Dit is mijn persoonlijke verhaal over hoe ik, bang voor mijn droom, naar mezelf zocht en het geluk zo dichtbij bleek te zijn. Je moest gewoon je hart geloven. Nu ben ik een expert op het gebied van vrouwelijke zelfrealisatie, ik help je je plek in het leven te vinden, je ware zelf te vinden en een nieuw levensniveau te bereiken zonder angsten, onzekerheid en weerstand dit was niet altijd het geval... Zelf heb ik 10 jaar nodig gehad om te besluiten te gaan doen waar je ziel altijd naar heeft gestreefd. En nog bijna 3 jaar om uw inkomen gestaag te verhogen. Ik moest veel dingen zelf uitzoeken. Ik heb alle klassieke 'hark' doorgenomen waar je doorheen kunt gaan. Je dromen opgeven. Gebrek aan zelfvertrouwen. Angst dat niets zal lukken. Angst om de eerste stap te zetten. Onvermogen om jezelf te horen en je hart te volgen. Angst om jezelf te uiten. Gebrek aan ondersteuning. Onvermogen om mezelf en wat ik doe te waarderen. Onvermogen, onvermogen, onvermogen... Sinds school droomde ik ervan psycholoog te worden, en toen het tijd was om me in te schrijven, was ik bang. De droom begon plotseling exorbitant en onrealistisch te lijken, en ik volgde hetzelfde pad als de meerderheid, ik ging naar waar het beschikbaar was. En toen 10 jaar ingehuurd werk, hoewel dit niet het belangrijkste is. Ik vind dit geen minpunt. Het was een baan die stabiliteit bood, een klein salaris, maar ik kon mijn individualiteit niet onthullen. Ik deed wat ik kon, maar het bracht mij geen plezier en vervulde mijn leven niet met vreugde. Nadat ik een diploma als leraar in het basisonderwijs had behaald, besloot ik uiteindelijk psycholoog te worden, ik werd zelfs meteen aangenomen parallel met mijn studie. Maar het was een baan op het gebied van de sociale zekerheid, het vereiste goede communicatieve vaardigheden, en dit is absoluut niets voor mij. Ik moest naar risicogezinnen gaan, preventieve gesprekken voeren, communiceren met mensen die niet bijzonder geïnteresseerd waren in veranderingen en onze structuur vooral als een straforgaan zien, hoewel dit niet het geval was. Ik weet niet hoe dit mogelijk is. maar in de zes jaar dat ik in de sociale zekerheid werkte, hoefde ik maar één keer in het openbaar te spreken op een van de schoolbrede ouderbijeenkomsten. Hoe ik dit niet benijdenswaardige lot de rest van de tijd heb weten te vermijden, weet ik niet))) En dit was een echte test voor mij. Ik heb me een week voorbereid. Ik leerde de woorden uit mijn hoofd, hoewel ik weet dat ik dat niet zou moeten doen. Ik maakte me zorgen zoals ik waarschijnlijk nog nooit in mijn leven had meegemaakt. Uiteindelijk ging alles uiteraard goed en kreeg ik na afloop zelfs een applaus. Maar ik zou dit nooit meer willen herhalen... Toen ben ik na mijn zwangerschapsverlof eindelijk gestopt met de sociale zekerheid. Maar opnieuw creëerde ze nog een illusie voor zichzelf en bedroog ze zichzelf. Ik ging op zoek naar een rustige baan, waar ik in een hoekje rustig psychologie kon doen, mijn artikelen kon schrijven, zonder mijn hoofd naar buiten te steken. In eerste instantie kwam ik naar de fabriek omdat er een vacature was op de verkoopafdeling. En eerlijk gezegd kreeg ik daar een hele goede plek. Ik geloof nog steeds dat dit mijn beste werk was, onder degenen die ik probeerde voordat ik met open zwemmen ging. Daar was het mijn voornaamste taak om het geld dat de fabriek dagelijks voor producten ontving, te verdelen onder verkoopspecialisten die verantwoordelijk waren voor verschillende regio's. Als ik het goed mag zeggen. Het was routinewerk om de econoom te helpen. Maar voor mij was het magie, de spanning als je vergelijkt, reduceert, telt, controleert, fouten zoekt, verbanden legt en uiteindelijk tot het gewenste resultaat komt. Ik zou dit heel graag willen doen, waarschijnlijk mijn hele leven. Maar de ziel vereiste ontwikkeling in de psychologie. En daar was natuurlijk niet eens een minuut tijd voor... En dan was er nog de burgerlijke stand, waar het werk ook routineus was, maar niet zo spannend. Ik moest documenten omzetten naar digitaal formaat. Dit was voor mij een dagelijkse norm, vrij klein, waardoor er altijd tijd overbleef om mij te verdiepen in de psychologie. Toen leerde ik over coaching, nieuwe werkvormen en online adviesmogelijkheden. Zelf heb ik in de rol van cliënt gezeten... En hier kwam alles samen tot een ideaal mooi plaatje, waarin