Wij vinden het belangrijk dat onze kinderen een volwaardig en gelukkig leven kunnen leiden. Ouders gingen begrijpen dat het door hun voorbeeld was dat kinderen precies dezelfde daden en gedragingen in hun leven doorvoerden. "Een kind is een spiegel van het gezin" - V.A. Soechomlinski. En hij had gelijk. Welke functie heeft een spiegel? Reflecteert ons beeld, ons hele leven met verdriet en vreugde. Vanochtend begon ik met mijn zoon te praten over hoe belangrijk het is om jezelf te zijn. Het lijkt een simpele zin, maar het is niet gemakkelijk om jezelf te zijn. Als de kindertijd voorbij is en je volwassen wordt, begint het scenario van de ouders zich te herhalen. Ik wist er niets van en dacht er tot een bepaalde leeftijd niet eens aan. En toen ik het scenario herhaalde bij het opvoeden van mijn kinderen, merkte ik het niet meteen. En toen de kinderen neurologische problemen begonnen te vertonen, gaf ik de dokters, schoonmoeder, echtgenoot, enz. de schuld. Maar je kunt jezelf niet voor de gek houden; een schuldgevoel nestelt zich in je ziel. En hoe verder ik ging, hoe geïrriteerder ik raakte door de vruchten van mijn fouten, dat wil zeggen, door mijn kinderen en mijn echtgenoot, door wie ik mijn fouten zag. Het is onmogelijk om toe te geven zonder bewustzijn, dus ik probeerde, net als iedereen, niet na te denken, ik bleef het schuldgevoel zoveel mogelijk op anderen afschuiven, het is gemakkelijker. En er is geen andere optie. We geven onze kinderen alleen door wat we zelf van onze ouders hebben gekregen, hoewel we heel hard proberen dit niet te doen, maar het eindresultaat is hetzelfde. Ik heb de gevolgen al beschreven. Omdat ik mezelf als klein kind bij mijn kinderen had gezien, wist ik niet meer hoe belangrijk het is om een ​​kind te accepteren zoals hij is, en zijn persoonlijkheid niet te breken. En als we onze kinderen uitschelden omdat ze hun Zelf uiten, en dit Zelf is niet altijd creativiteit, maar ook frivoliteit, trots op zichzelf, eigenliefde. Ja precies, we blokkeren zelfliefde in hen tot ze 7 jaar oud zijn. En als je het niet met mij eens bent, dan heb je dit helaas nog steeds niet begrepen. Het is voor ons belangrijk dat onze kinderen een volwaardig en gelukkig leven leiden. Ouders zijn gaan begrijpen dat het door hun voorbeeld is dat kinderen precies dezelfde daden en hetzelfde gedrag in hun leven met zich meebrengen. Het is dus gemakkelijk om een ​​fout te maken, maar het corrigeren ervan is veel moeilijker, zo blijkt. En het moeilijkste dat bij kinderen niet gecorrigeerd kan worden, is wat jij bij jezelf niet gecorrigeerd hebt. En hoezeer we er ook naar streven om kinderen op te voeden waar we trots op willen zijn, het zal niet lukken zonder onze transformatie van denken en bewustzijn van onze fouten. Totdat we onszelf accepteren zoals we zijn en leren in harmonie met onszelf te leven, zullen kinderen ook niet veranderen. VERANDER JEZELF EN DE WERELD ZAL OM JOU VERANDEREN. Laten we allereerst eerlijk zijn tegen onszelf en begrijpen dat we niemand kunnen helpen als we onszelf niet hebben geholpen. Mensen streven ernaar anderen te helpen, maar willen niet toegeven dat ze dat doen het voor zichzelf. En dit is geen egoïsme, maar eigenliefde. We hebben een zeer verwrongen ‘familiematrix’ en het is in de eerste plaats heel belangrijk om voor jezelf en je gezin te zorgen. En als jij en ik, inclusief onze collega's, niet tot deze waarheid zijn gekomen, dan is al ons werk geen cent waard. Ongeveer vijf jaar geleden had ik een volwassen cliënt met haar moeder, ongeveer 65 jaar oud, die mij de vraag stelde vraag: “Hoe zit het?”... En dit is ook een deel van de waarheid. In het beroep van psycholoog, arts, advocaat. De opvoeders en leraren zijn in de regel mensen met een verstoorde psyche die, door mensen te helpen, hun problemen proberen op te lossen. Tegelijkertijd merken ze niet dat ze zelf niet volledig met hun ‘skelet in de kast’ hebben afgerekend. Niet iedereen kiest een beroep dat hij/zij leuk vindt. Voor wat ouders vaak adviseren of in hun voetsporen treden, het prestige van het beroep in de samenleving, etc. Maar dit is een van de belangrijkste punten van geluk: een favoriete baan. Hoe vaak doen we met ons hart wat we willen? Natuurlijk niet, dit is het addertje onder het gras in ons leven. We leven niet alleen, we proberen zo te leven, maar dit is niet hetzelfde. We praten vaak over vrijheid, maar tegelijkertijd sluiten we onszelf op in onze eigen ‘gevangenis’, waarbij we ons niet realiseren dat hoe langer we ons afsluiten van mensen, hoe meer dementie, de ziekte van Alzheimer en andere psychische stoornissen ons te wachten staan. Jezelf afsluiten voor mensen met je ziel leidt tot deze ziekten. Ik heb een artikel "Liefde - wat is het",.