Tijdens het zelfisolatieregime kregen we gedetailleerde instructies over het voorkomen van infectie met het virus en het behouden van onze lichamelijke gezondheid, maar niemand vertelde ons hoe we de gevolgen ervan voor de geestelijke gezondheid konden minimaliseren, hoe we behoud van emotionele stabiliteit en gezond verstand onder de huidige omstandigheden. Velen zagen de eerste week van zelfisolatie als een buitengewone vakantie en waren een tijdje blij dat ze tijd hadden voor hun gezin, partners en kinderen, zaken op orde brachten die waren uitgesteld voor later, favoriete bezigheden en zelfstudie. Maar de vakantie duurde voort en we werden geconfronteerd met een golf van psychologische problemen, angsten en emotionele reacties van een breed scala. De belangrijkste compensatie voor verbroken sociale verbindingen was internetcommunicatie, die de snelle uitwisseling van elke vorm van informatie enorm vereenvoudigde en leidde aan de onvoorwaardelijke dominantie van virtuele communicatie over de beperkte echte communicatie. Aan de ene kant helpt dit ons ‘in contact te blijven’ met belangrijke mensen, en aan de andere kant kan het leiden tot een gevoel van virtualiteit van sociale verbindingen, hun isolatie van het echte leven, en als resultaat – tot de ervaring van een subjectief gevoel van eenzaamheid, ‘uit het leven vallen’. Deze stand van zaken kan voor een persoon verschillende betekenissen hebben: negatief voor sommige mensen en positief voor anderen, afhankelijk van de heersende copingstrategie (dat wil zeggen de strategie voor het omgaan met stress als gevolg van het zelfisolatieregime). ons om de volgende gebruikte strategieën te identificeren: - leven “in het moment” Een anker voor wat er op dit moment gebeurt, bewustzijn van jezelf, je gevoelens en emoties. Direct aanwezig zijn hier en nu - aandacht tonen, participatie, zorg en liefde voor jezelf, interne ontspanning - (her)denken De betekenis vinden of herschrijven van wat er gebeurt, wat kracht en veerkracht geeft. Naleving van het zelfisolatieregime is zinvol om onze levens te redden en de druk op het gezondheidszorgsysteem te verminderen. Op deze manier zorgen we voor onszelf, onze dierbaren, vrienden en medeburgers in het algemeen. Als mensen dit feit beseffen, kunnen ze veel gemakkelijker (zelf)beperkingen accepteren. Acceptatie van wat we niet kunnen veranderen, en ons concentreren op wat mogelijk is om te veranderen. Het regime van zelfisolatie heeft ons van onze gebruikelijke kansen beroofd, maar heeft tegelijkertijd een aantal andere mogelijkheden geopend die we wel of niet kunnen gebruiken , indien mogelijk, het tijdig aanvullen van hulpbronnen. Mensen hechten meer waarde aan tijd, besteden deze aan betekenisvollere activiteiten dan normaal, plannen de dag en leven volgens een vooraf bepaald schema. Zowel de bereidheid om hulp te bieden aan mensen in nood als om hulp van anderen te accepteren als die er is een behoefte helpt de psychologische stabiliteit te behouden. In omstandigheden van onzekerheid wordt wederzijdse verantwoordelijkheid en de bereidheid om anderen te helpen en te ondersteunen, om verdriet en vreugde met hen te delen, een van de steunpunten van zelfisolatie als een uitdaging, een ‘punt van groei’ -) beperkingen als test, een stimulans om te ontwikkelen, om aan jezelf te werken - een blik in de toekomst. Het besef dat het zelfisolatieregime en de pandemie niet voor altijd zijn, vroeg of laat “ook dit zal voorbijgaan.” Daarom is het belangrijk om jezelf en je leven voor de toekomst te behouden. Mensen met ontwikkelde communicatieve vaardigheden en een adequate zelfhouding blijken welvarender te zijn. Effectieve coping-strategieën in omstandigheden van zelfisolatie bleken onderling verbonden te zijn de processen van zelfkennis, zelfbewustzijn en positieve zelfhouding. Negatieve ervaringen in verband met zelfisolatie worden geassocieerd met een negatieve zelfhouding, met zelfverwijt, met onvoldoende communicatieve vaardigheden - zonder voldoende sociale ruimte voelt een persoon zich subjectief eenzaam. isolatie toonde aan dat effectieve coping-strategieën geassocieerd zijn met.