In een persoonlijk bericht ontving ik een vraag: “Mijn man en ik besloten te scheiden. Hoe u dit aan uw kind kunt vertellen. Hij is 4 jaar oud.” Antwoord: Dit zal een moeilijk gesprek zijn voor zowel jou als het kind. Maar natuurlijk moeten we praten. Het kind zal met mondiale veranderingen te maken krijgen. En dit kan niet onopgemerkt en pijnloos voorbijgaan. Het is beter als hij deze stress niet één op één onder ogen ziet, maar als er ouders in de buurt zijn die hem kunnen ondersteunen en troosten. Aanbevelingen: Het is beter om van tevoren met het kind te praten. Over twee weken. Zodat hij de tijd heeft om zich een beetje aan te passen aan de veranderingen. Probeer (indien mogelijk) beide ouders te laten deelnemen aan het gesprek met het kind. Zeg dat echtscheiding uw gezamenlijke beslissing is (ook al is dat niet het geval). Bereid je voor op dit gesprek, zodat je in één toonsoort spreekt. 🔻Zwijg niet en geef niet de schuld in het bijzijn van een kind. Het doel van dit gesprek is om hem te vertellen over de komende veranderingen. En niet om de relatie tussen jullie op orde te krijgen.🔻Echtscheiding is een trieste gebeurtenis voor jullie allemaal. En het overtuigen van een kind dat er niets bijzonders gebeurt, is het niet waard. Spreek eerlijk en in eenvoudige woorden over de redenen voor de scheiding. Maar in algemene termen, zonder sappige details.🔻 Zeg dat het niemands schuld is bij een scheiding, dat dit soms gebeurt. Bijvoorbeeld: "Papa en ik begonnen vaak ruzie te maken, dus besloten we apart te gaan wonen." Praat zonder haast met je kind, kalmeer hem. Er zullen veel vragen zijn en die moeten beantwoord worden.🔻Vertel het kind dat je nog steeds zijn vader en moeder bent en dat je van hem houdt.🔻Vertel bij wie het kind gaat wonen en wanneer hij de andere ouder zal zien (beslis hierover in Geef uw kind geen valse hoop dat jullie weer bij elkaar zullen komen. Zeg dat grootouders, tantes en ooms nog steeds familieleden zijn en dat we met hen communiceren zoals voorheen. Als een van de echtgenoten overweldigd raakt door emoties tijdens een gesprek, dan is het beter om een ​​pauze te nemen. Door bijvoorbeeld te zeggen: "Het is nu moeilijk voor ons allemaal. Mam is erg overstuur. Laten we het gesprek even later voortzetten." Bedenk dat dit een gesprek is voor het welzijn van het kind. Niet voor jou. U lost uw problemen op zonder zijn deelname. Het kind kan zeer gewelddadig reageren. Het is belangrijk dat je de kracht hebt om hem te steunen. Als de toestand van een van de ouders veel te wensen overlaat, is het voor hem nuttiger om eerst met een psycholoog te praten en dan met het kind te praten. Met vriendelijke groet, psycholoog , familiepsycholoog, relatieconsulent, Lyudmila Firsova