Van de auteur: BEWAAR JE RELATIE!!! DEgene die aan zichzelf gaat werken, wint!!! BEKENNING VAN EEN VAN MIJN CLIËNTEN. _____________________ Alle leeftijden zijn onderworpen aan liefde, maar ik beheers mezelf. Ik was erg teleurgesteld in de liefde. En de laatste tijd gebruik ik vooral mannen. Ik heb ze warm genomen. Maar ze verloren hier niets van; ze waren het er zelf over eens. Ik heb de eerste maand alles eruit geperst en in alle rust losgelaten, want passie duurt volgens mijn waarnemingen een maand. Op dit moment is hij klaar om alles voor je te doen, het belangrijkste is om niet te weigeren. Als hij iets aanbiedt, moet je het aannemen. Over een maand zal het te laat zijn. Er waren zeer sluwe persoonlijkheden die de situatie beoordeelden en niet veel uitgaven. Ik stond niet op een ceremonie met zulke mensen. Ik maakte mezelf, dus ik besloot met wie ik wilde zijn. Een man die bij mij wil zijn, moet voortdurend mijn genegenheid zoeken. En mijn karakter verandert elke minuut. Er is een slechte adem - en ik wil het niet zien. Verhoog de toon en ik hoor het niet. Laat - we kennen elkaar niet. Alleen taaiheid traint ze. Maar toen hij verscheen, verrasten mijn gevoelens me. Mijn hele wereldbeeld is veranderd. Heel vaak kruisten we hem op verschillende plaatsen in stilte. Hij kon met zijn auto op de tegenligger voorbijrijden en twee dagen later kon hij mijn auto inhalen. Er waren momenten dat ik naar een restaurant reed en hij daar meerdere keren stond; ik zag hem met andere vrouwen en stel je voor dat ik zelfs een gevoel van jaloezie voelde. Op een dag stond ik op straat en sprak met een man die ik kende. En hij reed tegelijkertijd in zijn Mercedes; ik zag verdriet in zijn ogen. Na enige tijd reed hij weer langs. Toen dacht ik: waarom doet hij dit, omdat zijn blik dwars door mij heen brandt? Op dat moment voelde ik me schuldig en zelfs bang dat hij slecht over mij zou denken. Oh, die gekke blikken! Ze hebben me lange minuten uitgeschakeld. Ik voelde niet wat er om mij heen gebeurde. Ik werd eindeloos verliefd, tot op het punt van blindheid. Het leek erop dat we allebei sterke gevoelens voor elkaar hadden, maar om de een of andere reden konden we niet dichterbij komen of iets zeggen. We hebben nooit gesproken. Onze communicatie vond plaats op het niveau van meningen. Hij keek me altijd recht in de ogen en ik beantwoordde gehoorzaam zijn gevoelens. Een van ons keek eerst weg en ging meteen weg. Ik betrapte mezelf erop dat ik dacht dat ik op deze minuten begon te wachten. Dit duurde meer dan een jaar. Aanvankelijk dacht ik dat dit slechts toeval was, maar toen ik analyseerde, besefte ik dat deze persoon mijn aanwezigheid in zijn leven op deze manier nodig had, minstens één keer per week. Daarom verscheen hij op onverwachte plaatsen... Wat kon ik doen? Niets. Daarom accepteerde ik alles zoals het kwam. Ik ben een vrouw, en hoe zou een man zelfs maar kunnen reageren als ik me eerst voor hem openstelde? Hoewel het niet nodig was om je open te stellen, werd alles duidelijk uitgedrukt. Maar hij had geen haast om stappen te ondernemen. En ik besefte dat hij dit soort roman door zijn ogen nodig had. Hij hield waarschijnlijk van deze staat van verwachting, ontmoeting, daarna herinneringen, ervaringen, opnieuw ontmoeten - enzovoort, eindeloos. Het kwam op het punt dat ik, toen ik hem zag, echt wilde huilen, het was een echte inzinking. Op een dag kon ik het gewoon niet uithouden. Hij haalde zoals gewoonlijk mijn auto in en ik liet hem met mijn blik naar de kant van de weg kijken. De Mercedes parkeerde en bewoog niet. Zo stonden we ongeveer vijf minuten, niet wetend wat we moesten doen. Ik kwam niet dichterbij en hij deed de deur niet open. Nadat ik sterker was geworden, nam ik eindelijk het initiatief in eigen handen. Eenmaal in zijn auto stelde ik de enige vraag: "Is je hart nu door iemand bezet?" Hij schudde zijn hoofd. Op dat moment raakte ik zijn lippen aan met mijn vingers. Onmiddellijk, zonder aarzeling, stapte ze uit de auto. Maar hij volgde mij niet. Zijn toestand was waarschijnlijk in shock. Ja, en ik weet dat hij geen gewoon mens is. Hij is een zwerver. Hij geeft helemaal niets om mijn werk of mijn mannen, hij observeert alleen mijn aanwezigheid in zijn leven. Wat is een lichaam getest door een man? Dit is het verleden. En niet veroverd!