Van de auteur: Opnieuw over de vreemdheid van ons brein. Laten we het deze keer over belangrijke dingen hebben... Hoe kun je niet van muziek houden?! Soms kun je echter iemand ontmoeten die niet alleen niet van muziek houdt, maar die met heel zijn hart een hekel heeft aan muziek van welke aard dan ook. In dit geval is het waarschijnlijk dat de persoon lijdt aan een speciale hersenstoornis: amusie. Bij amusie verliest een persoon allereerst het vermogen om de melodie die hij hoort te herkennen en te reproduceren. Ook kan hij de ene melodie niet meer van de andere onderscheiden. Een nogal onaangenaam iets, nietwaar? In feite is het zelfs nog ingewikkelder. Een persoon herkent niet alleen de melodie niet, bovendien is elke muziek nu ondraaglijk voor hem geworden. Het is pijnlijk onaangenaam voor hem om zelfs de meest harmonieuze geluiden te horen. Er is nog een slecht punt: als de patiënt eerder muzikant was of muziek studeerde, gaat zijn kennis verloren. Muziek speelt nu immers bijna overal. Dat wil zeggen, het defect maakt iemands leven buitengewoon moeilijk. En hierbij wordt geen rekening gehouden met entertainmentevenementen, concerten, waar onder andere muziek luid speelt. Dan kun je altijd inspiratie, troost en geruststelling vinden in je favoriete muziek. Muziek is iets uit de categorie eeuwig, het is een gevoel, schoonheid, emoties, ervaringen. En hier wordt een persoon met amusie beroofd van een vrij belangrijke hulpbron. Deze stoornis treedt op wanneer het rechter temporale gebied beschadigd is (beroerte, hoofdletsel, tumor, infectie, intoxicatie), wat over het algemeen verantwoordelijk is voor het horen van intonatie, dat wil zeggen het vermogen om te horen. om geluiden te onderscheiden op toonhoogte, timbre en volume. Maar in het geval van amusie is de belangrijkste stoornis niet altijd het onvermogen om geluiden op toonhoogte te onderscheiden. Hier gaat het diepere, complexere vermogen tot muzikale combinatoriek verloren, het gevoel van harmonie verdwijnt. Het corrigeren van deze stoornis is moeilijk, al was het maar omdat een persoon die aan dit defect lijdt zelden hulp zoekt bij een specialist, blijkbaar in de overtuiging dat dit niet zo is. een groot probleem . Maar hoe kun je leven zonder muziek... Er wordt aangenomen dat de geweldige componist Ravel aan het einde van zijn leven leed aan amusie als gevolg van een traumatisch hersenletsel. Daarom ondervond hij grote moeilijkheden bij het componeren van muziek. Uiteraard kan de discussie over de diagnose van de componist eindeloos voortduren. Vooral vanwege de onmogelijkheid om dan een serieus onderzoek uit te voeren. Het is echter beangstigend om je voor te stellen wat een tragedie deze ziekte voor een muzikant had kunnen worden. Ter illustratie wordt een still uit de film “A Clockwork Orange” gebruikt.».