I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link




















I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Open text

Als je jezelf voortdurend bekritiseert, zoals je moeder je ooit heeft bekritiseerd, en je kunt dit probleem niet aan, dan is dit artikel iets voor jou. Wie is de innerlijke criticus, waar is het voor, waar komt het vandaan en hoe kun je er je voordeel mee doen. Of laat het in ieder geval je leven niet verpesten. De gewoonte om jezelf te bekritiseren is een echo uit je kindertijd. Hoe vaak werden we bekritiseerd door ouders, grootmoeders, leraren en andere volwassenen. En de kritiek werd altijd verklaard door het feit dat ze wilden dat we ons beter zouden voelen, om ons te leren redeneren. Vooral moeders willen hun kinderen graag op deze manier lesgeven. Het kind kan ondeugend of bijna perfect zijn. Maar als de moeder niet begrijpt dat lof en steun voor het kind belangrijker en nuttiger zijn dan het ontdekken van zijn fouten, dan is het kind gedoemd tot een leven vol verwijten en kritiek op zichzelf. Met grove woorden, verwijten, vergelijkingen probeerden moeders een persoon van de baby te maken. Het is alsof het kind een onmenselijke is, en er met voortdurende kritiek een blok en pinocchio uit kunnen worden gesneden, hoewel het kind al een persoon is. Sinds de geboorte. En verbale klappen zijn voor hem net zo pijnlijk als fysieke. Er verschijnen blauwe plekken door de klap op het lichaam. En als we met een woord worden geraakt, laten we littekens achter op de ziel. En misschien is het meest onaangename dat we tijdens het opgroeien het gedragsmodel van een 'zorgzame moeder' aannemen en onszelf beginnen te bekritiseren. (En sommigen zelfs hun kinderen). Met als enige doel het wijzen op een fout. Wij streven ernaar onszelf beter te maken. Maar niet met vriendelijkheid en begrip, maar met grove woorden, lelijke scheldwoorden en onjuiste vergelijkingen. Misschien hopen we ook dat het het leven zal helpen verbeteren. Maar deze kritiek helpt niet. En het voegt geen kracht toe. En het bespaart je niet van fouten. Maar het berooft je eerder van energie en vermindert het gevoel van eigenwaarde. Een andere fout is het verwarren van voortdurende zelfkritiek met geweten. Het geweten wordt geassocieerd met moraliteit, moraliteit. Het helpt ons gezonde keuzes te maken. Tegelijkertijd zorgt de innerlijke criticus ervoor dat we ongezonde beslissingen nemen. In plaats van mij te motiveren om te veranderen en constructieve acties te ondernemen, is het mogelijk om met de innerlijke criticus om te gaan? Zeker. En je kunt er zelfs voor zorgen dat het ons helpt in plaats van hindert. Ik stel voor dat je de volgende oefening doet. Dit is hoe we gedachten in ons hoofd waarnemen. Luister naar jezelf als je jezelf bekritiseert. Uit welke stem klinkt deze kritiek? Dit kan de stem zijn van een moeder of een belangrijke volwassene. Bepaal de intonatie en het volume van deze stem. In de regel spreekt de criticus hard, vaak op verhoogde toon en gebruikt hij grove woorden. Probeer nu de intonatie en het timbre van de stem te veranderen waarin kritische opmerkingen worden gemaakt. Probeer de stem van de criticus niet luid en hard te laten klinken, maar rustig, kalm en aanhankelijk. Vraag de criticus om zijn opmerkingen op deze manier te maken. Leg hem uit dat je het niet erg vindt om naar opmerkingen te luisteren, maar dat je graag wilt dat ze op een andere toon worden uitgesproken. Beter nog, vraag de criticus niet alleen om op je fouten en vergissingen te wijzen (je kunt ze zonder hem zien), maar om te zeggen wat we nu moeten doen of hoe we het de volgende keer anders kunnen doen. Hij adviseerde, adviseerde en dit alles met een vriendelijke, zachte en prettige stem. Als je wilt dat de criticus je helemaal niet beïnvloedt, dan kun je zijn stem veranderen in een slaperige, cartoonachtige of miauwende kat. Verwijten die met zo'n stem worden geuit, zullen je niets dan gelach bezorgen. Je zult niet langer terugdeinzen voor angst en ongerustheid, je zult geen interne conflicten voelen, je zult geen stress en schuldgevoelens ervaren. Als je leert om op een rustige manier met je innerlijke criticus om te gaan, zul je in staat zijn te doen wat je nodig acht en je leven naar eigen inzicht in te richten, zonder bang te zijn om een ​​fout te maken en een giftige zin in jezelf te horen. Ik zou je dankbaar zijn als dat zo is de resultaten deel je in de reacties na het uitvoeren van de techniek. © Psycholoog Larisa Aleksandrovna Solovyova Ik vond het artikel leuk, vind het leuk en abonneer je op het kanaal Mail [email +79622053564

posts



33349388
64546235
100949123
45601220
109245396