Van de auteur: Een sprookjesverhaal dat waardevol zal zijn voor een psycholoog als hij werkt met een kind dat bang is in het donker en spinnen Ook geschikt voor ouders die het zelf kunnen lezen en bespreken. Auteur-© Bondarovich A.A. Er leefde eens een dappere jongen. Hij was erg dapper en was voor niets ter wereld bang, behalve voor twee dingen: het donker en spinnen. De naam van de jongen was Sasha, en hij was een heel gewone jongen, met rood haar en blauwe ogen. De jongen had veel vrienden, maar deze vrienden waren niet bang voor het donker en voor spinnen. Maar Sasha was bang en wist niet wat hij eraan moest doen en hoe hij zijn angsten moest overwinnen. Op een avond ging hij naar bed en vroeg zijn moeder het nachtlicht niet uit te doen, zodat er tenminste een beetje licht binnen zou zijn zijn kleine kamer. Moeder deed precies dat, maar toen iedereen in slaap viel - zijn ouders, zijn zus, de papegaai en zelfs Sasha's favoriete speelgoed, wilde de jongen naar het toilet. Hij hield het een tijdje vol en besloot toen moed te verzamelen en alleen naar het toilet gaan. Sasha stond op van het bed, trok zijn pantoffels aan en stond op. Op dat moment voelde hij dat hij erg bang was - om naar het toilet te gaan moest hij immers door een lange donkere gang durven gaan. Bovendien werd Sasha bang door de gedachte dat er verschillende spinnen in het toilet bij de gloeilamp woonden. En eerst stopte de baby, daarna belde hij zijn moeder, maar ze sliep zo diep dat ze hem niets antwoordde. En Sasha had geen andere keuze dan moed te verzamelen en zijn angsten te overwinnen. Hij opende stilletjes de deur naar de gang, keek in de verte, maar door de duisternis zag hij niets. Toen stelde Sashenka zich voor dat hij in een onverschrokken ridder was veranderd, en zijn angst voor het donker verdween ergens vanzelf! - Wat ben ik een geweldige kerel! - Sasha prees zichzelf, - eigenlijk is wandelen in het donker als grootvader niet zo eng. Sindsdien is hij niet meer bang in het donker. Maar op het toilet wachtte hem nog een test: een ontmoeting met verschillende grote en verschrikkelijke spinnen. De jongen deed de deur achter zich dicht en zag ze op het plafond bij de gloeilamp zitten, heen en weer kruipend, heen en weer. 'O, wat zijn deze spinnen walgelijk, fluisterend: 'Wat doe ik dat?' Ik wil ze niet ontmoeten, ze zijn zo slecht en verschrikkelijk... en ik ben bang voor ze... Op dat moment hoorde de spinnenmoeder, zij was de grootste en meest harige, wat de jongen precies fluisterde, want als iemand zachtjes praat, dan geldt dit ook voor kleine insecten. Het beste kun je heel hard schreeuwen. De spin draaide haar hoofd naar de jongen en piepte in menselijke taal naar hem: 'Wees niet bang voor ons! We zullen je niet aanraken!’ Aanvankelijk kon Sasha zijn oren niet geloven, maar toen hief hij zijn hoofd hoger op en zag dat het niet zijn verbeelding was. De moeder van de spinnen daalde onder de lamp af en keek met haar glimmende zwarte ogen recht in de blauwe ogen van de jongen. Hij wilde een woord zeggen, maar al zijn spraak verdween ergens, en het enige wat hij kon doen was stilletjes naar de spin kijken en naar haar luisteren. 'Wees niet bang voor ons, Sashenka!' Wij zijn niet zo eng als je denkt! Wij zijn erg aardig en zullen u niet aanraken! Sterker nog, wij zijn ook altijd bang dat u ons wurgt of pijnlijk met een bezem slaat! Laten we vrienden zijn - en de moederspin daalde nog lager af. Op dat moment strekte Sasha, zonder iets van zichzelf te verwachten, zijn hand uit naar de spin en raakte haar lichaam aan met zijn vinger. En het lijfje was zo mals en zacht dat de baby het zelfs lekker vond! Hij knikte als reactie op zijn spinnenmoeder als teken van instemming om vrienden te worden en glimlachte. En toen gebeurde er een volkomen onverklaarbaar wonder: Sasha hief zijn hand op, waardoor de grootste spin en haar baby's op zijn handpalm konden zitten. En door hoe snel ze kropen, voelde hij zich grappig en netelig... 'S Morgens kon Sasha zich niet herinneren hoeveel hij' s nachts samen met de spinnen speelde, en hoe hij vervolgens terugkeerde naar zijn kamer langs de donkere gang, maar toen hij werd wakker, hij ?