Stel je een situatie voor, je hebt bijvoorbeeld ruzie gehad met je partner en jezelf, naar het lijkt, een beetje te veel toegestaan ​​- je verhief je stem, zei iets wat je niet deed 'Je denkt er niet echt over na, maar je bent niet tot een oplossing voor het conflict gekomen. De situatie is nog niet opgelost en je maakt je zorgen. Omdat er een soort onzekerheid blijft hangen, lijkt het alsof we ruzie hebben gehad, maar het lijkt erop dat we op de een of andere manier verder moeten communiceren, het lijkt alsof we het conflict hebben besproken, maar het lijkt alsof er niets echt is opgelost. En vaak wordt het vanuit deze toestand bijzonder moeilijk om interactie te onderhouden - iemand trekt zich in zichzelf terug, iemand doet alsof er niets is gebeurd, iemand begint zich provocerend te gedragen, alsof hij zegt: "Kijk eens hoe slecht ik me hierdoor voor je voel." Op zo'n moment gebeurt er iets interessants - we beginnen ons niet alleen zorgen te maken over de ruzie als zodanig, maar ook over onze gevoelens/reactie erop. Zal deze ruzie ertoe leiden dat we uit elkaar gaan? Hoe ervaart mijn partner deze ruzie, en wat denkt hij ervan? Als gevolg daarvan wordt het nog angstiger en vaak blijkt het oplossen van een conflict vanuit een dergelijke toestand zelfs nog moeilijker situatie? Op zulke momenten is het belangrijk om eerst deze gevoelens te volgen. Om tegen mezelf te zeggen: ik ben momenteel erg ongerust en bang. Ik ben nog steeds boos. Misschien omdat ik hier bang voor ben, bang ben dat er iets zou kunnen gebeuren, enz. Dit zal vooral helpen om gevoelens en angsten te weerstaan, om ze begrijpelijker, toegankelijker en niet-destructief te maken. Ten tweede, in plaats van het conflict zelf op te lossen, bied je de persoon een gesprek aan over deze ervaringen. Praat over uw angst voor het conflict. Zeg in woorden: “Ik heb nu geen idee hoe ik het conflict moet oplossen, omdat het erg moeilijk voor me is en ik overweldigd word door verschillende gevoelens. Maar ik zou dit graag willen doen omdat je mij dierbaar bent. Het is alleen dat ik nu alleen maar wil vloeken. Hoe zit het met jou?” Dit heeft de potentie om zelfs in een staat van ruzie contact te leggen. En bouw, ondanks de overweldigende gevoelens, een onzichtbare brug naar de oplossing ervan. En dan naar een gesprek over welke behoeften van de partners zich manifesteren en beïnvloeden op het moment van een ruzie.