andere jongens ziet, duizend