“Het is bekend dat de manier waarop we naar een persoon kijken, van invloed is op wat we zien; onze gevoelens die in onze blik tot uiting komen, worden ook overgebracht door onze gesproken taal; we kunnen naar iemand kijken met aanbiddende ogen, door een roze bril, met haat, we kunnen een stipje in het oog zien, kijken met een boze, olieachtige of zelfs moordzuchtige blik; we weten dat dergelijke gevoelens de nauwkeurigheid van onze waarnemingen, evenals onze reacties op anderen, kunnen beïnvloeden en zelfs onnodig vervormen. Dit kan op zijn beurt invloed hebben op hoe anderen ons daadwerkelijk behandelen. Natuurlijk zijn onze receptoren – ogen, oren, mond, neus, huid – alles wat ons helpt de buitenkant naar binnen te maken, levende en zich ontwikkelende delen van ons. En als we het hebben over slechte of olieachtige blikken, bedoelen we dat de blik iets slechts doet in datgene waarop het gericht is. Omdat we zoveel projecteren en het vervolgens in onszelf stoppen, weten we niet zeker of wat we waarnemen objectief aanwezig is en wat er door onszelf met liefde of haat aan is toegevoegd. We vullen onszelf met waar we mee te maken hebben, maar we drukken ook onze eigen gevoelens en delen van onszelf, goed of slecht, uit of verbannen deze naar fantasie of realiteit, evenals onze eigen interne geschiedenis ? Of kunnen we alleen over haar praten in termen van het voor de hand liggende (ze zijn getrouwd), en is alles wat subtieler en ongrijpbaarder is onvermijdelijk subjectief? Tijdens therapie veranderen patiënten bijvoorbeeld vaak hun interne houding ten opzichte van hun ouders. In het begin kan er veel wrok, angst en ontevredenheid zijn. En na verloop van tijd kan de houding ten opzichte van acceptatie, dankbaarheid, tederheid en differentiatie veranderen. Zijn wij de scheppers van onze realiteit? Een beetje positief: in psychotherapie kunnen we delen van onszelf verzamelen die verspreid zijn over anderen en de wereld en onze eigen betekenissen steeds beter begrijpen en vinden. Psychotherapie stelt je in staat om “de mijne en NIET de mijne” beter te begrijpen en veel plezier en interesse in jezelf en anderen te krijgen. Door onszelf beter te begrijpen, beginnen we immers anderen en onze eigen uniciteit duidelijker en diverser te zien....