“In het idee van zelfmoord schuilt hoop op iets beters.” Onbekende auteur De kleine zaal vulde zich geleidelijk met mensen. Degenen die hier kwamen kenden elkaar en stonden daarom niet op ceremonieel met hun groeten. Ze besteedden meer aandacht aan het comfort van hun stoelen en kozen daarom zorgvuldig stoelen voordat ze naar het midden van de kamer werden verplaatst en gingen zitten. Na enige tijd vormde zich in het midden van de hal een langwerpig ovaal, aan een van de palen zat een zwaarlijvige jonge brunette met trillende ogen. Hij haalde luidruchtig adem, schraapte zijn keel en begon te praten, terwijl hij naar links en rechts keek, alsof hij een metronoom gebruikte om de tijd in ritmische segmenten aan te geven. 'Ik zal mezelf voorstellen aan degenen die hier vandaag voor het eerst kwamen.' Over het algemeen is onze cirkel vrij gesloten, maar soms gebeuren er ongelukkige omstandigheden, zoals wat er de dag ervoor gebeurde met Veronica - ze voelde zich beter en besloot de behandeling stop te zetten. Door dit te doen bracht ze uiteraard niet alleen onze integriteit in gevaar, maar schond ze ook clausule 3 van de collectieve overeenkomst, waarin staat dat de therapie niet op symptomen is gebaseerd en dat verlichting van de aandoening niet als voldoende basis kan dienen voor de beëindiging ervan. Daardoor was ze voor altijd verstoken van de steun van cliënten en in het geval van een herhaling van de ziekte zou ze gedwongen zijn de eigenaardigheden van haar therapeut alleen te verdragen. Een niet benijdenswaardig lot. Maar dit heeft zijn voordelen: we accepteren nieuwe leden in de groep die ons nieuwe details van de therapeutische relatie zullen onthullen. 'Ik hoop', vroeg hij geschrokken en terwijl hij zijn hele lichaam draaide, richtte hij zijn blik op zijn naaste medelid , "herinner je je de hoofdregel van onze samenleving - geen kruispunten? Weet je nog dat ieder van ons verschillende therapeuten zou moeten hebben? 'Natuurlijk, dat weet ik nog!', antwoordde degene die ze aanspraken met enige wrok: 'Mijn therapeut woont ten eerste in een ander land, en ten tweede behoort hij tot een ander biologisch land. soort, ook vermeld in het Rode Boek! Daarom ben ik geneigd mijn situatie als uniek te beschouwen, ook al is mijn favoriete patroon – xenomorfotherapie – de laatste tijd behoorlijk wijdverspreid geworden onder mensen die walgen van hun eigen soort. Ik begin jou ook langzaam te haten. De blik van de presentator richtte zich op de bleke schoonheid, die in de kleine spiegel keek alsof deze het laatste nieuws uit het leven van engelen uitzond. Het meisje voelde een verdachte blik op haar, werd nog bleker, leunde achterover in haar stoel en zei dat haar therapeut was overleden lang voordat de aanwezigen in deze kamer werden geboren. 'Ik communiceer met hem via een astrale verbinding, die aan mij werd doorgegeven door mijn moeder wordt meerderjarig. Onlangs vertelde hij mij over zijn erotische tegenoverdracht. Onnodig te zeggen dat ik onmiddellijk beefde. Hij adviseerde mij zelfmoord te plegen. Het is zo onethisch om hem te laten wachten. Ik ben echter bang dat hij andere klanten heeft. Uiteindelijk ook mijn moeder...' Hier keek de jongedame naar beneden en bereidde zich voor om het bewustzijn te verliezen. 'Ik introjecteerde mijn therapeut toen hij mij tijdens de conflictfase van de scheidingsfase verbood mijn eigen mening te hebben, en nu ook. Bij elke gelegenheid stort ik hem in de helse afgrond van narcistische verhevenheid,’ zei de kale, bebrilde dikke man en voegde eraan toe, genietend van het geproduceerde effect, ‘en bovendien zei mijn moeder dat ik dit met vreemden moest doen.’ ‘Geweldig , het lijkt erop dat we een prachtig bedrijf hebben,” zei de presentator tevreden, terwijl hij met een reeks doordringende blikken naar de aanwezigen schoot, “een prachtig bedrijf voor de uitvoering van onze hoofdmissie, namelijk het voorbereiden op de komst van de ideale therapeut. , die, zodra hij in de wereld verschijnt, haar voor altijd zal verlossen van de bitterheid van onvolmaaktheid. Maar het is de moeite waard om te bedenken dat de ideale therapeut ons niet in eerste instantie wordt gegeven, maar eerder is opgebouwd in pogingen om van hem een ​​instrument te maken voor de genezing van elke specifieke kwaal. En daarom komen we