We blijven een persoonlijkheidsmodel beschouwen dat gebaseerd is op 3 componenten: het innerlijke kind, de innerlijke ouder en de innerlijke volwassene. Het is belangrijk om niet te vergeten dat deze delen met elkaar interacteren en het heeft geen zin om ze buiten de context van deze interactie te beschouwen. Deze benadering zal ons helpen te zien hoe het allemaal in ons samengaat en ons maakt tot wie we zijn. Vandaag zullen we dus kijken naar het interne oudergedeelte, dat gewoonlijk wordt geassocieerd met de regels en normen die we toepassen in het proces van beoordelen en interacteren. met onze behoeften, gevoelens, emoties, ervaringen, d.w.z. met ons innerlijke kind. De innerlijke ouder wordt gevormd in de beginperiode van ouder-kindrelaties. Gedeeltelijk kan het worden beschouwd als geïntrojecteerde (naar binnen overgedragen) ervaringen en indrukken uit interactie met echte ouders (belangrijke volwassenen). Onbewust aangeleerde normen en regels met behulp waarvan ouders in de kindertijd interactie met ons hebben opgebouwd, en die in de toekomst interne regels voor interactie met onszelf worden. Waarom introjecteren we deze ervaring? Wanneer we geboren worden, hebben we minimale ervaring met de interactie met de wereld om ons heen en met onszelf die pas tijdens deze periode wordt gevormd; Daarom is het belangrijk dat we een belangrijke volwassene (ouder) in de buurt hebben, met wie we, als een spiegel, onze nieuwe emotionele ervaringen en mentale inhoud kunnen reflecteren en laten zien. We observeren volwassenen, imiteren ze, en dit proces maakt onze persoonlijke ervaring voor ons begrijpelijker. Hier is het belangrijk om te begrijpen dat een kind in zijn kindertijd niet alleen een afdruk maakt van wat de ouder doet, maar ook hoe hij het doet, hoe hij omgaat met de buitenwereld en met de innerlijke wereld. Daarom is het zo belangrijk dat er live emotioneel contact wordt onderhouden tussen het kind en de ouder, zodat het kind ziet hoe dit contact wordt opgebouwd, en niet de fantasieën van de ouders of hun fantasieën over dit contact in onszelf hebben geïntrojecteerd (ingedrukt), kan de innerlijke ouder aandachtig zijn, zorgzaam, afwijzend, manipulerend, devaluerend, enz. Laten we zeggen dat de figuur van onze innerlijke ouder devalueert in relatie tot onze gevoelens en ervaringen, daarom zullen we de neiging hebben deze te devalueren natuurlijke gevoelens en behoeften, d.w.z. bepaalde aspecten van ons innerlijke kind zijn daardoor geblokkeerd en kunnen zich niet in ons leven integreren, zich daarin adequaat manifesteren. In dit proces wordt ons emotionele deel als een wrokkig kind dat wordt genegeerd en gedwongen zijn behoeften te bevredigen en op alle mogelijke manieren de aandacht op zichzelf te vestigen. Dit kan zelfbedrog, zelfsabotage, depressie, verschillende soorten verslavingen, enz. zijn. Meestal gebeurt dit wanneer onze innerlijke ouder rigide is in zijn structuur, alleen sjablonen gebruikt, geen aandacht heeft voor ons innerlijke kind en hem niet neemt Elk vertrouwelijk contact met de innerlijke ouder en het kind begint met de erkenning van de waarde van hun ervaringen, uitgedrukt in het feit dat ik het recht heb om bepaalde gevoelens te ervaren en dat deze normaal zijn. En hier rijst de vraag hoe je intern tot overeenstemming met jezelf kunt komen, zodat je enerzijds de externe realiteit niet negeert, en anderzijds je natuurlijke behoeften die deze ervaringen tot uitdrukking brengen, niet vergeet. Deze vraag stellen wij vaak, zelfs als deze zeer acuut is en de situatie ons hopeloos lijkt. Onthoud jezelf: misschien heb je situaties gehad waarin je geest één ding zei, maar je gevoelens volledig het tegenovergestelde waren, en elke poging om tot overeenstemming met jezelf te komen leidde tot niets. Dit gaat precies over die situatie waarin ons innerlijke kind zich verzet en protesteert, gedreven door wrok dat we hem zo lang hebben genegeerd. U kunt bezwaar maken door te zeggen dat onze emoties misschien ontoereikend zijn en dat als ik hun voorbeeld volg, dit niet tot iets goeds zal leiden. Maar in