Helaas, als je in Rusland woont, zul je het ermee eens zijn dat het moeilijk is om zelfs maar een woord of mening te uiten, en nog meer om je open te stellen voor de samenleving en jezelf als iemand anders te presenteren. Sluit je aan bij de LGBTQQI*+-gemeenschap. Eruit komen. Bovendien leidt het voortdurend ‘opleggen’ door de staat en de samenleving van vergezochte waarden, terwijl tegelijkertijd de straf wordt aangescherpt voor het toegeven dat je niet bent zoals iedereen, vanuit mentaal oogpunt tot zeer ernstige gevolgen. Dit is de reden waarom veel cliënten – als ze naar een psycholoog komen – hun werkelijke angsten niet onthullen, en dat ze er veel tijd aan moeten besteden om zich open te stellen en voor zichzelf op te komen. En het is niet eens een kwestie van empathie, congruentie en acceptatie van de cliënt door de specialist, wat een van de belangrijkste werkprincipes is. Het gaat over automatische gedachten, stereotiep denken of stereotiep denken - hoe je het ook wilt noemen (afhankelijk van de school). De cliënt kan op geen enkele manier van het vooroordeel afkomen, wat zeker zal eindigen in verwijten, in een poging anderen te overtuigen, enz., en vervolgens zullen ze hem gaan begeleiden of helpen om van deze 'obsessie' af te komen Het is bekend dat iedereen die onder deze groep valt, wordt blootgesteld aan geweld en meer psychologisch: ze worden beïnvloed door enorme hoeveelheden stressfactoren, discriminatie en algemene negativiteit uit de samenleving. Ze lopen het risico op emotionele problemen. Ik doe cliëntgerichte therapie, dus ik heb een paar eenvoudige regels bedacht die helpen bij mijn werk en die cliënten helpen verzoeken sneller en duidelijker te verwerken. Laten we beginnen met een specialist: ondanks dat we in een land wonen dat op alle mogelijke manieren probeert bepaalde verzonnen, uit de context gehaalde waarden en banden op te leggen, is het bekend dat homoseksualiteit in de ICD-11 (International Classification of Diseases) voorkomt (we zeggen hetzelfde over bi-/interseksualiteit) volledig uitgesloten van pathologie. In de ICD-11 is elke vermelding van seksuele geaardheid als medisch probleem eindelijk verdwenen. Relaties met personen van welk geslacht dan ook (of met degenen die nog geen besluit hebben genomen over hun geslacht), als het volwassenen en capabele mensen zijn, zijn nu niet meer van medisch belang. Het moet gezegd worden dat de ICD-10 verschillende seksuele geaardheden niet als een pathologie beschouwde. Maar als iemand van zijn homoseksuele geaardheid af wil, kan de ‘patiënt’ een diagnose en behandeling krijgen. Een ander ding is dat zorgen over de eigen aantrekkingskracht depressies kunnen veroorzaken, zoals ‘puberteitstoornis’, ‘seksuele relatiestoornis’. Tegelijkertijd zijn deskundigen van mening dat het in dergelijke gevallen geen zin heeft om naar een andere aanpak te zoeken dan om met depressie als zodanig om te gaan. Het belangrijkste is dat het rapport van de groep stelt: “Gezien het feit dat uitingen van hetzelfde geslacht in sommige delen van de wereld nog steeds sterk gestigmatiseerd worden (net als andere uitingen van andere oriëntaties), zijn de psychologische en gedragssymptomen die worden waargenomen bij mensen die niet heteroseksueel zijn, kan het product zijn van vijandige sociale reacties, en niet een uiting van psychopathologie.” [1] In tegenstelling tot wat wordt begrepen, blijkt dat een van de belangrijkste redenen voor het voorkomen van homoseksualiteit/transseksualiteit verband houdt met de familiale factor, niet altijd een juiste hypothese. Toen ik de literatuur [2] las, raakte ik ervan overtuigd dat sommige tieners zowel erg bezorgd waren als zich vreselijk schaamden voor hun identiteit, maar er werden geen duidelijke tekenen waargenomen van de redenen voor de wens om te veranderen vanwege het ‘verleden’. Hieruit volgt dat het probleem niet in de genderidentiteit zit als een poging om die te extraheren, maar in het verzoek zelf, dat jij en de cliënt vinden en uitwerken. Met andere woorden, dit is een gewone, normale, geestelijk gezonde cliënt. Als een specialist om wat voor reden dan ook van binnen een lage tolerantie voelt, dan raad ik u aan om persoonlijke therapie te ondergaan. Het is natuurlijk raadzaam om verschijnselen als ‘homoseksueel’, ‘transseksueel’, ‘biseksueel’ te kennen; heb een idee over queer- en intersekse-mensen. Wat cliënten betreft, zal ik ook proberen aanbevelingen te doen: in alle gevallen werken psychologen niet.