Nu mensen tijdens een crisis nog harder moeten werken, zal dit artikel een relevante boodschap zijn voor degenen die zichzelf en hun werk niet aankunnen .1. Er zijn veel redenen voor dit negatieve fenomeen. Wanneer een persoon niet kan stoppen met nadenken over zijn professionele verantwoordelijkheden, laten we dan de vijf belangrijkste bekijken: Manipulatie door superieuren of collega’s. Dit gebeurt vaak in arbeidsverhoudingen. Onze persoon, vooral in een leiderschapspositie, is helaas verre van een humanist en gebruikt daarom vooral manipulatie als het belangrijkste motiverende instrument. Hoe manipuleert de baas? Rechts! Zie hieronder... Het schuldgevoel dat we van jongs af aan van belangrijke volwassenen hebben geërfd. Het ligt bij elke stap op de loer, omdat het door zorgzame volwassenen in ons hoofd is ‘genaaid’ toen ze het gedrag van hun kinderen wilden beheersen. Voila! Nu gebruikt je baas of collega hun tool: Perfectionisme. Dit fenomeen komt voort uit een minderwaardigheidscomplex en iemands gebrek aan eigenliefde: iemand redeneert: “Aangezien ik onvolmaakt ben (en mezelf veranderen is behoorlijk moeilijk, dus komt de beslissing: waarom verander ik de WERELD om me heen niet? !), dan moet alles wat mij omringt ideaal zijn”, en zo iemand wordt een perfectionist; Er zijn verschillende benaderingen om dit fenomeen te bestuderen, maar we zijn geïnteresseerd in het feit dat de oorzaak ervan kan zijn: de verwachtingen van de werknemer over een speciale beloning, de sociale houding ‘omdat het nodig is’, de bevrediging van de behoefte aan respect, erkenning, autoriteit. ; psychologische of fysiologische afhankelijkheid van werk; de rol van een redder, die door velen in het leven wordt gespeeld, vooral door mensen in “helpende” beroepen (leraar, arts, maatschappelijk werker, enz.).2. De gevolgen van dit onaangename fenomeen: - afname van de kwaliteit van de communicatie in het gezin, met dierbaren; vermoeidheid stapelt zich op; ); - en, als gevolg van eerdere redenen, somatische ziekten.3. Manieren om ermee om te gaan: Verzamel ten slotte de moed en definieer uw professionele en persoonlijke grenzen met uw manager en collega's. Vertel beleefd maar duidelijk dat u na het einde van uw dienst geen berichten en oproepen kunt beantwoorden; Bepaal voor uzelf dat u naar uw werk bent gekomen, en niet naar een liefdadigheidsfonds. Hier betalen ze voor werk, en je komt hier om geld te verdienen of ervaring op te doen, en je niet bezig te houden met filantropie; Verander je sociale kring - stop met omgaan met die collega's die de neiging hebben om regelmatig alleen over werk te praten. Zoek een hobby buiten het werk die dat wel doet; geven je een gevoel van je eigen belang en eigenwaarde. En dan zal werk niet langer de enige reden zijn om jezelf te respecteren; denk nuchter en bewust: dit werk bestond al vele jaren vóór jou, en zal net zo lang bestaan ​​zonder jou. En het is onmogelijk om alle taken uit te voeren, het is al empirisch getest - zodra je alles doet (en als je in leven blijft), zullen ze nog meer werk voor je verzinnen. Accepteer het feit dat niemand onvervangbaar is en dat je niet de beste of meest productieve werknemer hoeft te zijn. Creëer een ritueel voor jezelf om aan het einde van je dienst afscheid te nemen van je werk en gebruik je fantasie. Wanneer u bijvoorbeeld uw werkcomputer uitschakelt, stel u dan voor dat u de gedachten over uw werk hebt uitgeschakeld en begint na te denken over wat u nu thuis te wachten staat; doe na het werk meditatie of sport - doe wat lichamelijke activiteit om de aandacht te verleggen en afleiden van obsessieve gedachten; Verander de route naar huis - het nieuwe pad zal je ook afleiden, en als het langer is, zal het je tijd geven om te ontspannen en na te denken over leuke dingen - gebruik deze tijd winstgevend als je dierbaren er klaar voor zijn; Vertel hen hiervoor over uw werkzorgen. Maar ga niet te ver. Stel een tijdslimiet van 15-20 minuten in voor het verhaal - leer het in doses te doen, ontwikkel wilsregulatie en er zullen meer obsessies in je leven zijn.