Het probleem van de bereidheid om op school te leren wordt relevant voor afstuderende groepen in de kleuterklas. Het onderwijs aan kinderen op openbare scholen vanaf 6 jaar brengt nieuwe taken met zich mee in verband met de diagnose van kinderen en de beoordeling van hun psychologische volwassenheid. Helaas komt het voor dat wanneer een kind naar school gaat, hij zowel kan tellen als schrijven, maar per school kan dat wel wees niet klaar. Vaak zijn ouders en opvoeders overdreven bezorgd over de intellectuele bereidheid van het kind om naar school te gaan, maar ze vergeten volledig dat de emotionele en sociale bereidheid van het kind om naar school te gaan in feite niet minder belangrijk is. Zij is het die het succes van zijn leerproces zal verzekeren. “Het is bekend dat er bij de ontwikkeling van een kind een optimale timing bestaat voor elk type leren. Dit betekent dat alleen in bepaalde leeftijdsperioden het leren van een bepaald onderwerp, gegeven kennis, vaardigheden en capaciteiten, het gemakkelijkst, meest economisch en vruchtbaar zal zijn.” (L.S. Vygodsky) Het is bekend dat een baby van vier maanden geen spraak kan leren, en een kind van twee jaar niet kan lezen en schrijven, omdat ze in deze periode nog niet volwassen zijn voor deze training, ze hebben nog niet heeft de eigenschappen en functies ontwikkeld die nodig zijn als voorwaarde voor dit soort onderwijs. Daarom wordt de psychologische bereidheid van een kind om op school te leren (schoolrijpheid) begrepen als het bereiken van een dergelijk niveau van mentale ontwikkeling wanneer hij in staat is dit te bereiken. Dit betekent dat er objectieve redenen zijn die het proces van het beheersen van onderwijsvaardigheden bemoeilijken. Deze redenen zijn gebaseerd op de functionele onvolwassenheid van de cortex en de regulerende structuren van de hersenen. Educatieve activiteiten met het kind moeten worden georganiseerd in overeenstemming met ZIJN (de) mogelijkheden van het kind! Het kind dat op de drempel van school staat, moet VOLWASSEN zijn: • Fysiek • Mentaal (intellectueel) • Emotioneel • Sociaal Dit zijn criteria voor volwassenheid op school. Laten we alles eens bekijken, op één uitzondering na heb ik bewust het item 'Mentaal' in dit artikel weggelaten (mogen mijn collega's en lezers mij vergeven), omdat Om de een of andere reden wordt dit op de voorgrond geplaatst als het gaat om de bereidheid om naar school te gaan, en worden de andere punten over het hoofd gezien zonder het belang ervan voor de GEZONDHEID van het kind te specificeren. Ja, ja, ik overdrijf niet, juist voor de fysieke, mentale en sociale GEZONDHEID. Maar kan een kind dat niet helemaal gezond is een succesvolle student zijn? Nauwelijks. En als hij dat kan (zelden, maar het gebeurt), zal dit succes hem en zijn ouders vreugde brengen? Waar heb ik het over? Ja, dat het beter zou zijn als het intelligentieniveau van een hoog niveau naar een gemiddeld niveau daalt, maar het neurotische stotteren van een geliefde zoon zal verdwijnen, de tics van een mooie dochter zullen stoppen, enz. enzovoort. Welke moeder zou het niet met mij eens zijn? Ambitieus, die het leven schonk aan een genie en hem opvoedde tot president, en hem soms met eisen dreef om “te studeren, studeren en nog eens studeren” tot op het punt van stotteren en tics. Nu bedoel ik niet kinderen die psychologisch volwassen zijn en in staat zijn om te leren. Ik heb het over degenen die de leerplichtige leeftijd hebben bereikt en naar school worden ‘geduwd’, ondanks het feit dat ze de schoolrijpheid nog niet hebben bereikt. (Ik ben het ermee eens dat de samenleving ons ook ertoe aanzet zo'n stap te zetten: er zijn niet genoeg plaatsen in de