Van de auteur: Hoofdstuk 1 uit het boek “Dialoog in Stilte” Hallo, beste lezer! Hoogstwaarschijnlijk hebben we elkaar nog nooit ontmoet en hoogstwaarschijnlijk zullen we elkaar nooit persoonlijk zien. Maar ik wil je veel vertellen en daarom moet ik mijn ziel voor je openstellen, samen met zonden en pijn, inzicht en liefde, om het recht te voelen je advies te geven. Jouw recht, mijn vriend, is om ze te accepteren of af te wijzen, ermee in te stemmen of te betwisten. Ik praat niet tegen je omdat je verplicht bent te luisteren, maar omdat ik niet langer kan zwijgen. Hemelse machten, zegen! Vul mij met de vastberadenheid om de demonische verleiding in mezelf te herkennen en te verslaan... Ik heb de zonde van diefstal in al zijn volheid leren kennen. De eerste kennismaking vond plaats toen ik onverwacht en genadeloos werd beroofd. Ik herinner me hoe ik toen een heel sterk gevoel van hopeloosheid en machteloosheid ervoer, dat mij overweldigde met wanhoop en oncontroleerbare woede die nergens toe leidde. Precies naar NERGENS! Ik heb de dief niet gezien, ik heb zijn hand niet gepakt, maar zijn koude energie verbrandde mijn ziel - en ik herinner me dit nog heel lang. Hoewel de spijt van het verlies van iets waardevols heel snel voorbijging. Is jou iets soortgelijks overkomen? Dan zult u het ermee eens zijn dat het gestolen goed zelf helemaal niet de oorzaak is van het verdriet dat u ervaart. Na verloop van tijd vergeten we wat er precies van ons is gestolen, omdat het niet echt van ons was. Het kwam en ging. Maar gevoelens van pijn, wrok en wanhoop zijn eigendommen die van binnenuit komen en door ons zijn gecreëerd. Dit is een deel van onszelf, en we kunnen er lange tijd geen afstand van doen, alsof we bang zijn het naar een vreemd land te laten gaan. Zeer levendige sensaties gaan bijna altijd gepaard met passiviteit en shockverlamming. Alleen pijn. Je eigen diefstal zorgt voor een heel andere ervaring. En tot mijn schaamte heb ik dit ook meegemaakt. Er zijn heel weinig gevoelens, er is gewoon geen tijd voor, pure adrenaline van opwinding. Krachtige adrenaline die alle andere zintuigen kan uitschakelen. Maar wat een verfijnde acties! Misschien komt dit jou ook bekend voor? Soms, met de naalden van angst en een snelle hartslag, zet onze ziel het apparaat van bewustzijn aan van wat er gebeurt. Stop! Het is een zonde! Maar waar is het? Onze hersenen voeren zo’n egodans uit dat we ons in de meeste gevallen niet eens kunnen herinneren hoe alles is gebeurd, alsof het in een droom is. Ze sliepen echt! Dan vinden we het resultaat wellicht lachwekkend dom. Soms schamen we ons. Dit ding komt en gaat. Soms vergeten we het vijf minuten nadat het is gestolen en gebruiken we het nooit. Dit betekent nogmaals dat het belangrijkste bij diefstal niet het ding is, maar het proces zelf! De drang om te stelen hangt niet af van de behoefte om iets te hebben. Een mens steelt niet omdat hij niets te eten heeft, maar omdat hij wil stelen. Daarom gaan niet alle hongerige mensen stelen, en niet alle dieven lijden honger! Nu ik dit heb gerealiseerd, d.w.z. Nadat ik mezelf zo goed mogelijk had begrepen, besefte ik dat de zonde van diefstal een van de manieren is van een explosie van gevoelens, een haak waarmee de Verleider zich aan ons vastklampt. Nog een test van de geest. Diefstal is een verleiding die weerstaan ​​kan en moet worden! Word u al in de allereerste fase bewust van de gedachte aan de aanstaande diefstal! Realiseer je dat je in de zak van je eigen lot steekt! Begrijp zo vroeg mogelijk dat we op elk moment van ons leven worden geconfronteerd met het kiezen van een toekomstig pad. Elke actie is een splitsing in de weg! In welke richting en met welke last voor onze ziel is onze volgende stap? Het duurt geen jaren voordat de verleiding afneemt en de wraak loslaat; één moment is genoeg. Dit is een openbaring! En ik ben blij dat mij dit is overkomen. Ik zag de zonde in mezelf en bewaarde de scherpte van mijn ervaringen in mijn geheugen. Nu zou ik het als onnodig kunnen laten gaan, omdat... We kunnen eindelijk gerealiseerde sensaties gemakkelijk uit het geheugen oproepen zonder de hele voorstelling opnieuw te creëren. Zonde op afstand houden alleen met herinneringen. Ik had medelijden met de dief die mij beroofde. Hij is nog steeds gefascineerd door deze vreselijke jeuk. Hij is niet vrij! Hij lijdt aan een diepe neurose. Wanneer zal hij aan creativiteit denken als al zijn gedachten en gevoelens verweven zijn in het web van demonische verleiding?! Ik vind het jammer voor hem. Dat is alles. Geen woede meer. Zo maakte ik energie vrij en kreeg ik het recht!