Welke vragen zou je jezelf het vaakst kunnen stellen? Gedraag je op een van de drie mogelijke manieren: a) als een emotioneel kind; b) als een boze of zorgzame ouder; c) als een nadenkende volwassene. In deze toestand worden we gekenmerkt door zaken als intuïtie en het resultaat daarvan: het vermogen om creatief te zijn, een gevoel van liefde, het vermogen om te vertrouwen, vreugde, interesse, maar tegelijkertijd het hele boeket van negatieve emoties en emoties. gevoelens: woede, schuldgevoel, schaamte, wrok, verdriet, verdriet, angst, ongerustheid enzovoort. Het is alleen zo dat er in deze toestand helemaal geen vermogen is om verstandig te redeneren (dat wil zeggen, na te denken). Alle sterke emoties dompelen ons in een kinderlijke toestand. “De Russische opstand is zinloos en genadeloos”, zoals A.S. Poesjkin vermeldt in “The Captain’s Daughter” – deze beschrijving is in wezen de beste metafoor voor een “opstandig kind”: geen hersens, geen gezond verstand – alleen woede. Euforie (bijvoorbeeld door succes) is ook een 'kind'-toestand waarin het vermogen om verstandig te redeneren volledig afwezig is. De belangrijkste taak van een kind is om geliefd te worden. En wanneer het kind in ons wordt opgenomen, beginnen we ernaar te streven geliefd te worden, soms op geheel ondenkbare en weinig belovende manieren, wat ons vaak ook ernstige verliezen bezorgt. Meestal is dit een onbewuste automatische reproductie van de gedragspatronen van onze ouders of andere ouderfiguren uit onze kindertijd. In deze toestand herinneren we ons alle vooroordelen, morele regels, patronen en normen waarmee we in deze zelfde toestand onszelf en iedereen om ons heen automatisch vergelijken en onszelf en anderen inschatten (positief of negatief). Wanneer we afwijken van deze aangeleerde gedragsnorm van iedereen die we observeren, ervaren we woede en veranderen we in een ‘kritiserende ouder’. zorgzame ouder.” Veel sociale parasieten die de sappen uit ons zuigen en ons in hun voordeel gebruiken, spelen actief in op onze ouderlijke instincten, veranderen ons in een ‘zorgzame ouder’ en veranderen ons daardoor in Mama Choli (uit de Mexicaanse tv-serie ‘Simply Maria’ ) of dat we in Moeder Teresa iemand beginnen te ‘leveren’, ‘redden’, door het werk van iemand anders te doen, wat deze sociale parasieten heel goed zelf zouden kunnen doen, maar niet willen, omdat het voor hen winstgevender is om ons daartoe te dwingen dit “gratis, dat wil zeggen voor niets” “De betekenis van ‘Ouder’ is het beschermen van gevestigde waarden en zorg. Alleen vanuit deze ik-staat worden bevelen en eisen en instructies gegeven. Meestal is het deze 'ik-staat' die de functie van het 'redden' en 'beschermen' van anderen implementeert. Wanneer een volwassene zich als een volwassene gedraagt, noemen ze dit de persoon die zich laat leiden door gezond verstand. reden. Dit is de enige toestand die een persoon ‘homo sapiens’ maakt, aangezien het het vermogen was om te denken dat de mens scheidde van de levende natuur. Ik ben hier niet van plan om elk van de ik-toestanden in detail te beschrijven: hiervoor zijn er boeken van Bern, Harris, Goulding, Steiner, Litvak, Makarov en vele anderen. De enige reden waarom wat hierboven is geschreven, was om de betekenis van die controlevragen uit te leggen die het voor iedereen leuk zou zijn om elke dag, meerdere keren per dag, te stellen. Deze vragen zijn: 1. Hoe gedraag ik mij nu (op dit moment)? Als kritische of zorgzame ouder? Als wispelturig of enthousiast kind? Hoe gedraagt mijn communicatiepartner zich nu? Als een kritische/zorgzame ouder? Als een wispelturig of enthousiast kind. Als een denkende volwassene? In deze ik-toestanden is er geen geest; ze hebben geen vermogen tot gezond verstand. Dus discussies met?»