kleuterscholen. Een kind wordt vrijgelaten om geen plaats in de kleuterschool in te nemen, en de school stelt zijn eigen eisen aan de bereidheid en wacht op geschikte studenten Er is zo'n probleem, maar in dit artikel hebben we het eenvoudigweg genoemd om onszelf te rechtvaardigen, maar we zullen er niet over nadenken.) In de geneeskunde zijn er de concepten van 'paspoort en biologische leeftijd'. De paspoortleeftijd is het aantal jaren en maanden vanaf de geboortedatum, en de biologische leeftijd is de mate van volwassenheid van de organen en systemen van het lichaam die wordt bereikt door een bepaalde paspoortleeftijd. Volgens onze gegevens kan de kloof tussen de biologische leeftijd en de paspoortleeftijd van oudere kleuters en jongere schoolkinderen meer dan anderhalf jaar bedragen. De vraag rijst: op welke leeftijd moeten we in deze gevallen neoplasmata analyseren? En op welke leeftijd moeten we “pronken” naar school? Dus: PSYCHOFYSIOLOGISCHE KLAARHEID • Algemene ontwikkeling van het kind (morbiditeit, ziekte, ziekte).fysieke ontwikkeling (lengte, gewicht, enz.), "handigheid", stotteren en andere neurotische manifestaties; • Ontwikkeling van algemene bewegingen (behendigheid, nauwkeurigheid, coördinatie, snelheid) en motorische vaardigheden van de hand; , willekeur van acties en gedrag, het vermogen om de aandacht te vestigen op een oninteressante taak, om niet afgeleid te worden door prikkels van buitenaf. Welnu, zoals ze zeggen, vragen voor zelftest: is het lichaam van een vaak ziek kind klaar voor school stress? Is een kind met stotteren en andere neurotische verschijnselen er klaar voor om alarmerende situaties te ervaren: onafhankelijke antwoorden, naar het bord gaan, de verheven stem van de leraar, voorlezen en zijn mening verdedigen onder leeftijdsgenoten met spraak- of gedragsproblemen? zich op hun gemak voelen op school of kan dit leiden tot isolatie en een laag zelfbeeld, ondanks het feit dat het intelligentieniveau van deze kinderen veel hoger kan zijn dan dat van hun leeftijdsgenoten? Kinderen met algemene bewegingsstoornissen (behendigheid, nauwkeurigheid, coördinatie, snelheid)? zullen ze mooi kunnen schrijven (en we willen alleen maar mooi, niet begrijpen wat wordt bedoeld met 'mooi', de regulerende structuren van zijn hersenen zijn nog niet volwassen, het lijkt ons dat hij het gewoon niet probeert)? Door zijn ‘doodles’ te bekritiseren, creëren we een ‘mislukkingssituatie’ voor hem. Waarom naar school gaan waar ik niet succesvol ben? Ze beloofden me dat school goed was. Ben je bedrogen? Heeft een kind dat snel moe wordt en gemakkelijk afgeleid wordt door prikkels van buitenaf (“vliegen of kraaien vangen”) veel baat bij naar school gaan als hij na 1 les al moe is. Wat gebeurde er in de resterende 3-4 lessen? Weet het niet meer! Niet omdat hij niet oplettend is, maar dit is zijn psychofysiologie. Dergelijke kinderen krijgen veel commentaar en kritiek van ouders en leraren. Is zo'n school interessant? Zijn deze kinderen bereid om deze moeilijkheden elke dag het hoofd te bieden en welke invloed zal dit hebben op hun gezondheid? Maar het blijkt: • 80-90% van de kinderen van zes tot zeven jaar oud heeft een of andere afwijking in de lichamelijke gezondheid; • 18-20% - borderline (niet-ernstige) psychische stoornissen; • ongeveer 60% - spraakontwikkelingsstoornissen; • ongeveer 35% - onvolwassenheid van visueel-ruimtelijke perceptie; grafische bewegingen; • meer dan 70% - onvolwassenheid van integratieve functies (visuomotorische, auditief-motorische en sensomotorische coördinatie); • ongeveer 13% heeft compenserende linkshandigheid geassocieerd met spraakontwikkelingsstoornissen; langzame kinderen). Opmerking