Om heel breed te generaliseren: er zijn slechts twee soorten klantverzoeken: 1) Help mij het hoofdprobleem (sleutelpatroon) te begrijpen en op te lossen 2) Help mij te leren comfortabel leven met een probleem (het sleutelpatroon rechtvaardigen) om zo niet veel in het leven te veranderen. "Zodat alles zou zijn en er niets met mij zou gebeuren." Waarschijnlijk had ik de volgorde van de verzoeken in omgekeerde volgorde moeten schrijven. Een cliënt die voor de eerste keer naar een psycholoog komt, denkt zelden dat de oorzaak van het probleem in sommige gevallen ligt zijn belangrijkste patronen (een terugkerend element van gedrag, denken, emotionele reacties). In plaats daarvan is hij er zeker van dat het probleem op zichzelf bestaat. Hoe kan ik mezelf dwingen te stoppen met ruzie maken met de familieleden van mijn man? Hoe kan ik van mijn onwil afkomen om naar het werk te gaan? Hoe kan ik van liefdesverslaving afkomen? Hoe kun je je man dwingen een baan te zoeken? Hoe kun je je kind motiveren om te studeren? Hoe kun je stoppen met aandacht besteden aan ruzies met ouders enz. Het antwoord is in de regel hetzelfde: VERANDER JEZELF, GROEI: WORD VOLWASSEN Hoe kan je veranderen? Als je het beeld van de cliënt in beelden beschrijft, is het beeld van het probleem vaak autonoom: het bestaat als het ware op zichzelf. Maar dat is niet zo. Het beeld van het probleem bevat al een stukje onbewuste van de cliënt. Het maakt niet uit of het het beeld is van een knorrige schoonmoeder of een gevoelloze moeder, of onverschillige collega's. Of iets anders. Dit beeld bevat informatie over de overtuigingen van de cliënt zelf. Vreemd, maar het lijkt iemand vaak dat hij de werkelijkheid objectief waarneemt. Een soort illusie dat hij weet hoe de zaken werkelijk zijn. Wat hij “WEET”, wat andere mensen over hem denken, hoe vaak en met welke emoties, hoe ze zich in een bepaalde situatie zullen gedragen, etc. Een deel van de bevolking is er zeker van dat ze “professionele lezers van gedachten en intenties” zijn en zeker ‘zij kennen de waarheid’. Het tweede deel van de bevolking is daarentegen nergens zeker van en twijfelt aan alles, overtuigd door de eerste helft ervan dat zij ‘de waarheid kennen’. En aangezien de waarheid van de eerste helft niet samenvalt met de interne gevoelens van de tweede helft, twijfelt de tweede helft nog meer. Ze grijpen een psycholoog (psychotherapeut) als de druppel: ze zeggen - hier is hij een arbiter - hij zal iedereen veroordelen, “hij zal de onschuldigen straffen”, “hij zal de niet-betrokkenen belonen” “Maar de psycholoog kan de cliënt alleen helpen zijn eigen volwassen positie te ontwikkelen, een positie gebaseerd op zelfinzicht en zelfvertrouwen. De psycholoog kan helpen de cliënt amneseert zijn eigen veroordeelde delen van de persoonlijkheid die gevangen zitten in het onbewuste en leert ermee samen te werken. Kan helpen holistischer en bewuster te worden. Een psycholoog kan een cliënt helpen te stoppen met het gijzelen van zijn eigen sleutelpatronen: hij wordt zich ervan bewust, leert ze op te sporen en staat zichzelf toe om op verschillende manieren te reageren, waarbij hij de ervaring van feedback ontvangt. met plezier en nieuwsgierigheid (en niet met angst en wantrouwen in het leven) Sleutelpatroon Wat voor soort dier is dit? En hoe bereken je dit? In al deze problemen zijn er herhalende elementen. Situaties en mensen veranderen, maar dit element blijft bijvoorbeeld bestaan. Bijvoorbeeld het verlangen van een persoon dat anderen zijn behoeften raden en erop anticiperen. Of een gebrek aan zelfvertrouwen en de actieve onwil van het innerlijke kind om op te groeien van de toekomst. Etc. Het komt voor dat een sleutelpatroon verschillende vormen nabootst tijdens een consult bij een psycholoog. De behoefte aan goedkeuring zal bijvoorbeeld een soort 'ideale cliënt' vormen - de manier waarop de psycholoog denkt dat de cliënt hem leuk zal vinden. Het patroon van 'raad eens wat mijn verlangens zijn' zal leiden tot verzoeken als: 'Mijn man houdt niet van ik” en jij (psycholoog) ook. Het “Ik zal niet slagen”-patroon zal leiden tot de constante devaluatie van alle resultaten en het mislukken van alles dat op het eerste gezicht zo goed begon bij het ontmoeten van het sleutelpatroon gezicht, het kan niet als een zin worden opgevat. Het is belangrijk om te onthouden: dit is een scenario, een stabiel element van een spel waarin een persoon betrokken is geraakt en is gestoptRealiseer je: wie de scenarioschrijver is, wie de acteur en wie de regisseur. Soms raad ik mijn cliënten aan om op zoek te gaan naar hun belangrijkste patronen: observeren welk scenario