Het werk van een psycholoog: interessant en nuttig 642 Goedemiddag, beste vrienden En jij en ik blijven het werk van een psycholoog en de verschillende kenmerken ervan bestuderen, we blijven onze ervaringen delen die we tijdens deze periode hebben verzameld praktijk en de onze. Ik breng het zeshonderdtweeënveertigste artikel in de serie onder uw aandacht! Zoals beloofd nog een paar woorden over het onderwerp dat gisteren in mijn artikel aan de orde kwam. Om te beginnen, als je het nog niet hebt gelezen, verwijs ik je ernaar. De samenvatting van het artikel van gisteren is als volgt: de cliënt had een moeder die zich voortdurend terugtrok uit de communicatie met hem. Nu blijft de cliënt proberen haar te 'reiken', haar, in de letterlijke zin van het woord, tot zijn beschikking te krijgen - hij wil haar naar hem toe transporteren. Er is geen teken van enthousiasme van haar kant. Als kind ontwikkelde hij een patroon wanneer het nodig is iemand terug te sturen die is vertrokken. Het wordt ook gerealiseerd in relaties met andere mensen. De vorige therapeut weigerde met hem samen te werken, maar hij blijft geïnteresseerd in zijn zaken en stuurt zijn vrienden naar hem toe voor therapie. Naast het verlangen om 'een moeder te krijgen', kan de cliënt andere emoties hebben die hij slecht begrijpt hem. Hij kan bijvoorbeeld ook boos zijn op zijn moeder (en op de therapeut). Laten we deze hypothese verwoorden: “Het feit dat je moeder niet bij je wilde zijn, ze het aan je grootmoeder heeft gegeven, getuigt nu niet van enige vreugde van je aanbod om bij je in te trekken, en kan ook woede veroorzaken.” Wij helpen de cliënt het volledige scala aan gevoelens te begrijpen. Dit kan je tenslotte nog bozer maken. Niet alleen om verdrietig te zijn, maar we weten dat de moeder van de cliënt zich alleen terugtrekt van de woorden van de cliënt, dus in dergelijke gevallen zeggen we dit: “Misschien leek het je dat de moeder zich van je wilde terugtrekken (als de cliënt dat zei). dat ze dat deed).” Met nadruk op ‘jij’. Mijn moeder had het toen misschien niet gewild. Wie weet? Zonder haar zullen we dit niet weten, we kunnen alleen maar aannames over haar hebben. De therapeut hier kan nog iets anders zeggen: 'Je hebt het gevoel dat je therapeut je niet nodig heeft (als het gesprek weer van moeder naar therapeut gaat), en. dit gevoel lijkt op het gevoel dat je voor je moeder had. Zelfs als de cliënt zelf niet zo'n analogie heeft gemaakt, niet zulke specifieke gevoelens van nutteloosheid heeft geuit, kunnen we hem helpen deze te ontdekken. Dit geldt vooral voor cliënten die weinig over hun gevoelens praten en meer intellectualiseren. Aan de ene kant is het, zoals ik al schreef, belangrijk om de cliënt te helpen zijn gevoelens te ontdekken. Maar hiervoor is het belangrijk om uitgebreide ervaring te hebben met praktisch werk en persoonlijke therapie te ondergaan, om hem niets van jezelf op te leggen, hem niet te misleiden, maar om alleen die gevoelens te noemen die in deze situatie kunnen bestaan. Over het algemeen reageren we emotioneel allemaal min of meer hetzelfde op soortgelijke gebeurtenissen. Verraden - woede, verdriet, schuldgevoel... We hebben een huis gekocht - hoogstwaarschijnlijk vreugde als het onze droom was en we vertellen enthousiast hoe we erin zullen verhuizen. Enzovoorts... Als je de gevoelens verkeerd benoemt, zal iemand zeggen dat we ons vergist hebben, en iemand gelooft het misschien en dit leidt de therapie in de verkeerde richting. Wil je ook iets delen? Schrijf het hieronder in de reacties! Het zal voor iedereen belangrijk en interessant zijn om iets nuttigs te leren voor hun werk of gewoon voor zichzelf. Bedankt voor uw aandacht! ! Meld u aan voor een consultatie: + 7 - 9 6 5 - 3 1 7 - 5 6 - 1 2 Als u het materiaal leuk vond, klik dan op "Bedankt"! deel alstublieft materiaal op sociale netwerken! :)