Ik begin met een citaat van Marcus Aurelius. Over het algemeen was Marcus Aurelius uit de Antonijnse dynastie natuurlijk een heel bijzonder persoon. Zijn regering van 161 tot 180 na Christus ging de geschiedenis in als de ‘Gouden Eeuw’ van het Romeinse Rijk, en zijn aforismen hebben, hoewel er bijna 2000 jaar zijn verstreken, hun relevantie tot op de dag van vandaag niet verloren en zullen die waarschijnlijk ook nooit verliezen. de Romeinse keizer Mark Aurelius schreef van 121 tot 180 na Christus ooit het volgende in zijn dagboek: “Vandaag zal ik mensen ontmoeten die te veel praten - mensen die egocentrisch, egoïstisch en ondankbaar zijn. Maar dit verbaast en stoort mij niet, aangezien ik mij geen wereld zonder zulke mensen zou kunnen voorstellen.” De wereld is zo gestructureerd dat deze waarschijnlijk nooit ideaal zal zijn. En er zijn er altijd geweest, zijn en hoogstwaarschijnlijk zullen er nog lange tijd mensen zijn, met wie de communicatie volkomen psychologisch uitputtend is. Wat moet een persoon doen als er zulke ‘zware karakters’ in zijn omgeving zijn? De ideale optie is om te stoppen met de communicatie met hen. Christus had het hier trouwens over toen hij zei: “Denk niet dat ik gekomen ben om vrede op aarde te brengen; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar een zwaard, want ik ben gekomen om een ​​man tegen zijn vader te verdelen, en een dochter tegen haar moeder, en een schoondochter tegen haar schoonmoeder.’ (Evangelie van Matteüs 10:32-36) en ook: “Wat zal het een mens baten als hij de hele wereld wint, maar zijn eigen ziel verliest? Of welk losgeld zal een mens geven voor zijn ziel?” (Evangelie van Matteüs 16:26) Ideale opties zijn echter vaak als een droom van een ideale wereld. Vaker komt het voor dat het extreem moeilijk of zelfs onrealistisch is voor een persoon om een ​​relatie te beëindigen met een aantal "moeilijk te communiceren" mensen. Het is bijvoorbeeld psychologisch eng om relaties met sommige collega's te beëindigen, het is onmogelijk om niet met de baas te communiceren, er zijn geen andere geschikte opties om te stoppen , wat zijn deze "moeilijk te communiceren" mensen - dit zijn naaste familieleden met wie, ondanks het feit dat de communicatie met hen uitputtend is, de relatie niet volledig kan worden verbroken. Dus hier zou ik advies geven om selectief te handelen: Als je het gevoel hebt dat de communicatie met een persoon je psychologisch vernietigt, stop dan met de communicatie met hem als je kunt, en als je de communicatie met hem niet kunt stoppen vanwege objectieve of subjectieve redenen, dan zijn hier de drie eenvoudigste ‘veiligheidstechnieken’: 1. Beperk de communicatie tot een minimum als het onmogelijk is om zulke destructieve dingen te vermijden, dan is het beter om deze tot een onvermijdelijk minimum te beperken. Het is beter om jezelf niet onnodig te vernietigen door met zulke mensen te communiceren. Beslis dat u bijvoorbeeld niet vaker dan een keer per week en langer dan een paar uur met zo iemand zult communiceren.2. Stort nooit uw hart bij hen uit en deel uw geheimen nooit met hen. Hoe minder unieke details zo’n personage over jou weet, hoe beter. Onthoud: alles wat hij over je weet, kan hij tegen je gebruiken. Dit betekent niet dat je niets over jezelf moet vertellen en je moet gedragen als een fanaticus die door je vijanden is gevangengenomen. Je kunt veel over jezelf praten, vertel alleen over jezelf dingen die geen geheim zijn en die misschien wel bij iedereen bekend zijn. Wees niet bang om soortgelijke personen honderd keer hetzelfde te vertellen. Het is beter om de reputatie te hebben een saaie saaie te zijn dan een ‘zware kameraad’ een wapen tegen je te geven.3. Beschouw elke episode van communicatie met een ‘moeilijk persoon’ metaforisch als een psychiater die in een psychiatrische kliniek gaat werken. Nou ja, dat wil zeggen, figuurlijk gesproken, alsof je een ‘psychiater’ bent, en een ‘moeilijk te communiceren’ persoon je ‘patiënt’ is. (Ik werk nu bijvoorbeeld parttime, onder meer in een speciaal psychiatrisch ziekenhuis, waar ernstig geestelijk zieke mensen worden vastgehouden die seriemoorden hebben gepleegd, een soort ‘Hannibal Lectors’, dus ik weet heel goed wat ik moet doen. waar ik het over heb.) Nou ja, echt: als je weer eens meedoet bij het communiceren met zo'n 'moeilijk karakter', stel je dan voor dat je een goede professionele psychiater bent. Feit is dat ze mentaal volkomen gezond zijn.