Van de auteur: Het artikel is speciaal geschreven voor de Spaanse portal RIA-NOVOSTI Herinnering aan het verleden... wat is het? Iedereen heeft immers gemerkt dat we ons niet alles herinneren, maar soms breekt er plotseling iets door dat we niet leken te ‘vermoeden’. Of een hedendaagse gedachte haalt uit de diepten van het geheugen iets tevoorschijn waarvan het lijkt alsof ze er nooit van wisten, maar alleen maar vermoedden... Het hele punt is dat de structuur van de persoonlijkheid een onbewust deel bevat, waarin alles wordt ‘opgeslagen’ in het geheugen. tot in het kleinste detail, wat er met ons is gebeurd, maar ook met onze voorouders. Tegelijkertijd kunnen we alleen dat deel controleren dat BEWUSTZIJN heet. En het grootste deel van het materiaal bevindt zich uiteraard in het onbewuste deel van het geheugen. Daarom is het belangrijk om meteen op te merken dat we veel vaker ‘reizen naar het geheugen’ maken (wat altijd over ons verleden gaat) dan je zou verwachten. Al onze fantasieën zijn bijvoorbeeld gebaseerd op geleefde persoonlijke ervaringen, dus alles waar je ‘on the fly’ mee op de proppen komt, bevat zeker je persoonlijke onbewuste materiaal over wat je ervaringen uit het verleden over dit onderwerp zeggen. Of onze doelen die we onszelf stellen, wat zijn dat eigenlijk? Niets meer dan wat er in ons geheugen zit, een ervaring die zegt: “Ik weet dat als ik dit en dat doe, er een bepaald resultaat zal zijn in de vorm van dit en dat...” (“Als je naar de universiteit gaat en afgestudeerd zijn, ontvang je een hogere opleiding”, van hieruit stellen we het doel: “Universiteit - ga naar de universiteit en studeer af!”) Figuurlijk gesproken is geheugen een middel om je ervaringen uit het verleden te gebruiken. Dit is onze bagage, die met de dag groeit en buiten onze controle ligt. Tegelijkertijd is er materiaal beschikbaar voor verwerking (het bewuste deel) en verdrongen, maar toegankelijk onder een specifieke invloed. Dit kunnen schokken, ervaringen, psychoanalyse of andere psychotherapie zijn. Mentaal terugtrekken in het verleden is eigenlijk een van de sterkste en meest gebruikte verdedigingsmechanismen: regressie. Dit is wanneer iemand in een stressvolle situatie terugkeert naar de vorige ontwikkelingsfase. Regressie manifesteert zich psychofysisch, dat wil zeggen op mentaal en lichamelijk niveau. Moeders van baby's zijn er bekend mee: wanneer een kind ziek wordt, adviseren therapeuten een tijdelijke terugkeer naar de vorige voedingsfase, het kind wordt 'als een kleintje', vergeten favoriete speelgoed wordt onthouden, hij is grilliger, enz. , deze manier van reageren op stress is typisch voor volwassenen. Laten we eens nader bekijken wat dit proces is? Hoe helpt hij ons? Steun en ondersteuning Het leven van een volwassene “op hoge snelheid”, met veel verantwoordelijkheid (en daarmee vaak schuldgevoelens), een zware, drukke dag en een hoge snelheid van informatiestroom overbelast ons natuurlijk. En het komt voor dat je je wilt verstoppen, ‘de kleine wilt zijn die beschermd, verzorgd, geholpen en gewoon voor hem gedaan wordt’. Ons geheugen bevat informatie hierover, en we dompelen ons graag mentaal onder in een ruimte waar we niet alleen kunnen verwachten dat ze er spijt van zullen krijgen, zullen beschermen, helpen, maar het ook zullen eisen! Soms wenden we ons tot het geheugen op zoek naar nieuwe mogelijkheden, als ik niet weet/niet zeker weet wat mij te wachten staat, vraag ik mezelf af: wat weet ik over hoe dit überhaupt gebeurt? En uiteraard is mijn eigen geleefde ervaring voor mij het ‘reëelste’, ‘meest waarheidsgetrouwe’ en overtuigende voorbeeld (ik heb het tenslotte zelf gezien, gedaan, en uit persoonlijke ervaring weet ik precies hoe het eindigt... Nieuwe kansen ( bronnen) van Inner Child Bovendien is het verleden, namelijk het kinderlijke deel ervan, voor ons een herinnering aan hoe er ooit, toen we weerloos en hulpeloos waren, op natuurlijke wijze hulp kwam of ‘alles vanzelf werd opgelost’. Dit gaat enerzijds over de kinderlijkheid van die tijd, en anderzijds over bepaalde hogere machten en hun rol in ons leven de verbeelding van een kind wint altijd, omdat het spel van een kind een realiteit is die onderworpen is aan de controle van het kind en alles altijd zo eindigt, ondanks het feit dat het woord 'kinderlijkheid' hoort.....