elke puzzelnam zijn ereplaats in. Dit is precies wat er altijd gebeurt als je de JOU vindt. Nu zie ik dit inzicht keer op keer terug in de verhalen van mijn cliënten. Mijn favoriete ding! Nu lijkt het verrassend, maar puur intuïtief, toen ik op school zat, stelde ik me voor dat ik niet alleen maar psycholoog zou worden, maar dat ik mensen stap voor stap zou leiden. stap naar een specifiek resultaat. Ik wist toen nog niet dat het zo echt zou zijn. Dat de tijd zal komen dat coaching zo populair zal worden, dat het mogelijk zal zijn om met mensen te werken zonder het huis te verlaten, overal ter wereld contact met hen op te nemen, een programma te schrijven en dit stap voor stap te implementeren. Destijds was het voor mijn kinderdromen iets uit sciencefiction. Daarvoor had ik een beperkt begrip van psychologie en een enorm intern conflict. Aan de ene kant wilde ik dit heel graag doen. Aan de andere kant was ik altijd bang voor de publiciteit, die onlosmakelijk met deze activiteit verbonden was. Maar alles bleek compleet anders te zijn. En ik heb mijn gezellige plekje kunnen vinden, waar ik me ontzettend vrij, kalm en ontspannen voel. Alles hier voldoet aan mijn interesses, mijn behoeften en kenmerken. Ik kan voortdurend leren en ontwikkelen, wat ik altijd doe. Ik heb de mogelijkheid om mezelf te schrijven en uit te drukken via mijn teksten. Ik werk vanuit het comfort van mijn huis. En mijn klanten bellen mij van over de hele wereld. Ik werk alleen individueel. En ik heb in principe een programma van drie maanden, dus ik heb geen grote stroom nieuwe mensen, maar ik voel me kalm en op mijn gemak met zo'n stabiliteit. Ik werk nu zelfs in de videovrije modus. En dit is niet mijn gril. Video biedt niet echt veel mogelijkheden om de toestand van de cliënt te lezen aan de hand van gezichtsuitdrukkingen, gebaren, houding, enz. Tegelijkertijd leidt mijn eigen beeld op het scherm erg af van het proces en kan ik me niet concentreren op het belangrijkste: voor mij op de cliënten, en voor de cliënten op zichzelf vertrouwen op de trillingen van iemands stem. Ze kunnen niet worden nagebootst en je kunt duidelijk horen waar er energie is en waar niet. Stem is zeer waardevolle informatie om feedback van hoge kwaliteit te geven en de aandacht te richten op het groeipunt. En dan komt de cliënt niet naar mij kijken, het is belangrijk dat hij in zichzelf kijkt en daar het belangrijkste vindt. En daarvoor bieden online consultaties de grootste kansen. En ze dekken perfect mijn behoefte om niet veel aandacht op mezelf te vestigen. Het grootste deel van mijn werk bestaat uit schriftelijke reacties. Meestal ontmoeten we de klant één keer per week voor een overleg, en dan probeer ik de hele week schriftelijke feedback van hoge kwaliteit te geven op de dagelijkse huiswerkrapporten. En dit geeft mij echt plezier. Gedachten stromen gemakkelijk en coherent; dit gaat mij veel gemakkelijker af dan spreken. En ik beschouw dit helemaal niet als mijn werk, dus ik verdeel mijn dagen niet in weekenden en vakanties, en alleen met zeldzame uitzonderingen neem ik geen contact op met mijn geliefde klanten. Ik werk alleen aan een onderwerp dat interessant is mij. Natuurlijk is zelfrealisatie onlosmakelijk verbonden met alle gebieden van het leven, maar ik ben ervan overtuigd dat zelfrealisatie de basis is waaraan alle belangrijkste dingen zijn verbonden: gezondheid, geld, relaties. Als je niet doet waar je van houdt, zal je gezondheid in de eerste plaats lijden onder voortdurende spanning en ontevredenheid. Er zal geen inzicht zijn in waar het geld vandaan komt - wat betekent dat conflicten onvermijdelijk zijn, zelfs als het een paradijs lijkt in een hut. Velen denken misschien dat het verschrikkelijk is als je elke keer hetzelfde herhaalt en met dezelfde verzoeken werkt. Voor mij is het een sensatie. Dit zijn mijn persoonlijke kenmerken, ik ken ze heel goed, accepteer ze en houd er rekening mee in mijn werk. En ik breng het creatieve proces in mijn artikelen, in mijn programma en in andere producten. In die zin sta ik nooit stil en heb ik in 4 jaar tijd nog nooit een vleugje professionele burn-out gevoeld. Ik doe aan verkoop, maar ik beschouw het niet als verkopen, omdat ik aan niemand iets verkoop, maar ik verkoop zonder verkoop. Mijn belangrijkste principe is om een ​​persoon te horen en te helpen, perspectief te tonen en.