voor geïnteresseerden: Test de biologische leeftijd met behulp van de Filippijnse test. Op 5-6-jarige leeftijd ervaren kinderen een "groeispurt van halve hoogte" - deze bestaat uit een aanzienlijke verlenging van de ledematen van armen en benen - het resultaat karakteriseert de biologische leeftijd van het kind, omdat weerspiegelt niet alleen het niveau van skeletontwikkeling, de morfofunctionele volwassenheid van het lichaam - het wordt geassocieerd met het niveau van rijping van het zenuwstelsel en het vermogen van de hersenen om informatie waar te nemen en te verwerken. Als deze "sprong" heeft plaatsgevonden, kan het kind gemakkelijk met zijn hand het andere oor bereiken. Het wisselen van tanden geeft aan dat de vitale krachten van het kind al klaar zijn met de vorming van het fysieke lichaam, en een deel ervan kan al worden vrijgemaakt zodat het kind doelbewust kan studeren. Crisis van 7 jaar: zoek een balans tussen samenwerking en competitie, onafhankelijkheid en gehoorzaamheid • Motivationeel (speels of cognitief motief, interne positie) • Sociaal (houding ten opzichte van andere volwassenen en leeftijdsgenoten. De mate van welwillendheid en emotioneel welzijn in het team en het eigen ZELFVERTROUWEN) • Emotioneel-wilswillig. (verduidelijking van de heersende soorten angst, het vermogen om zich te concentreren op een oninteressante taak en af ​​te maken wat is begonnen, het is aan het einde) En opnieuw vragen voor zelftest: Een kind dat geen interne positie heeft zoals: “Ik Ik ga naar school omdat ik al groot ben. Daar zal ik veel nieuwe dingen leren en slim worden”, begrijpt hij waarom ik hier ben en wat van mij?wil? Het waren de volwassenen die hem vertelden dat hij groot was en dat hij hierheen MOEST (naar school). Maar hij (het kind) besefte dit zelf niet. Is de 'schooljongen' goed? Voor een kind dat een typemachine of een pop tevoorschijn haalt in plaats van een ABC-boek, overheerst het speelmotief; het is moeilijk om hem iets te leren, door uit te leggen: 'Als je de letters leert, leer je het ook lezen.” Maar ik wil niet lezen, ik hou ervan, als mijn grootmoeder me voorleest. Hoe vind je zo'n student? Dus nogmaals, het kind wordt uitgescholden omdat het niet goed leest. Je begon je kind dus vol te proppen met lezen toen het speelse motief nog niet was veranderd in educatief. Dus “het heeft geen zin om de spiegel de schuld te geven als je gezicht scheef staat.” En als een kind moeite heeft met het omgaan met andere volwassenen of zelfs leeftijdsgenoten. En de school is gewoon een broedplaats voor deze vreemde volwassenen (andere leraren, administratie, middelbare scholieren en verschillende ouders), en een heleboel leeftijdsgenoten vliegen alle deuren uit als de bel gaat. Voelt het kind zich ongemakkelijk? Kan hij zich gemakkelijk concentreren op de leertaak? Als je je niet kunt concentreren, noemen ze je ‘achterlopend’, ‘niets begrijpend’. Zo: het is al moeilijk voor een kind, maar in plaats van hem te helpen, noemen ze hem "Ik slaag nooit in iets", "Ik kan het nog steeds niet", "Iedereen zal me uitlachen" - dit zijn zinnen. van een ‘laag zelfbeeld’. Zal het een obstakel zijn voor succesvol leren? Zal het moeilijk zijn voor een kind dat niet weet hoe hij de wil “in een vuist” moet verzamelen en het werk dat hij is begonnen (en zelfs een oninteressant werk) tot het einde moet voltooien. En de taken zijn precies de volgende: lees tot het einde (zin, paragraaf, pagina), schrijf tot het einde van de regel (pagina). En als je het niet hebt voltooid, dan heb je de taak niet voltooid, een andere situatie van 'mislukking' is onaangenaam voor het kind zelf, en zelfs versterkt door ouders en leraren: 'Ja, je