Vertraagde spraakontwikkeling is helaas het meest merkbaar bij kinderen van nu. Geliefde kinderen die thuis les krijgen, beginnen soms echter nog niet eens te spreken op de leeftijd van één jaar. En zelfs later is dit grotendeels te danken aan het informatieveld waarin we leven. Als er thuis geen tv is, dan hebben de buren er wel één. Geluid is een golf die zich door vaste stof, vloeistof en gas voortbeweegt. Het is dus bijna onmogelijk om jezelf af te schermen van de geluidsinformatie en het trillingsveld van de omgeving in de stad. Ik zal het niet hebben over de kwaliteit ervan. En niet iedereen kan deze omgeving onmiddellijk veranderen. Je moet in ieder geval vaker met je kinderen de natuur in gaan en in de zomer de stad verlaten. Thuis kun je naar je eigen muziek luisteren. Kinderen kunnen vanaf de geboorte voorkeuren hebben. Maar over het algemeen bieden we harmonieuze, positieve muziek met een vrij hoge vibratie - spiritueel, klassiek, folk, natuurgeluiden, vogelgezang, melodieuze liedjes met een positieve betekenis, belgeluid. We zetten het niet luid aan, het kan een tijdje op de achtergrond staan, maar niet de hele tijd. Er moeten ook periodes van stilte zijn. Maar dit is een ander onderwerp. Maar wat kan er gedaan worden om de baby toch te helpen praten? Allereerst moet het kind de kans krijgen om aan zijn ontwikkelingsbehoeften te voldoen - veel bewegen, veel met zijn handen werken, zijn wil ontwikkelen door zijn eigen inspanningen, vervolgens studeren. tegen iets oudere kinderen die al praten. Als het kind naar ons kijkt als we praten, vertraag dan en blijf expressief praten, zodat je kunt zien hoe het spraakapparaat en de gezichtsuitdrukkingen werken. Soms zijn er kinderen die net beginnen met het volgen van lessen een Montessori-omgeving heeft een geweldige ontdekking dat ze, zo blijkt, gehoord worden! Een 'eenjarige' klimt bijvoorbeeld ijverig de trap op en mompelt zachtjes iets, en jij naast hem begint geluiden te maken. vergelijkbaar in intonatie in reactie. Het kind draait zich verrukt om en kijkt verbaasd. Hij herkende zijn eigen intonatie in het antwoord: oh, dat betekent dat ze mij kunnen horen! Ja precies. Zelfs tweejarige kinderen die nauwelijks spreken, zijn soms verbaasd als ze als reactie dezelfde geluiden horen die ze zelf maken. Het komt voor dat je aan ouders vraagt: “Hoe communiceer je met je kind, hoe praat je?” Soms antwoorden ze: "Hoe moet je met hem communiceren, hoe moet je praten, als hij helemaal niet spreekt?" - Lees je - Nou ja... Soms. Hij is nog niet geïnteresseerd. - Lees je zelf boeken? - Waarom? Er is internet. Dus hoe kan een kind leren? Naast de inhoud die wordt overgebracht door de betekenis van woorden, is er ook een intonatiecomponent. Intonatie krijgt een onafhankelijke expressieve en semantische betekenis, waardoor emotionele ondertonen worden onthuld en een bepaalde betekenis wordt verleend. Het is erg belangrijk voor de beeldvorming, creativiteit met behulp van spraak. Over het algemeen beïnvloeden de beelden die we creëren als we denken, spreken, schrijven ons leven. En als we het hebben over een vrouw die al een baby verwacht, worden haar beelden zelfs in de prenatale ontwikkelingsperiode door het kind waargenomen! Als we hier aandacht aan besteden, positieve beelden creëren, helpen we het kind daarmee een positieve levenshouding te ontwikkelen, een positief programma voor de toekomst. Je kunt een kind zelfs helpen zich voor te bereiden op de geboorte, op het accepteren van het leven en de omgeving waarin hij binnenkort zal terechtkomen, door hem opzettelijk, zoals een foto per post, afbeeldingen te sturen - dit is ons huis, dit is je vader, dit is je oudste broer, en dit is onze datsja aan het meer ... Baby's hebben na twee maanden, wanneer myelinisatie* (het belang van myelinisatie wordt goed getoond in de film "Lorenzo's Oil") het niveau van de nek bereikt, al een natuurlijk gezond vermogen om hun hoofd vast te houden en de intonatie van de geluiden die ze maken te veranderen. De menselijke stem is zeer muzikaal en rijk aan intonaties die een onafhankelijke betekenis hebben. En dit is een uitstekende gelegenheid voor emotionele communicatie voor kinderen en een waardevolle, spraakstimulerende aanvulling op de communicatie met kinderen die nog niet kunnen praten. We uiten onze gevoelens niet zozeer met woorden als wel met intonatie. De emotionele kleuring van wat er gebeurt, draagt ​​bij aan het onthouden van dingen.