Ieder van ons is met een reden op aarde verschenen en ieder heeft zijn eigen doel. En we zijn op deze wereld gekomen om ons innerlijke potentieel te realiseren. Wat is jouw potentieel? Welke capaciteiten heb je? “Helemaal niet!” of “Ik ken mijn capaciteiten niet eens” zijn de meest voorkomende antwoorden op dergelijke vragen. En tegelijkertijd droomt iedereen er diep van binnen van om iemand te worden. Maar hoe kun je die gewenste ‘iemand’ worden als je niet naar je capaciteiten gokt en ze niet ziet? Dat is de reden waarom er in onze wereld zo weinig mensen zijn die hun ware capaciteiten beseffen. Wie is een zelfactualiseerde persoon? Iemand die het volledige gebruik van zijn talent, zijn capaciteiten en zijn potentieel bereikt zijn capaciteiten kent, dan is er op de een of andere manier op dat moment nog steeds een verlangen om ze te leren kennen. Ontdek wie ik ben en waarom ik ben. Voor sommigen is dit verlangen sterk, voor anderen is het zwak, en voor anderen denken ze er niet eens over na. En als dit verlangen - om zichzelf te kennen en zijn capaciteiten te vinden - is verschenen, begint zo iemand zichzelf te kennen. Abraham Maslow: “Muzikanten moeten muziek spelen, kunstenaars moeten schilderen, dichters moeten poëzie schrijven, als ze uiteindelijk vrede willen hebben. met onszelf. Mensen moeten zijn wie ze kunnen zijn. Ze moeten trouw zijn aan hun aard.” Wanneer iemand dit pad van zelfkennis bewandelt, wordt hij onmiddellijk geconfronteerd met twee belangrijke obstakels: de behoefte aan veiligheid en de behoefte aan respect. Het zijn deze behoeften die ons niet in staat stellen vooruit te komen. Een persoon kan heel lang en slim over ‘groei’ praten, maar hij zal nog steeds blijven in wat hij wist en waaraan hij gewend was gevoel van veiligheid bij jezelf. “Ik heb mezelf, en ik zal mezelf nooit verraden of in de steek laten.” En dit zouden niet alleen maar woorden moeten zijn, het zou een interne toestand moeten worden: 'Iedereen heeft me in de steek gelaten!' Heb jij jezelf ook in de steek gelaten?” Hoewel iemand een sterke behoefte aan veiligheid heeft, is hij niet in staat iets nieuws op te bouwen. Veiligheid is om al het onkruid te bewaren en te proberen er een roos tussen te laten groeien. En als je je ogen sluit voor het onkruid en het niet wiedt, zullen ze vroeg of laat deze roos verstikken. Alleen de schijn van vooruitgang zal blijven bestaan ​​- het veld is volledig bezaaid met onkruid met gedroogde spruiten van iets nieuws. Daarom is de moed om je ‘onkruid’ toe te geven een essentieel onderdeel van zelfactualisatie. De tweede is om te stoppen met het eisen van respect van anderen, te begrijpen en toe te geven dat je in essentie al perfect bent. En acties - we doen niets om onszelf schade toe te brengen. Als we op het eerste gezicht een ongepaste daad begaan, doen we dat alleen omdat het ons (onze persoonlijkheid) voldoening schenkt, anders hadden we het niet gedaan. (Dit is weer een interessant onderwerp en we zullen er een andere keer uitgebreid over praten.) Het proces van jezelf leren kennen is altijd de bereidheid om risico's te nemen, fouten te maken en oude gewoonten op te geven. Maar dit is geen strijd tegen oude gewoonten en beperkingen. Dit is een zoektocht naar wat je tegenhoudt om verder te komen en de moed om dingen anders te doen dan altijd. Alleen door moed kun je je openstellen voor nieuwe ideeën, nieuwe ervaringen die naar de top kunnen leiden, of misschien wel tot mislukking. Maar de wetenschap dat elke les ten goede is, zal ons op het pad van groei leiden. En dit is een persoonlijk pad, niet opgelegd door de omgeving - wat goed is en wat verkeerd is. Bovendien is het proces om tot jezelf te komen langzaam en pijnlijk. Het is een constante stroom, geen vaste prestatie. Dit is de reden waarom zoveel mensen het weigeren. Het is altijd fijn om iets te bereiken en op je lauweren te gaan zitten zonder iets anders te doen. Maar niemand kan iemand dwingen het pad van zelfrealisatie te volgen. Dit is slechts een bewuste keuze: worden wie je kunt zijn. Toegang tot effectieve perceptie van de werkelijkheid. En effectieve perceptie van de werkelijkheid is het vermogen om de wereld onpartijdig waar te nemen, om je voortdurend bewust te zijn van wat er feitelijk in en rond een persoon gebeurt.Bepaal op