ze naspelen en waarom ze dat doen een jacht, omdat degenen die gewend zijn aan scenario's hun eigen charme hebben - FAMILITEIT, en dus relatieve VEILIGHEID (voorspelbaarheid) Wat is er zo waardevol aan dit sleutelpatroon? De belangrijkste waarde van het sleutelpatroon is bescherming tegen veranderingen. Bescherming tegen devaluatie van de vertrouwde wereld en vertrouwde realiteit van de cliënt. Onze geest, die consistent wil zijn, kan niet toestaan ​​dat iemand aan zichzelf toegeeft dat hij 'twintig' jaar van zijn leven ongelijk had in termen van zijn eigen welzijn Is het de moeite waard om door de jaren heen te leren leven met het probleem in plaats van het op te lossen? En het is simpel: de oplossing voor een probleem gaat altijd verder dan de zone van zekerheid en voorspelbaarheid van het resultaat (buiten de comfortzone). En hier rijst onmiddellijk de kwestie van fundamenteel vertrouwen in de wereld. Het verlaten van de zone van zekerheid is eng. Op wie moeten we de verantwoordelijkheid afschuiven als we dit niet doen? Daar – in gebied X – zijn er veel dingen waarvan we niet weten hoe we ze moeten doen, waar we niet mee om kunnen gaan, en waar we incompetent in zijn. . Daar zijn we studenten en ons ‘ego’ (een rigide systeem van identificaties en ideeën over de wereld) lijdt aan micro- en macroscheuren. Voor de dapperen en moedigen. Het is niet voor niets dat ze zeggen dat de zelfrealisatie van een persoon zo is een MENS (en niet alleen een biologisch individu) begint met een magische trap van achter het gegeven leven zelf. Wanneer de omvang of ondraaglijkheid van een probleem voldoende wordt om de angst voor verandering te overwinnen, begint een persoon problemen op te lossen. Dan is hij er klaar voor zijn eigen pad van zelfontwikkeling, transformatie van sleutelpatronen en groei bewandeld. Psychologen willen soms, met de beste bedoelingen, de cliënt eerder naar een dergelijke reis sturen dan hij er klaar voor is dat de cliënt zelf, die al klaar is om te groeien en het probleem op te lossen, de voorkeur geeft aan de gebruikelijke methoden en de struisvogelmethode. Dit is waar een van de elementen van de therapie werd geboren, die maximale verontwaardiging veroorzaakt bij uitstellende cliënten (uitstel - uitstellen voor later). betaling per uur. Uitstel kost ook geld. Dit is een les voor zowel het onbewuste als het menselijke bewustzijn. Een les in hoe je je tijd zo efficiënt mogelijk kunt gebruiken bij het werken aan je belangrijkste patronen. Iemand is zo gewend zijn innerlijke wereld te waarderen en het belang van zijn patronen te erkennen, dat betalen voor psychotherapie zelf een prestatie is waar velen niet voor kunnen kiezen. Het is over het algemeen een uitdaging om te denken dat problemen in het leven vanzelf ontstaan. En hoe ongebruikelijk is het om hierin bepaalde patronen en verbindingen met jezelf en je eigen patronen op te merken (denkgewoonten, emotionele reacties, gedrag). Voor een psycholoog zijn er verschillende indirecte criteria voor het succes van het werken met een cliënt: 1) De cliënt begint zijn belangrijkste patronen en de gevolgen van het gebruik ervan op te merken 2) De cliënt is niet langer bang voor moeilijkheden en voor het feit dat verandering het enige stabiele in het leven is 3) De cliënt formuleert zelf manieren om problemen op te lossen en formuleert een verzoek ter verduidelijking van het patroon en de transformatie ervan, en niet om ‘de wereld te veranderen’. 4) De cliënt is niet langer bang om over gevoelens te praten, drukt openlijk zijn behoeften uit, stelt vragen en deelt zijn gedachten. Niet bang voor veroordeling en/of afwijzing. 5) De cliënt is niet bang voor heftige emoties, probeert de psycholoog niet te plezieren, te plezieren of “goed begrepen” te worden. Klaar voor discussie en onderbouwing van mijn standpunt. Langdurige psychotherapie is in de regel gericht op het voeden van het ernstig gewonde en zeer kleine innerlijke kind van de cliënt, dat in een psycholoog op zoek is naar een liefdevolle en zorgzame ouder. In deze relatie geeft de psycholoog het innerlijke kind van de cliënt een gevoel van steun en positieve aandacht, waardoor zijn successen en capaciteiten worden bekrachtigd (bevestigd). Het is belangrijk om hier niet in vast te lopenin deze rollen, omdat het op een bepaald moment essentieel wordt dat de wijze volwassene van de cliënt op het toneel verschijnt en aan de slag gaat om de toekomst in te gaan. Een toekomst waarin de cliënt de schepper is van zijn eigen realiteit, een zelfvoorzienend persoon. De psycholoog kan (en mag) niet de ouderfiguur voor de cliënt vervangen, waardoor hij