Een van de niet meest aangename basisgevoelens van een persoon is walging, die van nature inherent aan ons is, op dezelfde manier als het instinct van zelfbehoud, en werkt dezelfde functie - het lichaam beschermen tegen iets onverteerbaars dat de grens binnendringt. Het is verdeeld in "primair" - dit is een bijna onbewuste mentale reactie op rioolwater, geuren, bedorven voedsel, larven, enz. - en "secundair", of moreel, gerelateerd aan meer abstracte objecten of mensen - bijvoorbeeld lafaards, liegende politici, daklozen, alcoholisten, enz. Het gevoel van walging stelt je in staat infecties en parasieten te vermijden, niet om ongeschikt en gevaarlijk te eten voedsel (of niet te veel verschillende soorten voedsel in één keer eten), en is ook een indicator van het giftige gedrag van sommige mensen. Walging veroorzaakt misselijkheid en een speciale grimas (het voorhoofd is gerimpeld, de wenkbrauwen zijn neergelaten, de neus is gerimpeld). , de neusgaten zijn verwijd, de bovenlip is iets verhoogd, de onderlip is uitgestoken of verhoogd en gesloten met de bovenste, en de mondhoeken kunnen hangen als gevolg van een overtreding van de grenzen (wanneer een persoon wil vrede, maar blijft het obsessieve gedrag van een partner tolereren of slikt een belediging door, alsof alles in orde is), onjuiste attitudes ('je moet een brave jongen zijn', 'een vrouw moet tolereren', 'je kunt' word niet boos op mensen”), etc., en wordt vaak geblokkeerd. Dit gebeurt wanneer een moeder, wanneer een klein kind een gevoel van walging toont (dat bijvoorbeeld smakeloos voedsel uitspuugt), geïrriteerd raakt en stopt met zijn gedrag. Ze scheldt hem uit omdat hij zich afwendt van zijn grootmoeder die hem kust met een onaangename geur, pijnlijk reageert op elke afwijzing en zijn grenzen verdedigt. Iemand die als gevolg van dergelijke daden van zijn ouders heeft geleerd zijn afkeer te onderdrukken, doet dat niet weet hoe hij een comfortabele afstand voor zichzelf kan bepalen en gelooft dat je je geliefde zo dichtbij kunt laten als je wilt, door met hem samen te smelten 'tot één geheel'. Hij voelt zich schuldig als de aanraking of geur van de partner op een gegeven moment onaangenaam blijkt te zijn. Hij scheldt zichzelf hiervoor uit en blijft de afkeer onderdrukken, omdat hij denkt dat hij op deze manier zijn geliefde afwijst. Aan de andere kant zal hij van zijn partner dezelfde volledige acceptatie verwachten. En als hij plotseling besluit zijn grenzen te bepalen, zal dit worden opgevat als een afwijzing "hij houdt niet van mij!". Als gevolg hiervan kan onderdrukte walging zich ontwikkelen tot psychosomatiek: constante misselijkheid, braken, problemen met het maag-darmkanaal, enz De persoon zal het gevoel hebben dat hij vergiftigd is door bedorven voedsel, maar in feite is hij vergiftigd door giftige emoties. Door walging te onderdrukken, is het onmogelijk om uit de fusie te komen. Walging is immers een signaal dat de relatie giftig is en niet op deze manier kan voortduren. Om iemand het vermogen te geven om te beslissen iets in een relatie te veranderen en te leren vertrouwen op zijn eigen behoeften, moet hij eerst het bewustzijn van deze emotie herstellen. En de gemakkelijkste manier om dit te doen is met de hulp van een psycholoog. Zodra het gevoel van walging terugkeert tijdens de therapie, begint de exit uit de fusie. Ik wil niet langer verdragen wat walgelijk is. Een persoon leert zijn voorkeuren op te merken en wat niet bij hem past. Begint geleidelijk persoonlijke grenzen op te bouwen. En als gevolg daarvan krijgt hij een adequate en geschikte relatie waarin hij niet voortdurend gif hoeft in te slikken, waardoor misselijkheid wordt onderdrukt. Maar het is onmogelijk om dit te bereiken zonder walging te deblokkeren. Leren praten over het onderwerp walging is moeilijk, gênant, onaangenaam en beangstigend, vooral als het bij een stel al lang gebruikelijk is om het niet op te merken en te tolereren. Maar geleidelijk en zorgvuldig is het heel goed mogelijk om de juiste zinnen te vinden en de liefde te behouden, en deze niet volledig in een verslaving te veranderen. Om bijvoorbeeld je partner geen pijn te doen en tegelijkertijd jezelf niet te onderdrukken, kun je elke keer toevoegen dat je van hem houdt en hem niet zult afwijzen. Je houdt gewoon niet van de geur van zijn adem in de ochtend. Maar het komt ook voor dat de walging zo sterk van intensiteit is dat het leidt tot afstandelijkheid en het vermijden van elk contact met je partner. Bijvoorbeeld,)