Gamingverslaving (gokken) Gokken (eng. gokken - kansspel) of ludomania (van het Latijnse ludus - spel en Griekse manie - passie, obsessie), gokverslaving is een psychiatrische term die een pathologische passie voor gokken Moderne onderzoekers classificeren de pathologische aantrekkingskracht tot gokken als een niet-chemische (gedrags)verslaving. In deze gevallen is het voorwerp van de verslaving niet een psychoactieve stof, zoals bij chemische afhankelijkheid (alcoholisme, drugsverslaving), maar een gedragspatroon. Gokken is een voortdurende deelname aan gokken die het professionele en persoonlijke leven van een persoon in gevaar brengt. Het concept werd in de jaren 60 van de vorige eeuw in de Verenigde Staten van Amerika gebruikt, toen daar overal speelautomaten werden geïnstalleerd. Gokken is een van de emotionele verslavingen - het gevaarlijkst voor het materiële welzijn van een persoon en zijn gezin en het meest gunstig voor degene die hem laat 'spelen'. Het spel trekt steeds meer aan, de patiënt klaagt dat hij het tijdsbesef verliest en zich helemaal niets meer herinnert. Na verloop van tijd verliezen familie, reputatie en werk aan belang - dit is inderdaad een ziekte van de ziel. De persoonlijkheid en alle moraliteit worden vernietigd, depressie en lichamelijke slechte gezondheid treden op - de kosten zijn veel hoger dan de financiële verliezen. Er zijn veel strafzaken. Elke spelvorm waarbij er een spookachtige mogelijkheid bestaat op een enorme winst - of het nu gaat om roulette, weddenschappen, gokautomaten of loterijen - kan het startpunt worden voor de vorming ervan. Soms duurt het maar een paar uur achter elkaar gamen om een ​​blijvende verslaving te veroorzaken. De Amerikaanse National Association on Problem Gambling merkt op dat iedereen op de planeet een kans van 48% heeft om een ​​gokverslaafde te worden. Ter vergelijking: de kans om alcoholist te worden wordt geschat op 34%, en de kans om crimineel te worden is 6%. Pathologie hangt niet af van hoeveel tijd en geld er aan het spel wordt besteed, maar van het feit dat een persoon, zelfs na een groot verlies, nog steeds aangetrokken wordt om F.M. Dostojevski kon pas schrijven nadat hij volledig verdwaald was geraakt, zonder een cent achterbleef, al zijn bezittingen had gehypothekeerd en opnieuw gehypothekeerd en niet in staat was het spel opnieuw te beginnen. Alleen de dreiging van uithongering stelde de grote Russische schrijver in staat tijdelijk de verslaving onder de knie te krijgen die zijn creatieve talent onderdrukte. Zelfs Alexander Sergejevitsj Poesjkin was geen onbekende in de adrenalinegolf van opwinding, bovendien gaf de dichter toe dat kaarten zijn enige gehechtheid waren. Na zijn dood moest tsaar Alexander I een speciale voogdijraad benoemen, die zich uitsluitend bezighield met het afbetalen van de enorme gokschulden van de gokdichter. In de Sovjettijd waren er gokkers, ondanks de verboden. Toen werden alle beperkingen opgeheven en gingen casino’s en allerlei speelsalons op grote schaal open. Artsen die gokkers behandelen, hebben ervaring met het communiceren met alle lagen van de samenleving - onder politici en aristocraten, rijke ondernemers en zelfs wetenschappers. Symptomen van gokken (ludomania). Er zijn tekenen dat gokken een ziekte wordt, die in de regel alleen zichtbaar zijn voor dierbaren. , maar voor de persoon zelf worden ze niet opgemerkt. Verslaving aan gokgedrag wordt bepaald door verschillende factoren: 1. de mate van gevaar van gedrag voor de persoon zelf en zijn omgeving, 2. diepte van betrokkenheid bij het spel en het vermogen om het te verlaten, 3. onvermogen om zelfstandig om te gaan met de drang om te spelen, 4. een ontoereikende beoordeling van iemands verslaving, de wens om deze te verbergen, bedrog en het verbergen van uitgaven en, als gevolg daarvan, sociale, mentale of somatische onaangepastheid. Dit alles leidt tot problemen op het werk, in het gezin, met gezondheid en humeur, die daarmee verband houden met opwinding wordt gokken vaak het slachtoffer van zulke mensen die over zeer bescheiden financiële reserves beschikken. Over het algemeen ligt de reden voor een dergelijke afhankelijkheid niet in een overdaad aan geld, maar in de kenmerken van persoonlijkheid, opvoeding, omgeving, in de ontoereikende manieren die beschikbaar zijn om stress en het ontberen van problemen te vermijden. De belangrijkste reden