Van de auteur: “Religie en wetenschap zijn twee vleugels met behulp waarvan het menselijk denken tot grote hoogten stijgt en de menselijke ziel zich ontwikkelt. Het is onmogelijk om op één vleugel te vliegen: als iemand zou proberen op slechts één vleugel van de religie te vliegen, zou hij snel in het moeras van vooroordelen terechtkomen, maar als iemand zou proberen op één vleugel van de wetenschap te vliegen, dan zou ook hij niet vooruit komen , maar viel in het hopeloze moeras van materialisme.” Kwaliteit van leven en spiritualiteit wordt onthuld door een systeem van waarden, zowel van een specifiek persoon als van elke samenleving en cultuur, zoals goedheid, idealen, rechtvaardigheid, betekenis, hoop,. liefde, geluk, die de richting bepalen van spirituele menselijke inspanningen, de diepte en intensiteit ervan uitdrukken, een regulerende invloed hebben op de vorming van de motieven van mensen voor hun gedrag en handelingen. Spiritualiteit is een integrerende, systeemvormende factor in de kwaliteit van leven en sociale kwaliteit in het algemeen. Het belangrijkste in deze definitie is het vermogen van spiritualiteit om een ​​betekenisvormend principe in iemands leven te zijn, zonder de aanwezigheid en ontwikkeling waarvan een gesprek over de kwaliteit van het leven verandert in een race om steeds meer comfort te bereiken, ongeacht de doelstellingen van een dergelijke prestatie. Er zijn verschillende culturen als het gaat om de kwaliteit van leven en de eisen die daaraan gesteld worden. Ze worden bepaald door de normen van spiritualiteit die worden geaccepteerd in de samenleving die deze cultuur draagt. Het laatste wat ik zou willen doen is de ene cultuur met de andere vergelijken, waarbij ik me concentreer op het verschil in benadering van wat noodzakelijk wordt geacht om een ​​bepaalde kwaliteit van leven te bereiken. Ik vind het nuttiger om na te denken over de plaats van spiritualiteit in iemands leven, waarbij ik me concentreer op het ‘verticale’: individu – gemeenschap – menselijkheid. Er bestaat een definitie van levenskwaliteit als ‘een integraal kwalitatief kenmerk van het leven van mensen, dat met betrekking tot de samenleving als geheel de criteria van haar levensactiviteit, levensondersteunende omstandigheden en de voorwaarden voor de levensvatbaarheid van de samenleving als integraal onderdeel onthult. sociaal organisme.” De moderne ontwikkeling van de mensheid bevindt zich in een zo hoog stadium van de ontwikkeling van materiële middelen en het bereiken van de kwaliteit van goederen en diensten, dat het concept van kwaliteit als norm stevig in alle domeinen van het menselijk leven is doorgedrongen. Dit omvat de kwaliteit van de gezondheid, de kwaliteit van het onderwijs, de kwaliteit van het welzijn, de kwaliteit van de consumptie, de kwaliteit van de cultuur en het gebruik van vrije tijd, en de kwaliteit van het milieu. De invloed van spiritualiteit op de kwaliteit van leven kan op verschillende manieren worden begrepen: a) in enge zin - de invloed van spiritualiteit op de kwaliteit van leven van een bepaald individu; grote en gescheiden gemeenschappen van mensen (organisaties, bedrijven, gemeenschappen) die zich bezighouden met productie, datgene wat de drager is van het kwaliteitsattribuut, dat wil zeggen de producenten van de goederen c) en op een alomvattende manier - de invloed van spiritualiteit op de kwaliteit van leven van de hele mensheid als geheel, als soort, en haar vermogen om niet alleen te overleven in de omstandigheden van de realiteit die eraan gegeven is, maar ook van zijn voortdurende vooruitgang en vooruitgang langs het pad van zowel externe (materiële) als interne (spirituele en morele) ontwikkeling. De massaproductie, die aanleiding heeft gegeven tot mondiale concurrentie, heeft ons gedwongen een bijzondere benadering te hanteren ten aanzien van kwaliteit als economische categorie. Tegelijkertijd hebben de technologische vooruitgang, de bevolkingsgroei op de planeet, het wijdverbreide onderwijs en de veranderingen in de milieusituatie de mensheid gedwongen om anders naar de categorie kwaliteit te kijken. Een persoon wordt geconfronteerd met het feit dat het eenvoudigweg verbeteren van de kwaliteit van goederen en diensten op zichzelf niet leidt tot een automatische toename van de kwaliteit van het leven in het algemeen, als een categorie die de tevredenheid met iemands leven beschrijft. Wat is deze hoge levenskwaliteit die de gelukkige eigenaren van dit leven op eigen verzoek opgeven? Het is juist zo’n simpele indicator van de tevredenheid met de kwaliteit van het leven als