Hoe ze vader worden of de ouders van de Psychologie van het Vaderschap - moeder en vader - hebben betrekking op hoe ze met hem communiceren. Een tekort of gebrek aan een van de communicatiemodellen leidt tot problemen in de relatie met de wereld om ons heen en tot onszelf en tot vervormingen in de perceptie. De twee belangrijkste componenten van ouderschap zijn moederschap en vaderschap. Helaas wordt vaderschap heel vaak niet gezien als iets unieks, in tegenstelling tot al het andere, maar als slechts een aanvulling op het moederschap. Moederschap is ook een functie van het vrouwelijk lichaam gericht op de voortzetting van het menselijk ras, inclusief het biologische aspect: dragen en geven de geboorte en het voeden van een kind, en de sociale functie: het opvoeden van een kind. Tijdens de zwangerschap krijgt de aanstaande moeder uiteraard de aandacht van zowel familieleden als artsen; ze wordt onderzocht, verzorgd en verzorgd. Ondanks het feit dat het tijdschrift bedoeld is voor aanstaande moeders, zullen we proberen de psychologie van het vaderschap aan te kaarten en uw aandacht te vestigen op de toekomstige vader. Laten we proberen te begrijpen hoe een man, een echtgenoot, vader wordt, waarbij we niet alleen het biologische aspect in gedachten houden, maar ook hoe hij zich aanpast aan zijn nieuwe vaderlijke rol. Biologisch gezien worden alle mannen vaders, en vrouwen moeders vanaf het moment dat ze een kind krijgen is geboren. Helaas wordt de psychologische ontwikkeling van het ouderschap niet automatisch geassocieerd met de geboorte van kinderen. Vaderschap wordt ook gedefinieerd als een aangeboren gevoel dat een man aanmoedigt om jegens een kind (of zijn kinderen) met empathische verantwoordelijkheid op te treden, dat wil zeggen: Vaderschap is het vermogen om voorwaarden te scheppen voor de ontwikkeling van een kind, en niet alleen vanuit materieel oogpunt. Maar vaderschap biedt ook unieke kansen voor de manifestatie van de persoonlijkheid van de man zelf. Het belangrijkste bij de vorming van een gevoel van vaderschap voor een man - een toekomstige vader - is het bewustzijn van veranderingen in het beeld van 'ik', de persoon. bewustzijn van zichzelf als vader. Het belangrijkste doel van de voortdurende psychologische veranderingen is om de man, de echtgenoot, de meest gunstige omstandigheden te bieden voor de ontwikkeling en geboorte van een nieuwe persoon, om de mentale en fysieke gezondheid van zijn vrouw te behouden. Deze veranderingen omvatten een serieuze herwaardering van de eigen waarden van een man en het stellen van nieuwe prioriteiten in het leven. Hij heeft veel nieuwe verantwoordelijkheden en functies, er treden veranderingen op in de relatie met zijn vrouw (zij wordt tenslotte de moeder van zijn kinderen), er verschijnen nieuwe gevoelens en emoties die hij nog niet eerder heeft ervaren, en zijn woordenschat breidt zich zelfs uit (althans tot terminologie gerelateerd aan zwangerschap en de zorg voor een pasgeborene). Dat wil zeggen: vaderschap is een geheel nieuw niveau op zijn levenspad, een nieuwe ronde in de ontwikkeling van de persoonlijkheid van een man. Maar een nieuwe stap in het leven is altijd een test. Vaderschap is alleen mogelijk vanwege het feit dat een man veel van de toch al stereotiepe gedragspatronen ten opzichte van anderen en de houding ten opzichte van zichzelf achter zich laat. Het gevoel van vaderschap gaat vaak gepaard met een verandering in levensstijl naar een levensstijl die meer consistent is met de rol en titel van de vader en bijdraagt aan het wennen aan deze rol voor de eerste keer (voordat deze titel wordt toegekend), wat crisistoestanden kan veroorzaken Hoe wordt het ‘vaderschap’ gevormd in de ziel van een man? Natuurlijk hangt veel af van culturele en familietradities, maar de persoonlijke geschiedenis van een man, de geschiedenis van zijn eigen relatie met zijn vader, speelt ook een even belangrijke rol. Wie gaat de toekomstige vader opvoeden: zijn eigen kind of zichzelf, zoals hij was in zijn kindertijd? In hoeverre zal een man in staat zijn te beseffen dat zijn kind niet zichzelf is, en zich de grote verantwoordelijkheid realiseren die op hem rust? De houding van een vader wordt al lang voordat het kind van een man wordt geboren bepaald en bepaald door indrukken uit de kindertijd, de bevestiging van zichzelf? als man in de adolescentie wordt het beïnvloed door erotische relaties van latere jaren. De houding ten opzichte van het kind is “vooraf bepaald”veel eerder