voor een dergelijke afhankelijkheid is emotionele leegte, de doelloosheid van het leven, waaruit overigens gokken voortkomtgedrag beschermt niet, maar zorgt alleen voor tijdelijke ‘vertroebeling van de geest’. Geld als doel van het spel (“Ik speel om te winnen”) heeft niets te maken met verslaving. Psychologen zien het gedrag van een gokker als een manier om emotionele problemen op te lossen. Er zijn vier hoofdfasen van gokken: winnen, verliezen, roekeloosheid en hopeloosheid. Er zijn verschillende misvattingen waar een verslaafde aan bezwijkt (dankzij deze bloeit de gokindustrie). De eerste is de misvatting van de gunst van fortuin of lot. De tweede is het geloof in de eigen exclusiviteit: “Ik kan winnen omdat het geluk mij toelacht.” Maar winnen is geen verdienste van de geest of een geschenk van het lot, maar een goed doordachte psychologische truc, ontworpen voor onwetendheid en hebzucht. Deze misvattingen zijn een aas waarop verslaving groeit. De volgende fout - al een teken van verslaving - klinkt als volgt: "Nu ga ik geld verdienen door te winnen." In de regel rechtvaardigt een dergelijke misvatting de wens om aangename emoties in het spel te krijgen. De persoon ontving vreugde, opwinding, vergat de problemen in het spel, maar wil het niet aan zichzelf toegeven. Hij zegt - ik kwam om materiële problemen op te lossen, en ik loop niet weg voor spirituele problemen. Pathologische verslaving aan gokken is opgenomen in de ICD-10-sectie: F63 - "Aandoeningen van gewoonten en verlangens" samen met pyromanie en kleptomanie. Om pathologisch gokken te diagnosticeren, moet de aandoening aan de volgende criteria voldoen: 1. Herhaalde (twee of meer) gokmomenten gedurende het hele jaar;2. Hervatting van episoden ondanks het gebrek aan materieel gewin, subjectief lijden en verstoringen in de sociale en professionele oriëntatie3. Onvermogen om de intense aantrekkingskracht om te spelen te beheersen, om het met vrijwillige inspanning te onderbreken; Voortdurende fixatie van gedachten en ideeën over gokken en alles wat daarmee samenhangt. De handleiding voor psychiaters, gebaseerd op ICD-10(2), vermeldt dat het begin van de stoornis bij mannen meestal in de adolescentie optreedt en bij vrouwen in de tweede helft van het leven. In de beginfase is een relatief grote winst typisch, waardoor een daaropvolgende afhankelijkheid van de aandrijving ontstaat. Dan begint de tweede fase, waarin geleidelijk de hele manier van leven rond het spel wordt gestructureerd, met een geleidelijke afname van zowel de sociale aanpassing als de vaardigheden in het spel (het verschijnen van niet-berekende zetten, ongerechtvaardigde risico's). Dit laatste is de belangrijkste oorzaak van onaangepastheid , omdat pathologische spelers, in tegenstelling tot de algemeen aanvaarde mening, in principe over een hoge technische vaardigheid in het spel beschikken. Binnen tien tot vijftien jaar kan de derde fase van volledige decompensatie plaatsvinden, die gepaard gaat met volledig financieel insolventie en crimineel gedrag. Is er een aanleg voor gokken? Algemene biologische factoren omvatten in de eerste plaats erfelijkheid en prenatale, peri- en postnatale schade die bijdragen aan het ontstaan ​​van organische inferioriteit van hersenstructuren en die de vorming van karakterologische eigenschappen van het individu beïnvloeden Bij mensen die verslaafd zijn aan het spel is de kans statistisch significant groter dat de ouders pathologische gokkers waren dan bij de overeenkomstige controlegroepen. Wat de organische inferioriteit van het centrale zenuwstelsel betreft, moeten we hier allereerst het standpunt van A.O. Bukhanovsky, die bij de vorming van ziekten van verslavend gedrag (waaronder pathologische gokverslaving) bijzonder belang hecht aan verschillende hersenziekten, hersenletsel en andere schade aan het centrale zenuwstelsel, en deze beschouwt als factoren die bijdragen aan de verzwakking van remmende processen met de ontwikkeling van hyperexciteerbaarheid en rigiditeit van mentale processen. Over persoonlijke kenmerken van pathologische gokkers gesproken, karakterologische kenmerken werden geïdentificeerd: 1. verlies van controle over het eigen gedrag, en dit geldt voor alle soorten kansspelen - van weddenschappen tot speelautomaten.2. hogere niveaus van neuroticisme en impulsiviteit vergeleken met de controlegroep van gezonde mensen. In dit opzicht.