welk punt een persoon zich bevindt, hoe hij zelf creëert wat hem omringt. Leer de omringende realiteit te zien zoals die is, met al zijn voor- en nadelen, en niet zoals je die graag zou willen zien. Het meest interessante is dat een dergelijke visie het vermogen geeft om onderscheid te maken tussen onwaarheid en oneerlijkheid. Hoop, verwachtingen, angsten en angsten zullen niet langer de perceptie van de werkelijkheid beïnvloeden. Vervolgens: bestudeer je innerlijke natuur en handel ernaar. Leer zelf beslissen wat wij het leukst vinden. Het gaat er niet om wat goed en wat fout is, maar wat je leuk vindt en wat je niet leuk vindt, waar je echt plezier aan beleeft. Welke films vind je het leukst, welke gedachten, ideeën, ongeacht de mening van anderen. Dit alles leidt ertoe dat een persoon het gevoel van levensvreugde niet verliest. Hij accepteert gemakkelijk andere mensen en de mensheid als geheel, zonder te proberen anderen te controleren, te onderwijzen, opnieuw te maken of anderen ‘aan te passen’ om bij hemzelf te passen. Een persoon wordt vrij en geeft de mensen om hem heen keuzevrijheid en vrijheid van meningsuiting. Overmatige gevoelens van schuld, schaamte en angst houden geen last meer van u, de hyperkritiek op uw tekortkomingen en zwakheden verdwijnt. De volgende actie is leren eerlijk tegen uzelf te zijn. Neem verantwoordelijkheid voor je daden, acties en gedachten. En het belangrijkste hier is om te stoppen met het zoeken naar excuses en het afschuiven van de schuld op anderen voor je daden en gedachten, en te stoppen met het streven om goed voor iedereen te zijn. Je kunt niet iedereen in deze wereld tevreden stellen, omdat het niet de taak is om nog handiger te worden voor anderen, maar om jezelf te vinden. Het volgende is om te leren handelen in overeenstemming met je oordelen, je behoeften verstandig te beoordelen en erachter te komen welke. die inherent zijn aan jou en welke veroorzaakt worden door de maatschappij, ouders, omgeving. Dit alles draagt ​​​​bij aan de meest nauwkeurige beslissing - wat nodig is en wat goed is specifiek voor een bepaalde persoon. Hierdoor is de interactie met anderen al opgebouwd zonder de wens om effect te bereiken en ergens mee te verbazen. “Pronken” verdwijnt en natuurlijkheid, eenvoud en spontaniteit verschijnen. En dit leidt al tot het vermogen om zich gemakkelijk aan te passen aan de omringende realiteit, een kwaliteit als tolerantie verschijnt. Maar ondanks dit alles, als het nodig is om onverzoenlijk te zijn en ondanks de dreiging van veroordeling of afwijzing, geeft men zonder aarzeling zijn mening weer: het begrijpen van zijn potentiële capaciteiten. Ontdek wat jou de meeste voldoening geeft, waar jij denkt dat jouw talent in zit en ontwikkel dit tot in de perfectie. Misschien ben je een goede kok en kun je, door je talent te ontwikkelen, een chef-kok worden wiens vaardigheden worden bewonderd. Misschien ben je goed in het organiseren van vakanties, het creëren van unieke kenmerkende items... Ontdek waar je het beste in bent en doe er alles aan om dat te doen word een specialist van topklasse, voor zover uw capaciteiten dit toelaten. Maar zonder uw talent te gebruiken, zal iemand vervelend en saai werk doen, alleen maar omdat het goed betaalt of het een staat van zekerheid geeft. Het resultaat is een ontevreden bewustzijnsstaat. Maslow betoogde dat de zelfactualiserende mensen die hij bestudeerde niet perfect waren en niet eens vrij waren van grote tekortkomingen, maar dat ze allemaal, zonder uitzondering, toegewijd waren aan een of andere taak, plicht, roeping. Ze waren niet egocentrisch, maar gefocust op problemen die buiten hun directe behoeften lagen. We kunnen over hen zeggen dat ze leven om te werken, en niet werken om te leven. De volgende stap is het begrijpen van afhankelijke en codependente relaties. De belangrijkste behoefte van sociaal ‘normale’ mensen is om andere mensen te gebruiken om hun belang te benadrukken en eenzaamheid op te vullen Alle stappen van zelfactualisatie leiden tot een uniek vermogen om alleen te zijn, zonder je eenzaam te voelen, tot het vermogen om te genieten van de rijkdom en volheid van vriendschap, zelfs in het licht van persoonlijke tegenslagen en mislukkingen. Dit alles dankzij mijn eigen kijk op de situatie zonder dat het nodig is»