Onlangs ontdekte ik tijdens mijn werk een nieuw mechanisme in de psyche. Als iemand een negatief gevoel heeft waar hij graag vanaf wil, bijvoorbeeld schuldgevoelens, wordt er meestal met dit gevoel gewerkt. De situaties waarin het zich manifesteert worden uitgewerkt, de grondoorzaken worden gezocht, misschien komen psychotrauma's aan het licht. Maar het komt voor dat alle traumatische situaties worden verwerkt, vroege herinneringen worden hersteld en dan stopt het werk. Dat wil zeggen, de vroegste situatie met schuldgevoelens is opgelost en de persoon lijkt zich beter te voelen, maar het gevoel gaat niet weg. Het eerste dat in je opkomt is dat er sprake is van een zelfs eerder psychotrauma dat vergeten is (geamnesiseerd), en dat de persoon het simpelweg niet onder ogen wil zien. Ik probeer trance-regressie op basis van gevoel, en weer niets. Het lijkt erop dat schuldgevoelens op jongere leeftijd niet meer zo tot uiting kwamen. De verschuiving vond plaats toen ik besloot om niet op basis van emoties, maar op basis van lichamelijke sensaties te gaan. In een diepe trance veranderde wat in het lichaam werd waargenomen als een schuldgevoel plotseling in angst. En er dook een beeld op: toen de kleuterjuf je dreigend dwong iets te doen en zei dat als je het niet doet, je ‘slecht’ zult zijn. Dat wil zeggen dat er aan de oppervlakte schuldgevoelens waren voor slecht gedrag, maar in feite was er angst voor degenen die sterker en onderdrukkend waren. Het grootste probleem is dat deze angst helemaal niet werd onderkend. In het bewustzijn manifesteerde zich altijd een schuldgevoel, hoewel daar de angst overheerste. Totdat de emotie wordt herkend, is het onmogelijk om ermee te werken, en elke poging om een ​​oppervlakkig gevoel te verwerken loopt op leegte. Het is net als wieden: totdat je de wortels eruit trekt, zullen er nog steeds nieuwe groeien. Heb een goed humeur!