Lida neuriede zachtjes haar favoriete liedje en haar handen maakten snel het ontbijt klaar. De douche in de badkamer gorgelde en de stem van mijn man gorgelde mee. Een gewone ochtend vóór het werk. Het Nokia-melodietje begon te spelen, “iemand had vanochtend een echtgenoot nodig”, dacht Lida en nam de telefoon mee in bad. De telefoon stopte met rinkelen, maar er kwam een ​​sms. Lida klikte automatisch op het bericht... 'Lieveling, ik wacht zoals gewoonlijk op je. Vertel me iets van jezelf en blijf bij mij overnachten. Ik houd van. Wil. De jouwe, de jouwe, de jouwe.” De telefoon valt en verbrijzelt op de tegels, aan de voeten van mijn man... Wat moet ik doen? Moet ik weggaan of blijven? Doen alsof er niets is gebeurd? Schop hem eruit? Opties voor de ontwikkeling van verdere evenementen: • Lida gaat naar Natalya, omdat... Natalya is, net als Lida, een ‘ideaal koppel’ in hun gezelschap. Natalya zou waarschijnlijk precies moeten weten wat ze moet doen. Natalya geloofde het lange tijd niet, ze zei dat Lida iets door elkaar had gehaald en dat dit niet kon gebeuren! Toen mompelde ze iets in de trant van: “We moeten met je praten, kom er op de een of andere manier achter...”. Toen begon ze om de een of andere reden te zeggen dat alles niet zo was bij Pavel, dat alles anders was bij hen en dat het geen zin had om hun relatie met de Lidins te vergelijken. En toen herinnerde ze zich de afspraak en beloofde ze elkaar nog een keer te ontmoeten. Achter de schermen. Vaak zijn mensen bang voor het verdriet van anderen alsof het besmettelijk is. Zelden wil iemand het lijden en de pijn van andere mensen vermengen met hun welzijn. Misschien wil Natalya niet weten dat er zo dichtbij verraad is, wil ze haar mythe van het 'ideale koppel' niet vernietigen en is ze daarom niet bereid dergelijke informatie te accepteren. Het is onwaarschijnlijk dat Lida hier troost en begrip zal vinden. • De ontmoeting met Alena zou doorslaggevend moeten zijn. Iedereen weet tenslotte dat ze een ‘mannelijke’ man heeft die geen enkele rok zal missen. Alena bood onmiddellijk een glas wijn aan. Ze praatte lang over het onderwerp: “Mannen zijn klootzakken en dit kan niet veranderd worden. Je moet jezelf vernederen en volharden. Wie heeft jou nodig naast hem? Niemand. Sluit je ogen en leef zoals voorheen.” Lida huilde over haar glas en probeerde op zijn minst een uitweg te vinden uit de pijn die haar ziel kwelde. De voorstellen van Alena waren reëel, maar Lida's ziel weigerde ze om de een of andere reden te accepteren. Achter de schermen. Beste Lida. Ren snel weg van deze vriend! Vaak is het vanuit zo'n situatie dat er eerst een straaltje stroomt, en dan een oceaan genaamd 'Vrouwelijk alcoholisme', waarin je kunt verdrinken zonder zelfs maar te merken hoe. Er is nog een gevaar: Alenina's acceptatie van haar, zo bekend bij haar, maar met een zeer laag zelfbeeld, is onder de maat. En dan ligt een depressie om de hoek. • Een uitstapje naar je moeder is een kans om het lijden te verlichten en de juiste beslissing te nemen. Mama en papa wonen al 43 jaar samen, en wie anders dan zij kent het geheim van het overleven van crises in het gezin. Mama zat samen met Lida in haar sjaal te huilen. Haar belangrijkste en meest voorkomende woorden waren: “Hoe is dit mogelijk? Hoe schaamt hij zich niet? Je hebt tenslotte twee kinderen. Ik zou aan de kinderen denken. Vertel hem maar dat hij geen kinderen zal krijgen. Hij zal op zijn oude dag bij zijn jonge vrouw blijven. Maak je geen zorgen, Lida. We zullen onze kinderen zelf opvoeden, we zullen ze op de een of andere manier opvoeden. Moeder gaf Lida kracht, maar de pijn in haar ziel schraapte en deed pijn als voorheen. Achter de schermen. Ja, het is een niet benijdenswaardig lot om met twee kinderen achter te blijven. En dan koester ik mijn hele leven wrok tegen hun vader en herinner mijn zoon eraan (in handige gevallen): "Jij liegt en bedriegt mij, net als je vader." Wat hebben de kinderen ermee te maken, ze hebben niet vals gespeeld? Er is nog een ander risico. Als Lida het opeens lastig vindt om alleen te wonen, is er altijd nog de mogelijkheid om haar moeder aan haar scheidingsvoorstel te herinneren. En dan kun je de verantwoordelijkheid voor het nemen van de beslissing om van je man te scheiden op mama verschuiven. Dan is de vraag: wat heeft moeder ermee te maken, omdat ze niet vals speelde, niet bedroog en over het algemeen wilde wat het beste was? • Lida gaat nergens heen, ze gaat nergens heen. Ze geeft haar man een bittere klap en gaat zijn spullen ophalen. In woede stopt ze alle kleren van haar man in tassen, koffers en pakjes en gooit ze woedend op de overloop. "Ga uit mijn leven! Ik wil je niet meer zien! Nooit!" roept ze de vertrekkende man na. En dan gaat hij naar de keuken en... slaat, slaat, slaat op borden, kopjes, mokken... Dan snikt hij luid totdat.