CREATIVITEIT VAN EEN PSYCHOTHERAPEUT Wat is het verschil tussen een psychotherapeut en een psycholoog? Er zijn verschillende meningen over deze kwestie. Toen ik in een somatische kliniek in de stad werkte, begreep ik het verschil tussen een psycholoog en een psychotherapeut op deze manier: een psycholoog biedt hier en nu emotionele steun, zorgt voor een vervanging van mentale attitudes en manieren van handelen, leert nieuwe manieren van handelen door middel van rollenspellen, enz. De psychotherapeut werkt altijd met gevoelens en vervangt negatieve gevoelens door positieve, waardoor de houding op het niveau van het denken (hoofd) en de gevoelens op het niveau van het lichaam verandert, waardoor het lichaam als geheel naar algemene fysiologische (instinctief biologische) veiligheid wordt geleid. Wat is het verschil? Een psycholoog heeft het recht om met gevoelens te werken. De psychotherapeut is verplicht om negatieve gevoelens te vervangen door positieve, waarbij hij de negatieve gevoelens in zichzelf niet ontkent, maar zichzelf het recht geeft om deze negatieve gevoelens alleen voor zijn eigen voordeel te gebruiken (en zichzelf ook het recht geeft om positieve gevoelens te gebruiken in stressvolle situaties, verschillend afhankelijk van het specifieke geval en het probleem van de klant). Een psycholoog kan, maar is daartoe niet verplicht, werken met de pathologie en pre-pathologie van de cliënt. Hij werkt voornamelijk met geestelijk gezonde mensen. Een psychotherapeut (dat wil zeggen een psycholoog die zijn kwalificaties heeft verbeterd) is verplicht patiënten met psychische stoornissen en stoornissen te helpen: depressie, PTSS, epilepsie, vaak samen met psychiaters die farmacologie en andere middelen gebruiken. Wat is het verschil in de invloed op de patiënt bij een psycholoog die met attitudes werkt en een psychotherapeut die met gevoelens werkt? Het belangrijkste verschil is dat de instellingsvervanging wordt toegepast en gebruikt door de cliënt, waardoor de cliënt onmiskenbaar wordt geholpen in een standaard, vertrouwde situatie zonder veel stress. Het vervangen van gevoelens geeft steun aan de cliënt, juist niet in de standaardsituatie van extreem lijden. Daarom is een psychotherapeut, net als een psycholoog, verplicht zich te ontwikkelen en te studeren door middel van training, zijn vaardigheden te verbeteren en de nieuwste (meestal westerse) technologieën te introduceren. Dit zijn EMDR-technieken, Hellinger-arrangementen, metaforische kaarten, RPT, werken met verborgen voordelen, enz. Zo kwam ik in mijn praktische werk tot de belangrijkste conclusie dat: 1) psychologische ondersteuning op cognitief niveau effectief is in standaard vertrouwde situaties waarin emoties voorkomen. gecontroleerd worden,2) om de cliënt voor een stressvolle situatie (niet-standaard) uit te rusten met ongecontroleerde emoties, is het noodzakelijk om ondersteuning te bieden op lichamelijk niveau, door negatieve gevoelens te vervangen door positieve en verbinding te maken met de onbewuste sfeer van veiligheid op een instinctief automatisch (reflex)niveau, onafhankelijk van de beperkingen van de mentale sfeer, 3) de mentale sfeer wordt op zijn beurt beperkt door enerzijds de houding van de ouders en anderzijds door sociale normen. Om deze reden, als gevoelens niet worden vervangen, ‘gaat de cliënt in cirkels’ en kan hij zichzelf niet helpen bij stress, omdat hij het intuïtieve gebied van zijn onderbewustzijn niet kan gebruiken, omdat negatieve gevoelens nieuwe manieren van handelen blokkeren, 4) en het allerbelangrijkste! Zonder het verborgen secundaire voordeel te ontdekken, en dus zonder het weg te nemen, zal zelfs het vervangen van gevoelens slechts tot tijdelijke verlichting leiden, aangezien het verborgen voordeel de patiënt terug zal brengen naar de gebruikelijke manier van handelen. Medisch psycholoog Silaeva Tatjana Nikolajevna