hebt gefaald!' "Ik ben slecht!" - het zenuwstelsel van het kind hercodeert de zin van de volwassenen. Iemand klopte op de deur, er kraakte iets buiten het raam, een boek werd plotseling en luid achter hen dichtgeslagen, de bel luidde scherp en luid - een angstige toestand en angsten zullen het kind verteren. voordat hij iets nieuws kan leren. Wat als dit nieuwe ding ook eng is? Voor geïnteresseerden: Om de interne positie van het kind te bepalen, vraagt ​​u hem: Wilt u van de kleuterschool naar school verhuizen? Waarom? Wat vind je leuk aan school? Wat zou je het liefste doen op school? Of misschien is het beter om naar de kleuterschool te gaan? Waarom? Waar denk je dat het beter is: op school of op de kleuterschool? Als je zou kunnen kiezen, wat zou je dan het liefst doen: thuis studeren met een leraar of met de jongens in de klas en dezelfde leraar? spel of educatief), wordt een kind uitgenodigd in een kamer waar gewoon, niet erg aantrekkelijk speelgoed op een tafel wordt uitgestald. Een geschatte set speelgoed zou er als volgt uit kunnen zien: een item uit een poppenkamer; meubelen, een poppenserviesje, een knuffel, een kubus, een eenvoudige auto; Opgemerkt moet worden dat deze set niet het favoriete speelgoed van het onderwerp kan bevatten. Het kind wordt gevraagd het speelgoed zorgvuldig te onderzoeken en te onthouden. Dit duurt ongeveer een minuut. Nadat hij kennis heeft gemaakt met het speelgoed, raden we aan naar een sprookje te luisteren. Een kind krijgt een sprookje voorgelezen dat hij nog nooit eerder heeft gehoord. Op het meest interessante punt wordt het lezen onderbroken en vraagt ​​de onderzoeker aan de proefpersoon of hij op dat moment liever met het speelgoed op tafel speelt of naar het einde van het sprookje luistert. Kinderen met een uitgesproken cognitieve interesse geven daar meestal de voorkeur aan om naar het vervolg van het sprookje te luisteren. Kinderen met zwakke cognitieve behoeften spelen het liefst. Maar hun spel is in de regel van manipulatieve aard. Als een kind speelgoed kiest en dan, na een beetje gespeeld te hebben, naar de onderzoeker komt en vraagt ​​​​om het sprookje uit te lezen, dan weigert de volwassene, daarbij verwijzend naar het feit. dat de keuze al is gemaakt. Als het kind, nadat hij het speelgoed heeft gekozen, er niet mee begint te spelen, een speeltje neemt en terugkeert naar de onderzoeker met het verzoek om het sprookje af te lezen, dan nodigt de volwassene het kind uit. om het speelgoed op zijn plaats te zetten en dan naar het sprookje te luisteren. Als het kind weigert afstand te doen van het speelgoed, doet de volwassene dat nietis klaar met het lezen van het sprookje en vertelt hem iets, een sprookje of speelgoed. Met behulp van gewone observatie kunt u de emotionele en sociale bereidheid van het kind voor school bepalen. Hoe communiceert het kind met leeftijdsgenoten? Heeft hij vaste vrienden? Heeft u vaak ruzie en conflicten? Neemt hij deel aan coöperatieve spellen? Kun jij onderhandelen met andere kinderen? Kan hij verschillende rollen in games adequaat vervullen? Streeft hij ernaar het werk dat hij is begonnen te voltooien? Stelt hij volwassenen vaak vragen over de wereld om hem heen die voor hem onbegrijpelijk zijn? Hoe gaat het kind om met de leerkracht? Neemt hij het initiatief in de communicatie of wacht hij tot hij wordt benaderd? Is hij bij het verlenen van hulp betrokken bij zijn werk of trekt hij zich in zichzelf terug? Voldoet hij onvoorwaardelijk aan de eisen en verzoeken van volwassenen of geeft hij uitdrukking aan zijn eigen mening? Communiceert hij bij het voltooien van een taak met volwassenen over het onderwerp van de taak of verlegt hij het