het aantal zelfmoorden, dat wil zeggen de daadwerkelijke ontkenning van de waarde ervan, die aantoont dat absolute indicatoren van de kwaliteit van producten enhet niveau van hun consumptie alleen biedt geen tevredenheid over de kwaliteit van het leven. Het zijn de economisch ontwikkelde landen, wier inspanningen gericht zijn op het bereiken van een steeds hogere levensstandaard, een steeds hoger niveau van materiële prestaties en besparingen op deze indicator, die ver vooruit liggen. Als het om de kwaliteit van het leven gaat, zijn de zaken meestal heel materieel en beschrijven ze het bereiken, of het niet bereiken, van een bepaald niveau van kwaliteit van het materiële leven. Immoraliteit is, net als het gebrek aan geestelijke opvoeding, de belangrijkste factor die niet alleen het bereiken van een bepaalde levenskwaliteit op individueel niveau belemmert, maar ook, tot op zekere hoogte, het individu berooft van de mogelijkheid om voordeel te halen uit de kansen die hem geboden worden. dit hoge niveau biedt. De onderontwikkeling van de betekenissfeer op individueel niveau geeft ook aanleiding tot het onvermogen om het bereiken van een bepaalde levenskwaliteit door een persoon niet alleen te evalueren, maar ook te organiseren. Als we het balansmodel in positieve psychotherapie nemen, zijn er vier cognitiegebieden: lichaam, activiteit, contacten en betekenis (fantasieën). De plaats van de laatste sfeer is volkomen duidelijk en gelegitimeerd. Waar we nu op individueel niveau mee te maken hebben, is de onderontwikkeling en de verborgenheid van de betekenissfeer, namelijk als gevolg van onderscholing op het gebied van spiritualiteit. Het is deze onevenwichtigheid die een persoon niet in staat stelt de betekenis van complexe sociale veranderingen in het leven te begrijpen, zowel in onze samenleving als in de mensheid als geheel. Het gebrek aan spirituele visie, gebaseerd op basisconcepten als het concept van iemands visie Het lijkt erop dat zijn pad, zijn doel, de zin van zijn leven zulke abstracte en verre onderwerpen uit het dagelijks leven zijn alledaagse, routinematige leven volledig van betekenis beroven. Terwijl het de spirituele visie is die de drijvende kracht is die iemand het pad van interne spirituele vooruitgang in het dagelijks leven laat volgen en zijn hele leven realiseert als een reeks serieuze beproevingen die hem duwen en leiden tot spirituele ontwikkeling. In grote lijnen kunnen er op organisatieniveau verschillende trends worden overwogen. Aan de ene kant is er een tendens tot monopolisering van grote bedrijven en transnationale concerns, waarvan de economische rijkdom soms de hulpbronnen van hele staten overtreft. Grote bedrijven streven ernaar hun invloedsgebieden uit te breiden en hun werknemers uit te buiten om grotere voordelen te behalen. Als we deze trends volgen, en met de groei van de macht en kracht van dergelijke bedrijven, zou de uitbuiting van de arbeid van hun werknemers in theorie een maximum moeten bereiken, omdat ze, door hun macht te gebruiken, deze gestaag zouden kunnen vergroten. Er is echter nog een andere trend over de hele wereld die steeds meer aandacht krijgt. Dit is het volgen van morele wetten, wanneer de zorg voor zijn werknemers een bepaalde rol speelt in het leven van een grote onderneming. Volgens rapporten investeren de grootste bedrijven enorme hoeveelheden geld in de ontwikkeling van infrastructuur om de levenskwaliteit van hun werknemers te garanderen. Scholen, hogescholen, universiteiten, ziekenhuizen en kleuterscholen worden gebouwd, verzekeringen worden betaald en vakanties worden verhoogd. Omdat hier de wetten van het morele gedrag van een organisatie in relatie tot haar werknemers- en economische voordeel samenkomen. Het is simpelweg niet rendabel om niet voor uw werknemer te zorgen. En volgens morele en spirituele normen ontstaat er geleidelijk een nieuw type organisatie. Bloeiende multinationale bedrijven die de wereldmarkt bedienen, die zichzelf niet langer Amerikaans, Japans of Europees noemen. Ze beschouwen zichzelf als mondiale ondernemingen, streven ernaar om verder te gaan dan het nationale niveau en proberen hogere kwaliteitsnormen te bereiken, zowel in hun goederen en diensten als in hun producten en diensten. hun levenswerkers. Het succes van dergelijke productiemonsters in dit tijdperk van toenemende mondialisering hangt af van de mate waarin werknemers geïnteresseerd en toegewijd zijn aan hun werk. Hoe goed balanceren ze de wens om nieuwe vaardigheden te leren en te verbeteren met respect voor de opvattingen en benaderingen van anderen?deelnemers