“Dat is het probleem niet. om niet volwassen te worden. maar niet te vergeten..." Gelukkig nieuwjaar 2021 en fijne kerstdagen. Mijn beste lezers, ik bied u een analyse aan van de dromen en verlangens van het jaar 2020. Misschien begin je met de vroegste. Of misschien begrijp je het wel. Dat ze al lang achterhaald zijn en dat het leven andere taken voor je oplegt... en toch, laten we ons afvragen of we moeten vergeten een kinderdroom te verraden. En ik begin met de woorden die het boekje van de Franse schrijfster Vanessa afsluiten Rubio-Barrault De Kleine Prins, die vertelt over wat er in onze tijd met de Kleine Prins gebeurt. Je ziet ze als een motto bij het artikel: “Dat is niet het probleem. om niet volwassen te worden. maar niet te vergeten...” Mijn excuses voor de droog ogende tekst. Mijn computer zit de laatste tijd vol met technische wonderen en dwingt me om naar niet-standaardoplossingen te zoeken. Vandaag gedroeg mijn toetsenbord zich als een auto in een oude film. En hier zit ik, achter het stuur van een oude stofzuiger, deze tekst te typen op het schermtoetsenbord, waarbij ik soms komma's omzeil en vervang door punten. Daarmee wordt de waarheid bevestigd dat geen enkel obstakel iemand kan tegenhouden die gedreven wordt door liefde voor het bedrijfsleven. Dit kerstartikel is dus gewijd aan de crisis. Het onderwerp is meer dan relevant gezien de situatie rondom het coronavirus. Maar we zullen het vooral hebben over de midlifecrisis en de uitweg daaruit. Bovendien zal het nuttig zijn voor degenen die worden geconfronteerd met een tienercrisis en elke betekeniscrisis. In het boek van V. Rubio-Barro is de hoofdpersoon niet de Kleine Prins zelf, maar een meisje voor wie haar moeder heeft. een duidelijk levensplan opgesteld (ik schreef ooit over het boek en de heldin en nu keer ik weer terug) en dat ze al strikt begon te volgen, totdat haar plan werd geschonden door de oude piloot (letterlijk de muur vernietigde) op waarin het plan is geschreven. De heldin gaat, in tegenstelling tot het levensplan, samen op zoek naar de Kleine Prins, onder de indruk van het verhaal van de Piloot, die gelooft dat de Kleine Prins leeft. Ze vindt hem op een van de wegen. planeten zijn al volwassen en... zijn zowel de Piloot als de Roos vergeten. Deze planeet wordt geregeerd door een zakenman die kinderen echter als nutteloos beschouwt, net als de sterren, die hij onder een glazen afdekking plaatste voor de productie van energie. Hij beschouwde de productie van paperclips als zijn hoofdactiviteit. ...Hoe vaak wordt een paperclip in ons dagelijks leven belangrijker dan een vriendelijk woord of een glimlach. Met de hulp van de heldin herinnert de Kleine Prins zich zowel de Piloot als zijn Roos. En van een volwassene, druk bezig met serieus werk (schoorstenen schoonmaken), verandert hij weer in een kleine jongen. Hier zou ik een parallel willen trekken met de plot van Andersens sprookje over de Sneeuwkoningin, waar aan het einde van het verhaal het verhaal verschijnt. helden groeien op (Kai en Gerda), terwijl in Rubio's verhaal Barro de prins weer een kleine jongen wordt, dat wil zeggen gelijk is aan de hoofdpersoon. Elke plot is het resultaat van het werk van de onbewuste auteur en bevat een hint over de De uitweg uit het trauma van de crisis ligt in het opgroeien van het slachtoffer, met andere woorden, in de interactie met de tegenstander, zelfs als die van jou is. en want sociale interacties in de ‘gemanifesteerde wereld’ zullen alleen gezond zijn vanuit de positie (rol) van een volwassene. Als je reageert vanuit een kinderlijke (opofferings)positie, zul je onvermijdelijk steken en wrok voelen. In het geval van een existentiële crisis ligt de uitweg in het behouden van de rol van het Innerlijke Kind, omdat het verlies van dit laatste aanleiding geeft tot ongevoeligheid. en emotieloosheid en, als gevolg daarvan, het verlies van de zin van het leven, en in wezen het verlies van de vreugde van het zijn - het verlies van het leven als zodanig, het maakt niet uit met welke betekenis we het leven vullen, het is zelf de belangrijkste betekenis . Inhoud (betekenis) heeft een vat nodig. De tijd verstrijkt en het moment komt om de inhoud een nieuwe vorm te geven. We hebben alle rollen: slachtoffer, redder, achtervolger en ook kind-volwassene-ouder. Als het kind slachtoffer blijkt te zijn, dan vindt de transformatie plaats het slachtoffer groeit op (de rups verandert in een vlinder), en als - ouder, dan is het zijn taak om zichzelf als kind niet te vergeten. Het beste wat we kunnen doen is onszelf opvoeden door een zorgzame ouder te worden!