I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link




















I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Open text

Feit is dat we allemaal leven volgens de regels van projecties. In deze wereld zien we eruit als in een spiegel, en ik sympathiseer sterk met degenen die dit niet willen opmerken en het in het algemeen willen bestuderen. Je hebt vast al gehoord dat als iemand vervelend is, het over jou gaat. Dat is zo, maar wat vind jij van het idee dat wat jou bewondert ook de manier is waarop jij naar jezelf kijkt in iemand anders. Alleen voor jezelf, wat je graag zou willen worden. Dat wil zeggen: op jezelf, die al bestaat als een versie van jouw realiteit, en het enige wat je hoeft te doen is gewoon in dezelfde richting te handelen als de persoon die je bewondert. Laten we dieper ingaan op deze regels van projectie. En dan gaan we verder met het vergelijken van de posities van kinderen en volwassenen. De positie van een kind is wanneer er innerlijk een tekort is en iemand altijd iets schuldig is of niet genoeg heeft gegeven. Eeuwig gebrek, zowel intern emotioneel als extern, is vaak materieel, leningen of ontevredenheid over de materiële stand van zaken. En een volwassene is wanneer er een principe is van “alles is genoeg” en er een gevoel van overvloed is en wil geven. Dit is wanneer mensen iets doen, niet uit gebrek, bijvoorbeeld uit geldgebrek, maar omdat ‘ik het niet kan laten om het te doen.’ Hoe kom ik in een volwassen positie en vind ik iets dat ik leuk vind? Gewoon door deze projectie. Als je in een kinderlijke positie zit, dan verwacht je van andere mensen, je man, partner, enzovoort, zoiets als ‘Ik had het moeten opmerken, anders voel ik me rot en vroeg in ieder geval hoe het met me gaat’ of ‘niemand helpt bij allemaal”, “Ik wou dat er iemand kwam die mijn eetpatroon en levensstijl aanpaste”, “ja, ik zou iets doen, maar iedereen devalueert het, geen ondersteuning.” Hier wacht een persoon altijd op iets. En het is belangrijk om te kijken naar wat. Er is meestal steun, bewondering, goedkeuring, complimenten, aandacht, veiligheid. En natuurlijk kun je gewoon zeggen: begin het jezelf maar te geven, maar echt werkt het niet. Begin het aan anderen te geven. Om bij anderen te zien waar ze behoefte hebben aan goedkeuring, een compliment, zodat iemand de eenzaamheid opfleurt enzovoort. In eerste instantie kun je proberen het zomaar te geven. Welnu, de volgende stap is om er een bedrijf van te maken. Help degenen die het nodig hebben. En hier beginnen wonderen te gebeuren. Een persoon begint een vervuld leven in overvloed te benaderen. Het enige wat je hoefde te doen was anderen te geven wat je zelf wilde ontvangen. Maar maak er een beroep van. Dus mensen die hun lichaam niet accepteren, worden mensen die aan de lichamen van andere mensen werken, zodat zij meer van zichzelf gaan genieten. Dit is hoe ze psychologen worden; een genezer kan genezen als hij gewond is. Je kunt je potentieel voor de rest van je leven begraven zonder te wachten tot iemand dit tekort vanbinnen opvult. Of je kunt nu uit je kinderlijke positie komen, toegeven dat niemand geboren is om je redder te zijn en dat niemand iets bijzonders heeft dat je kan helpen. Alleen jij kunt beginnen anderen te helpen met jouw behoeften. U kunt zich via een privébericht aanmelden voor een adviesgesprek. Kom en we zullen de scenario's analyseren die u ervan weerhouden te ontdekken wat in het leven u zal aansteken en u vooruit zal leiden.

posts



109836188
85290228
19217906
48278798
95713808