gesprek naar andere onderwerpen? Toont hij verlangen en interesse om iets nieuws te leren? FUNCTIONELE KLAARHEID • Kopieer een voorbeeld (oog-handcoördinatie + motorische vaardigheden) • Onderhoud een taak en voer een "reeks van acties" uit Dit zijn door school verplichte functies. Onhandige krabbels maken een kind tot tranen toe verdrietig en veroorzaken veel droevige momenten voor zijn ouders: waarom schrijven andere kinderen soepel en mooi, en die van ons?... Vanwege de eigenaardigheden van de toestand van hun zenuwstelsel!!!! Het is voor hen moeilijker en tijdrovender om motorische vaardigheden, vooral fijne bewegingen, te ontwikkelen en te consolideren. Bij dezelfde symptomen, bijvoorbeeld een gebrek aan coördinatie van bewegingen, kunnen de onderliggende oorzaken verschillend zijn. Zonder ze te begrijpen is het praktisch onmogelijk om op korte termijn een voorspelling te doen van de effectiviteit en het succes van het leren. Vragen voor zelftest: Zal ​​een kind dat niet weet hoe hij een voorbeeld moet kopiëren, met succes een element van een leerproces kunnen herhalen brief in een schrift (en een schrift is gebaseerd op kopiëren) of correct kopiëren van het bord Is het voor iedereen gemakkelijk om meerdere taken tegelijk in je hoofd te houden: je huiswerk opschrijven en je dagboek opbergen, en dan de inleiding openen? op pagina 25 en lees de tekst “Vrienden”? Met de uitdrukking ‘verwijder het dagboek’ zullen velen deze ‘keten van acties’ al verliezen. En als reactie zullen ze horen: "Heb je het niet begrepen?" Voor degenen die geïnteresseerd zijn: onthoud dat ontwikkeling het belangrijkste is en niet leren schrijven, lezen en tellen. Vygodsky, laten we zijn zin herhalen: “...alleen dat onderwijs in de kindertijd goed is, dat vóór de ontwikkeling loopt en de ontwikkeling achter zich aan leidt...maar het is mogelijk een kind alleen te leren wat hij kan leren.” En dit is aanzienlijk. We leren niet schrijven, maar knippen met een schaar, rijgen, rijgen, boetseren, etc. Om het kopiëren te leren, geef je kinderen meer taken zoals: het ontbrekende deel van de tekening voltooien, objecten hetzelfde maken, etc. Geef het kind taken die uit meerdere onderdelen bestaan. acties. ‘Neem een ​​stuk papier en een potlood. Ga aan tafel zitten en teken een man. Laat het potlood op tafel liggen en breng mij de tekening.’ Kijk wat hij mist in de keten. Niets? Geweldig! Nou, dat is eigenlijk alles waar ik je aandacht op wilde vestigen. Zoals beloofd heb ik het criterium van ‘intellectuele (mentale) volwassenheid’ weggelaten, omdat ze schrijven overal in felle kleuren over hem. Zeg: "geïntimideerd", "dit is te veel". Ik wilde je alleen maar vertellen dat intelligentie belangrijk is, maar zeker niet doorslaggevend! En als een mentaal ontwikkeld kind geen problemen heeft op de hierboven beschreven punten, d.w.z. fysiologisch volwassen, emotioneel gezond en sociaal aangepast, dan is dit een succesvolle leerling, een gezond kind en gelukkige ouders. Maar als een van de criteria ‘kreupel’ is, laten we hem (het kind) dan helpen het te begrijpen, te ontwikkelen, te versterken, enz. wat hij nodig heeft, en afscheid nemen van wat hem dwars zit (angsten, tics, etc.) en laten we niet haasten naar school. En als we alles met succes aankunnen, dan “Hallo school!” En dan gaat het gesprek niet over de vraag of het kind ‘klaar’ of ‘niet klaar’ is voor school, maar over de vraag of de school klaar is om leeromstandigheden te creëren die dat mogelijk maken. overeenkomen met de ontwikkeling van zijn individuele kenmerken. En is de leerkracht bereid om met zo’n kind aan de slag te gaan, gegeven het feit dat kinderen bepaalde eigenschappen niet hebben».