dan de toekomstige vader denkt aan het krijgen van een baby. Daarom is het helemaal niet verrassend dat die mannen die een gelukkige jeugd hebben gehad, die een liefdevolle, zorgzame, begripvolle vader hadden, vaker kinderen willen hebben dan degenen die niet zo'n jeugd hebben gehad psychologische aanpassing aan de vaderrol, het begin van de zelfvorming - het concept van de vader is het moment waarop een man ontdekt dat zijn vrouw (of een andere vriendin) zwanger is. Wat voor soort storm veroorzaakte het nieuws over de zwangerschap in de ziel van de toekomstige vader: vreugde, vreugde, verdriet, of liet het hem kalm en onverschillig achter? En dit hangt grotendeels af van hoe de relatie van de man met zijn vader zich ontwikkelde. De geboorte van een kind moet ook afzonderlijk worden geïdentificeerd als een soort test in het leven van een man. Dit is het moment waarop de geboorte van zowel de moeder als de vader plaatsvindt (misschien is dit de reden waarom mannen die niet aanwezig zijn bij de geboorte van hun eigen kind vaak ongebruikte energie dumpen met behulp van alcohol). Een zeer belangrijke factor is de aanwezigheid van een man tijdens de bevalling, als hij zich daar uiteraard intern klaar voor voelt (het is immers zijn taak sinds de prehistorie om zijn vrouw te beschermen als zij dit zelf niet kan). Naast het feit dat dit ongewenste gebeurtenissen tijdens de bevalling helpt voorkomen, heeft de eerste kreet van de baby het meest tastbare effect op de activering van niet alleen het moederinstinct, maar ook het vaderinstinct. Vaders die getuige zijn van de geboorte van hun kind, ervaren net als hun vrouwen diepe emoties tijdens de bevalling en ontwikkelen een sterke band met hun kinderen. Uit Amerikaans onderzoek van vijftig jaar geleden bleek dat als een vader aanwezig is bij de geboorte van zijn baby, hij of zij een speciaal contact en een eigen, unieke relatie opbouwt. Zo'n vader is meer betrokken bij het leven van moeder en kind, zonder alle verantwoordelijkheid op de vrouw af te schuiven, kan hij voor het kind zorgen en samen met de moeder met hem spelen. Hij hoeft niet te wachten tot het kind begint te praten of te schaken voordat hij met hem begint te communiceren. Het is het aangaan van een relatie met het kind, het proces van de zorg voor hem in de eerste levensmaanden, dat de laatste fase van de geboorte van de vader bepaalt. Er zijn dus drie fasen in de vorming van de vaderlijke sfeer: 1) stereotiep idee van vaderschap vóór de zwangerschap van de vrouw; 2) het heroverwegen van stereotypen tijdens de zwangerschap; 3) de feitelijke vorming van een gevoel van vaderschap na de geboorte van een kind. Laten we proberen te kijken naar het gezin waar het kind werd geboren. Wat is vader aan het doen? Wat doet mama? Traditioneel zijn de rollen van echtgenoot en vader al generaties lang hetzelfde gebleven. De afgelopen decennia is er enige verwarring ontstaan. Een moderne mens wordt geconfronteerd met talloze conceptenverwarringen. Hij moet tegelijkertijd sterk en zacht zijn. Hij moet hard werken, maar tegelijkertijd moet hij ook het werk van zijn vrouw verdragen. Naast alles wat een man traditioneel zou moeten kunnen en moeten kunnen, wordt er tegenwoordig van uitgegaan dat hij ook luiers moet kunnen verschonen, een kind kan voeden en nog veel meer. Voor veel mannen is het niet helemaal duidelijk wat hun rol als echtgenoot en vader is, en het is niet gemakkelijk voor hen om de vroegere rol van kostwinner van het gezin te spelen en tegelijkertijd de moederlijke verantwoordelijkheden te vervullen. Dit alles is echter vereist van een moderne man, en daarom moet de opvoeding van toekomstige mannen en vaders op deze basis worden gebouwd. Eerlijkheidshalve moet worden opgemerkt dat sommige hedendaagse vaders zulke uitstekende specialisten zijn geworden in de zorg voor een kind dat ze kunnen concurreren met de meest bekwame moeders. Helaas is aanpassing aan het vaderschap voor veel persoonlijk onvolwassen mannen al begonnen voordat het is begonnen , eindigt onmiddellijk met het nieuws over de zwangerschap. De toekomstige vader kan vertrekken en alle problemen die zich voordoen in verband met de geboorte van het kind op de toekomstige moeder afwentelen, zonder zich zorgen te hoeven maken over wat er daarna met zijn gezin zal gebeuren. Als hij vanwege zijn overtuigingen of situatie zijn gezin niet kan verlaten, kan zijn ontevredenheid over het uiterlijk van een kind zich uiten in een onverschillige houding tegenover