Niet zelden rijst, naast de vraag hoe je een specialist kiest (Een specialist kiezen), de vraag welk werkformaat je moet kiezen? Welke is effectief, wat zijn de voor- en nadelen; Soms is de vraag eenvoudig: “Welk formaat past bij mij/mijn zaak”? De antwoorden blijven uiteraard vaak bij de vraagsteller zelf; Ik kan je alleen iets vertellen over de formaten zelf - de keuze wordt door de persoon zelf gemaakt. Maar laten we, aangezien een dergelijke vraag toch in de hoofden van mensen rondwaart, proberen wat dichter bij de drie beschikbare formaten te komen en de hypothetische voordelen en beperkingen te onderzoeken die in elk ervan kunnen bestaan. Het eerste formaat zijn correspondentie-/tekstformaten. Deze methode heeft duidelijk voordelen: alle beschikbare boodschappers tijd en deadlines (aangezien dit een online format is, kun je flexibel zijn in tijd en plaats); relatieve financiële betaalbaarheid (kan beginnen vanaf slechts 500 roebel); voor sommige cliënten is dit de veiligste vorm van interactie (vooral met een specialist/psycholoog/therapeut); geen reistijd; volledige vertrouwelijkheid (vanwege het formaat zelf, en niet alleen vanwege de ethische code en persoonlijke principes van de specialist, hier, op onze dure bron, is er zelfs een demoversie van dit formaat (hoewel deze beschikbaar is voor publiek). ). Over het algemeen zijn er veel positieve aspecten. In deze vorm veranderen sommige voordelen echter ook in moeilijkheden vanuit het oogpunt van het therapeutische of counselingproces. Het format zelf - de specialist ziet de klant niet - de klant ziet de specialist niet; Dit kan geen volwaardige bijeenkomst worden genoemd; geen contact - geen gegevens; de specialist ziet geen reacties, gevoelens, bewegingen; hoort de intonatie niet (er bestaat risico op projecties en twijfels bij de cliënt); plus - veel verhelderende vragen van de specialist (hij ziet niet wat er gebeurt en hoe); de tijd van zo'n sessie lijkt korter te zijn (juist vanwege de constante verduidelijkingen); bovendien kost het tijd om te lezen, te begrijpen, in je hoofd te formuleren, af te drukken - en hetzelfde aan de andere kant (spreken en horen gaat sneller); “buitensporige censuur” is wanneer elk van de deelnemers veel tijd heeft (wat opnieuw de dynamiek van het proces beïnvloedt) om na te denken over het antwoord; aan de ene kant kunnen we zeggen dat dit helpt om gedachten duidelijker uit te drukken - maar dit neemt helaas de natuurlijkheid en spontaniteit weg, wat leidt tot een vervorming van de perceptie - de reactie van de cliënt en de psycholoog (als hij dit ook doet); zal niet primair zijn, maar eerder secundair, opzettelijk en misschien “handig en mooi”, en niet noodzakelijkerwijs een echte onderbreking van de communicatie als gevolg van technische storingen kan ook aanzienlijk ongemak in het proces veroorzaken waarin de meeste oefeningen en experimenten niet kunnen worden uitgevoerd; het hier en nu en reactie krijgen van de opdrachtgever - alles blijft "achter het scherm"; En het allerbelangrijkste (naar mijn mening) is dat de cliënt sterk gehecht blijft aan zijn comfortzone, waardoor hij zichzelf de nieuwigheid van de ontmoeting ontneemt. Laat zich niet zien en ziet de psychotherapeut niet. Natuurlijk zijn comfort en gezelligheid belangrijk, en je hoeft je comfortzone en het gebruikelijke niet altijd te verlaten, maar je moet er niet in blijven hangen. Dit formaat is naar mijn mening perfect voor een eerste kennismaking met enkele therapie- of counselingprocessen, voor het verduidelijken van vragen en het vormen van een verzoek. Verder kan het dienen als een uitstekende start voor zelfontwikkeling, door samen te werken met een specialist. Met vriendelijke groet, proactieve Gestaltpsycholoog, Ermolov Alexey. Schrijf naar WA om u aan te melden voor een consultatiesessie 8(926)357-11-21