hier samen om met onze pijn en vreugde aanvullende accenten aan te brengen op zijn universele portret. Hier zijn de protocollen van iedereenvergaderingen! - hij schudde een indrukwekkende stapel papier over zijn hoofd - Nadat het uiteindelijke beeld voltooid is, hoeven we niet eens spreuken en mantra's uit te spreken om het te implementeren - het zelf zal, onder het gewicht van zijn perfectie, in de wereld instorten, omdat de hemel niet oneindig kan buigen. Onze neurosen en karakterstoornissen zullen verpletterd worden onder het genezende gewicht, conflicten en disfunctionele verdedigingsmechanismen zullen worden gecomprimeerd tot interne steunen en externe spierframes, relatieproblemen zullen verstikken en de negatieve feedbackloops die hun logica ondersteunen zullen zichzelf verteren. We zullen slanker en schoner worden, sommigen zullen zelfs stoppen met bloeden uit de neus. Eén probleem: het verzamelen van handtekeningen ten gunste van de vereiste kwaliteiten is bijna afgelopen en we zijn gedwongen de eisen voor hun attributies aan te scherpen. In dit verband vraag ik de aanwezigen om beurtelings strikt te spreken en zorgvuldig op de woorden te kauwen voordat ze voor assimilatie door de groep worden verzonden. Deze boodschap had het tegenovergestelde effect op de aanwezigen en gedurende enige tijd groeide het gebrul van stemmen tot de omvang van de groep kamer, absorbeert de ruimte en steelt de atmosfeer - En de mijne geeuwt! Ik wil niet dat hij gaapt! Als hij zijn mond opent, zie ik in de achtste kies linksonder een miniatuurcamera en een voicerecorder, waarop hij onze sessies opneemt, zodat hij mij later met zijn cynische collega's kan bespreken - En de mijne slaapt de hele tijd! ! Hij zwijgt de hele tijd en negeert mijn wensen voor een goed ontwaken! En ik heb het recht om te weten welke dromen hij in mijn aanwezigheid ziet, misschien bevindt mijn afgewezen complementaire identiteit zich in deze dromen. Dus mijn therapeut verlaat het kantoor voor de hele duur van de sessie en laat in zijn plaats een beetje achter goedkope en onhandig gemaakte vogelverschrikker die mij aanstaart met zijn zwarte ogen van knopen en ik kan hem niet naar de muur draaien, omdat de stoel waarop hij zit stevig aan de grond is vastgespijkerd. Ik oefen om deze blik te vermijden en als gevolg daarvan - mijn therapeut slaat me omdat ik sterk op zijn ex lijk, die hem bedroog met de postbode en een bericht stuurde van het postkantoor waar hij diende! Ik werk als taxichauffeur en mijn therapeut ziet mij terwijl ik hem meeneem naar een afspraak met een andere cliënt! Ik moet mijn collega’s vragen om files te creëren in eenrichtingsstraten. Ik weet dat zijn cliënten onder meer een kapper, een belastingagent, een priester en zelfs een prostituee zijn! Bovendien heeft hij de kortste sessies met een prostituee. - Mijn therapeut staat niet toe dat ik huil. Er is niets in zijn kantoor om zijn tranen weg te vegen, alleen ruwe gipswanden en houten meubilair. Ik heb niet genoeg warmte, en hij opent speciaal het raam zodat de woorden die hij soms uitspreekt tot nul graden worden afgekoeld en mijn oren bereiken en saai in het vak en kreeg er de publieksprijs voor. ‘Ik vraag de aanwezigen aandacht te besteden aan de economische component van onze eisen,’ vouwde de groepsleider zijn armen op zijn buik, ‘namelijk in het gedeelte dat over de vergoeding gaat. de sessie." Zoals u weet, weigert de ideale therapeut een vergoeding voor zijn diensten en bovendien betaalt hij, waar mogelijk, zelf cliënten voor de mogelijkheid om in hun aanwezigheid te zijn. Tussen de mogelijkheden om zich met zijn eigen zaken te bemoeien of zich te verdiepen in het verhaal van de cliënt, kiest de ideale therapeut altijd het tweede, omdat het leven van de cliënt zijn leven is en daarnaast heeft hij niets. Dat is de reden waarom zo'n therapeut de diepte van de betekenissen van de cliënt vloeiend kent en gemakkelijk een antwoord kan geven op wat goed kan zijn voor deze of gene cliënt. De ideale therapeut is de hoofdpersoon Janus en de honderdkoppige Gorynych, die blijft leven met zijn cliënten, zelfs nadat de sessie voorbij is.- B “In onze kringen zijn er legendes over de zogenaamde Black Therapist,” sprak een man die voorlopig stil was geweest plotseling, terwijl hij sterk naar eten rook en.