Van de auteur: Fragmenten van de sessie waren het erover eens: "Weet je, dit is verbazingwekkend. Het lijkt voor het kind dat zijn ouders zoveel van hem houden dat het zelfs onmogelijk is om het in woorden uit te drukken 'Mijn moeder is zo, ik vond het als kind zo geweldig, dat ik zelfs... spijt had dat ik geboren was!' er waren opmerkingen van spijt. voor jou!' Nee, ik kan je niet naar een andere stad laten gaan om te studeren, het is moeilijk en gevaarlijk... Wat als ze je verkrachten?” En van kinds af aan duiken er beelden op van hoe een moeder er alles aan deed om het leven van haar dochter gemakkelijker te maken.” Op elfjarige leeftijd kochten we een hond! Moeder reageerde hier oppervlakkig op. Het resultaat was dat we naar de Vogelmarkt gingen en de eerste puppy namen die we tegenkwamen en die ik leuk vond. De puppy weigerde koppig zindelijk te worden. Familievrienden zeiden: kom op, hij is nog klein. Het zal nog zes maanden duren en alles komt goed... Ik was wanhopig, mijn moeder ook... zes maanden wachten was onrealistisch lang. En toen besloten mijn moeder en haar minnaar het weg te geven. Ik kon hem niet beschermen, ik zei dat ze misschien gelijk hadden... Maar toen ik op de bank zat en de puppy tegen me aan knuffelde, begon ik plotseling te huilen... "Hoe kan ik afscheid van je nemen?" Moeder en haar vriend gingen een weekend op vakantie naar hun vriend buiten de stad, hij had zijn eigen boerderij en mijn puppy werd door hen meegenomen... Ik keerde terug van school naar een leeg huis. Ik begreep met mijn kinderlijke geest dat ik iets verkeerd had gedaan... Ik verzon excuses voor mijn vrienden dat ik allergieën had... En ik moest de puppy weggeven... Mijn hart was gewond. "Hij wist niet eens meer van jou!", Zei mijn moeder... En toen hoorde ik haar zinnetjes aan de telefoon, zoals: het is zo jammer, mijn arme dochter, ze gaat vroeg wandelen met de hond, en hij poept in het appartement... En opnieuw gemotiveerd door medelijden met mij. Jaren later leek het mij dat dit geen medelijden was, maar een soort verborgen vorm van haat. Hetzelfde gebeurde met de muziekschool. We spraken af ​​dat ik thuis zou studeren. Waarom? Ik zou zelf gemakkelijk naar de muziekschool kunnen gaan! Maar nee: “Ik heb medelijden met je, wie zal je rijden als het nacht is, sneeuw, ijs...”. En zo bleek dat ik na drie jaar thuis nog steeds geen noten en solfège ken...' Het kwam allemaal neer op medelijden, maar wel zo'n destructief medelijden dat alle bronnen van verzet blokkeert. In dit geval de dochter groeide onaangepast en gedeactiveerd op. Een beslissing nemen, kiezen, iets doen ondanks haar moeder... Ja, ze probeert het, maar tegelijkertijd, als ze een stap vooruit doet, lijkt het haar dat ze tegen haar ingaat. moeder. Zelf lijdt ze. Een handige dochter voor een traag opvoedende moeder. 'Nee, nee, denk er niet over na! Moeder bekleedde een leidende positie...heel sterk...'Ja, ik begrijp natuurlijk alles, het beeld van een sterke vrouw op het werk en thuis - om te beeldhouwen uit wat je hebt, en vooral, 'zoals jij zoals.” Een dochter is een comfortabele pop. Je kunt voorkomen dat ze een huisdier krijgt (“ze heeft me wreed weggejaagd met een kitten”), je kon haar in de 11e klas niet naar school laten gaan met een blouse aan die ze te veel vond. vulgair en 'recht op mij afgescheurd', je kon doen wat je wilde met je dochter, wetende dat je geen weerstand moest verwachten van iemand die zo op haar gemak was. En nu de dochter zelf moeder is, begon ik te merken hoe vergelijkbaar ze was voor haar moeder. “Mijn zoon verzamelde speelgoed, een paar monsters, en in een oogwenk besefte ik dat ik ze niet leuk vond, dat ze zijn psyche konden ruïneren. En ik kwam de kamer binnen en gooide ze meteen weg... Ik herinner me nog hoe mijn zoon huilde uit wrok...En ik zegevierde... Dus kwam ik naar een psycholoog...' En inderdaad, als je deze band met gebeurtenissen als een film bekijkt, denk je na over ons doel op aarde... Wat is de betekenis hiervan? kinderleed en beledigingen? Wat is de betekenis van zo'n onheilspellende onderdrukking, die de hele persoonlijkheid doordringt... Zal er een nieuwe wending komen in de ontwikkeling van deze zielen?...?