aan het productieproces. Voor dergelijke bedrijven is het van groot belang om als één goed gecoördineerd team op te treden, een optimaal georganiseerd, holistisch organisme. Daarom is een essentieel kenmerk van een dergelijke onderneming de afwezigheid van vooroordelen op organisatorisch niveau. Zoals nationaal, ras, geslacht en alle andere die in tegenspraak zijn met de morele houding van de organisatie ten opzichte van mensen. Er ontstaat onvermijdelijk een nieuw managementmodel, dat spirituele universele waarden omvat, in overeenstemming met het toenemende niveau van volwassenheid van de mensheid en het in aanmerking nemen ervan. rekening houden met de opkomende wereldmarkt. Een integraal onderdeel van een dergelijke onderneming moet een evenwicht zijn tussen materiële en spirituele waarden, waaronder aandacht voor de behoeften van anderen, bewustzijn van het belang van elke deelnemer aan het werk, tolerantie voor andere meningen, het vermogen om samen te werken en voor anderen te zorgen. Buiten deze normen zal geen enkele grote onderneming de kwaliteit kunnen bereiken waarnaar zij streeft. Aan de ene kant compliceren de eisen van deze tijd de taak van organisaties, waardoor ze gedwongen worden om over te stappen van het simpelweg voorzien van winst voor hun leden, naar het aanvaarden van echte verantwoordelijkheid tegenover hun werknemers, klanten, leveranciers en, in brede zin, tegenover de gehele samenleving. maatschappij. Aan de andere kant breidt het concept van een onderneming zich uit, waarbij de organisatie naast structuur, hiërarchie en een ononderbroken keten van bevelen en controles ook andere aspecten incorporeert, zoals waarden, ethische normen, verplichtingen, cultuur en stijl. Een nieuwe, spiritueel georiënteerde bedrijfscultuur leert organisaties en ondernemingen materiële voordelen op te offeren om hoge normen van deze aspecten van het zakenleven van de onderneming en organisatie te handhaven. Zelfs als ze er volledig van overtuigd zijn dat dergelijk moreel georiënteerd bedrijfsgedrag in de toekomst geen materiële voordelen zal opleveren, blijven dergelijke ondernemingen overleven in dit in wezen spirituele conflict tussen enerzijds het bewustzijn van de noodzaak om de wereld nieuwe, diepmenselijke productietradities bij te brengen. , en aan de andere kant waren de strenge eisen van de voorgaande tradities alleen gericht op het verbeteren van de kwaliteit van goederen. Het is echter juist het bezit van een diep morele visie op de processen die plaatsvinden in de economie, gebaseerd op de spirituele vereisten van het nakomen van bepaalde verplichtingen van de ene persoon jegens de andere en de inspanningen om spirituele wetten te vervullen, zowel op individueel als op bedrijfsniveau, die zorgt ervoor dat een nieuw type productie erop kan vertrouwen dat het in de loop van de tijd zal overleven, namelijk een nieuwe stijl van economische relaties, niet gericht op concurrentie en verrijking van sommigen ten koste van anderen, maar op samenwerking en een meer gelijke verdeling van materiële hulpbronnen. Het is al duidelijk dat de levenskwaliteit die door een progressieve technocratische samenleving wordt bereikt een doodlopende weg is, en de inconsistentie ervan wordt bewezen door die gebeurtenissen in de wereld waarin een persoon, gokkend op materiële zaken, de werkelijke betekenis en spirituele inhoud van de technische vooruitgang mist. en wetenschappelijke ontwikkeling. Dit soort ontwikkeling van een relatie met de werkelijkheid kan geen waardige resultaten opleveren, omdat alleen het begrijpen van de spirituele ontwikkelingswetten van de materiële wereld de mensheid zal helpen vrede, samenwerking en vooruitgang te bereiken bij het bereiken van een hogere kwaliteit van leven We moeten toegeven dat alleen de naleving van de gehele mensheid, als een enkele soort, aan de geestelijke wetten die haar op verschillende tijdstippen door God zijn gegeven en die de basis vormden van al haar ontwikkeling, kan leiden tot het bereiken van een behoorlijke levenskwaliteit. Spiritualiteit is niet alleen een poging om de betekenis te begrijpen van het bestaan ​​van jezelf, als specifiek individu, geroepen om gedurende dit leven en je hele bestaan ​​een lang pad van interne spirituele ontwikkeling te doorlopen, maar ook het vermogen om het leven van de hele mensheid te realiseren. als een voortdurende geestelijke vooruitgang die hem wordt gegeven om te gaan. Op weg van een dier dat zich praktisch niet bewust is van zichzelf, dat niets bezit en alleen bezig is met zijn voortbestaan, naar een wezen dat begrijpt.