hem, en in het ergste geval in strikt autoritaire modellen.gedrag, uiting van geweld jegens hun kind. Dit alles - de geschiedenis van de relatie met hun vader, het vaderschapsmodel van hun eigen vader, culturele, sociale en familiale kenmerken, fysieke en mentale gezondheid - beïnvloeden de bereidheid van mannen voor het vaderschap. Egocentrisme, infantiliteit en seksuele promiscuïteit van een man tonen zijn onvermogen om een vaderlijke houding aan de dag te leggen. Maar elke man zou moeten denken dat de kans om vader te worden hem in staat zal stellen niet alleen zijn mannelijke, maar ook zijn persoonlijke potentieel volledig te realiseren. Een man geeft rechtstreeks leven aan een nieuwe persoon en krijgt een unieke kans om voor hem te zorgen, van hem te houden en zijn levenservaring aan hem door te geven. Het is in het vaderschap dat een man veel van zijn essentiële behoeften bevredigt. Door vader te worden krijgt een man de kans om zichzelf en de omringende realiteit op creatieve wijze te transformeren. Voor veel mannen kunnen de periode van de zwangerschap van een vrouw, het vooruitzicht op de geboorte en, ten slotte, de geboorte van een kind zelf de vorming van een kind enorm beïnvloeden. hun mannelijkheid. Mannen die ernaar streven de nieuwe rol van vader uit te proberen, hebben een groter gevoel van eigenwaarde voor het kind dat ze beseffen en bevestigen hun mannelijke waarde. Als gevolg hiervan verwerft een man een nieuwe persoonlijke en sociale status. Hij ontwikkelt voorouderlijk bewustzijn, een gevoel van verantwoordelijkheid voor zijn gezin. Maar tijdens deze periode kunnen mannen psychologische problemen en persoonlijke conflicten ervaren, vooral gerelateerd aan hun eigen ervaring van negatieve relaties met hun vader. Daarom kunnen we vol vertrouwen spreken over ‘zwangere vaders’. Ja, ook zij 'dragen', net als mannen, op hun eigen manier het kind, ze zorgen voor hun vrouw, creëren de beste omstandigheden voor haar, lossen de financiële problemen van het gezin op, helpen bij de zorg voor de baby na zijn geboorte, bouwen hun eigen unieke relatie met het kind op, maar worden ook alleen gelaten met hun eigen intrapersoonlijke conflicten. En niemand besteedt aandacht aan hen, het kan niemand iets schelen, maar integendeel, ze eisen zorg en aandacht van hen. En als de meeste vrouwen zich tijdens de zwangerschap voor het eerst moeder voelen, dan doen de meeste mannen dat na de geboorte van de baby , met wie de man in de prenatale periode niet zo'n band heeft als een vrouw. Daarom is het zo belangrijk dat de aanstaande vader vóór de geboorte met het kind praat. Het kind hoort zijn zachte stem en neemt die bijna beter waar dan de stem van de moeder. Ja, natuurlijk is een vrouw vóór de geboorte en in de eerste maanden na de geboorte meer betrokken bij de communicatie met haar kind. Voor haar is zwangerschap een periode van voorbereiding op de communicatie met een kind na zijn geboorte, en deze voorbereiding vindt plaats door directe fysiologische veranderingen in het lichaam van een vrouw, veranderingen in haar waarden en prioriteiten tijdens de zwangerschap, omdat haar hele leven gericht is op de welzijn en ontwikkeling van de baby in haar baarmoeder. Zo worden moederlijke gevoelens en gehechtheid aan het kind gevormd tijdens de zwangerschap, onder meer dankzij nieuwe lichamelijke ervaringen. En voor een vader gaat de vorming van gehechtheid aan de ongeboren baby niet gepaard met nieuwe lichamelijke sensaties. De periode van zwangerschap van de vrouw verandert het zelfbewustzijn van de man en heeft tot gevolg dat hij een nieuwe sociale rol aanvaardt. Psychoanalytici geloven dat er tijdens de zwangerschap ook veranderingen optreden in de emotionele sfeer van de vrouw. Deze veranderingen komen tot uiting in defensieve reacties als: regressie, repressie, infantilisme. Dit zijn tijdelijke veranderingen, een beschermingsmechanisme waarmee u zich kunt voorbereiden op zo'n complexe en belangrijke gebeurtenis als de bevalling. Maar zulke emotionele reacties van een vrouw veroorzaken bij een man - de toekomstige vader - een verlangen om voor zijn zwangere vrouw te zorgen en te betuttelen en die gevoelens en verantwoordelijkheid te tonen die hij dan jegens het kind zal tonen kind tijdens de wachtperiode komt het kind nog steeds voor en ontstaat indirect, via een vrouw. Mannen maken zich grote zorgen over de zwangerschap van hun vrouw en tonen wonderen van zorg en aandacht (bijvoorbeeld midden in de nacht wegrennen naar.