de liefde en zorg krijgt die hij niet heeft gekregen: anders één verslaving. zal vervangen worden door een ander. De afhankelijkheid van de beoordeling van een ouder zal worden vervangen door de afhankelijkheid van de “liefde” van een psycholoog. Het vinden van een “liefdevolle psycholoog” kan een andere manier zijn om een ​​comfortabele manier te vinden om met een probleem samen te leven (in plaats van het op te lossen). een probleem is uitgegroeid tot een oplossing? Als een persoon het gevoel heeft dat hij een wijs persoon in zichzelf en een volwassene heeft gevormd, is hij klaar om elk probleem op te lossen. Wat zijn de tekenen om te begrijpen dat er een volwassen en wijs deel van de persoonlijkheid is gevormd : (Ik gebruik de criteria die ik al in een ander artikel heb gegeven, maar naar mijn mening zijn ze zo nauwkeurig dat het niet overbodig is ze te herhalen)1. Het vermogen om te volharden en te wachten2. Het vermogen om open en eerlijk uw behoeften en verlangens te stellen. Het vermogen om uw vraag of verzoek te beargumenteren zonder toevlucht te nemen tot emoties en manipulatie3. Het vermogen om weigering te accepteren. Het recht van een ander om ‘nee’ tegen je te zeggen zonder hem om redenen of rechtvaardigingen te vragen. Dit geeft je ook het recht om ‘nee’ te zeggen tegen anderen, zonder jezelf te rechtvaardigen of jezelf aan hen uit te leggen4. Het vermogen om ‘nee’ te zeggen, met respect voor de eigen belangen, grenzen, behoeften, opvattingen en waarden. Zonder onnodige excuses en buigingen.5. Het vermogen om fouten te maken, fouten te accepteren en daaruit conclusies te trekken, op basis van levenservaring.6. Het vermogen om het belangrijke en nuttige te onderscheiden van het onbelangrijke en secundaire. Stel prioriteiten.7. Het vermogen om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gevoelens en gedachten. Zonder anderen de schuld te geven en hen te willen corrigeren. Dat wil zeggen: ik was niet beledigd, maar ik was beledigd. Ik had het recht om je gedrag te negeren of beledigd te zijn. Ik koos ervoor om beledigd te zijn. Het is mijn keuze. Ik koos ervoor om boos te zijn. Of andersom: ik koos ervoor om ‘aan goede dingen te denken’. 100% verantwoordelijkheid voor gevoelens en gedachten.8. Het vermogen om te vergeven, andere mensen te accepteren zoals ze zijn. Zonder de wens om ze opnieuw te doen of te corrigeren. 9. Verantwoordelijkheid nemen voor gebeurtenissen in je eigen leven zonder eisen of verwachtingen van anderen. Het gaat jou niets aan hoe andere mensen zijn. Jouw bedrijf: hoe je bent. Jezelf zijn of niet jezelf zijn, iets bereiken of wachten op hulp van anderen, doelen stellen en ernaar toe gaan of depressief zijn - dit is geheel jouw keuze. U kunt elke keuze maken en krijgt daar altijd 100% verantwoordelijkheid voor. Je hebt het recht om verschillende levenservaringsstrategieën uit te proberen. Niemand heeft het recht zich met u te bemoeien, omdat u altijd 100% verantwoordelijk bent voor de gevolgen. Zelfs wanneer u om advies vraagt, bent u 100% verantwoordelijk voor de keuze: advies vragen, aan wie u advies vraagt, het advies opvolgen of niet opvolgen, het advies wel of niet begrijpen, verduidelijken of niet verduidelijken, enz. 10. Het vermogen om de gevoelens, stemmingen en verlangens van andere mensen te begrijpen en het vermogen om hun behoeften en hun verschillen met u te respecteren.11. Het vermogen om rekening te houden met de realiteit van levensprocessen zonder mensen, illusies en ‘magische’ fantasieën te idealiseren12. Het vermogen om de gevolgen van iemands eigen daden, gedachten en gevoelens te voorzien; houd rekening met de gevolgen en neem er de verantwoordelijkheid voor13. Bewustzijn: het begrijpen van uw ware motieven in relaties met anderen, het vermogen om deze motieven eerlijk te uiten, ze openlijk bekend te maken en ze te formaliseren in de vorm van verzoeken en vragen aan een andere persoon. Geen manipulatie.14. Het vermogen om specifieke conclusies te trekken uit een SPECIFIEKE situatie. Zonder de ervaring te generaliseren in de vorm van ‘altijd’, ‘overal’, ‘iedereen’, ‘nooit’, ‘niemand’, ‘nergens’15. Het vermogen om op gelijke voet te staan: zonder de noodzaak van lof en medelijden16. Het vermogen om zichzelf onafhankelijk te evalueren (duurzaam gevoel van eigenwaarde, onafhankelijk van de mening van anderen), gebrek aan de behoefte om “iedereen tevreden te stellen”17. Het vermogen om jezelf zelfstandig te ondersteunen en aan te moedigen, zonder afhankelijkheid van een significante ander te ontwikkelen. PS Als een persoon minstens 12-13 van de 17 tekens heeft, dan is hij er klaar voor/