Antwoorden geven op afgezaagde vragen is een hele klus, en toch zal ik het proberen. Het eerste dat in me opkomt is de vaak gehoorde kritiek op de psychoanalyse van psychologen en psychotherapeuten uit andere richtingen. In de regel hoor ik het van patiënten, en de essentie komt neer op het volgende: psychoanalytici zijn charlatans die cliënten opzettelijk lange tijd in therapie houden om er zoveel mogelijk uit te halen. Ik hoor dit in mijn hele praktijk in onveranderde vorm, als een soort gebroken plaat, wat op zichzelf verrassend is, maar laten we het overlaten aan het geweten van degenen die ermee beginnen, en laten we ons hier misschien op concentreren. Wat moet iemand echt weten als hij naar een psychoanalyticus gaat of misschien nog steeds kiest naar wie hij gaat? Laten we beginnen met gemeenplaatsen. Ten eerste: de psychoanalyse duurt lang. Veel mensen geloven oprecht dat het mogelijk is om tien keer van een probleem af te komen, zelfs van een langdurig probleem, of van een symptoom in het mythische. Om de een of andere reden precies tien. Dit is een effectieve massage van de ziel, vastgelegd in de tijd. Blijkbaar wordt psychotherapie over het algemeen gezien als het equivalent van een somatische behandeling met een ‘pil voor…’, die op de een of andere manier zal werken en alles zal verdwijnen. Een persoon stelt zichzelf voor als een soort mechanisme dat hier is aangepast, daar is ingevet, en alles begint in beweging te komen, en bij voorkeur gebeurt dit zonder iemands eigen deelname. Dit is ongetwijfeld zeer aantrekkelijk voor iedereen die bereid is in een wonder te geloven. Een almachtige specialist. In zijn eigen uitzonderlijke maakbaarheid. Dit is echter slechts een poging om de realiteit te vermijden, deze keer de eigen, mentale. Als een persoon een symptoom heeft, dan heeft het symptoom een ​​oorzaak waarin zoveel dingen zijn samengesmolten en gereageerd: ontwikkelingsproblemen, niet-reagerende omgeving, trauma, overmatige frustraties, narcistische knock-outs en je moet ook niet vergeten dat het resultaat waarmee je tot stand komt de analist, werd je hele leven gevormd en ondersteund, dat dit een aanpassingsmethode is die ineffectief is geworden, maar op zijn minst werkt en het gevoel geeft dat omhoog is, en omlaag is omlaag, en dat het universum op zijn plaats is . Patiënten van psychoanalytici zijn moedige mensen; niet iedereen zal besluiten om het verschrikkelijke, maar vertrouwde beeld van de wereld uit de circulatie te halen. Dit veronderstelt dat de deelname van de wil en het actieve bewustzijn van de kant van de patiënt niet wenselijk is, maar noodzakelijk, net als geduld, omdat niet alleen creatieve krachten in ons werkzaam zijn, maar ook saboterende, destructieve krachten die de rationele kennis en het geloof ernstig op de proef stellen. in onze eigen mogelijkheden. Elke verworven vorm van rationeel gedrag en redelijk welzijn kan in dit inferno branden. Dit vergt werk dat tijd kost. Met andere woorden, deze vormen van gedrag en welzijn moeten worden geassimileerd, en niet alleen de kennis erover. Ten tweede: psychoanalyse is een bank en vaak een bank en minstens twee of drie keer per week. Beide zijn nodig om het proces te intensiveren en daarmee sneller veranderingen te bewerkstelligen. Door de rugligging, wanneer u de analyticus niet kunt zien, kunt u zich in grotere mate op de innerlijke wereld concentreren dan op externe omstandigheden, kunt u gevoelens opmerken, uiten en erkennen die niet worden aangemoedigd door uw gebruikelijke omgeving, en wordt de toegang tot materiaal vergemakkelijkt. waarover het bewuste deel van het zelf misschien niet vermoedt, en herleven de matrix van de belangrijkste relaties in het proces van overdracht ervan aan de analyticus. Hoe vaker dit gebeurt, hoe actiever het proces natuurlijk is, zoals in elk bedrijf. Natuurlijk kun je een rustig evolutionair ritme aanhouden, maar binnen het raamwerk van één mensenleven is dit misschien erg verspillend. Naar mijn mening. En ten derde: psychoanalyse is duur. Er werd mij ooit verteld over een zakenman die bijna tweehonderdduizend roebel betaalde voor een eenmalig consult bij een coach. Je kunt alleen maar hopen dat dit een vorm van overdrijving is. Psychoanalyse is niet absurd duur, maar ook niet goedkoop, gezien de duur en frequentie. Het is ook een kwestie van prioriteiten, waarin we moeten investeren en de levenskwaliteit verbeteren. De man die denkt.