Mensen zijn bang om te vragen omdat ze bang zijn om een ​​weigering te horen. Een dergelijke angst wordt gevormd onder invloed van de ervaring van andere mensen, en in de eerste plaats van ouders. Heel vaak hoort een kind van kinds af aan van zijn familieleden: “Je moet alles zelf doen. Weet dat niemand je in het leven zal helpen. Het kind groeit dus op met de overtuiging dat de wereld om hem heen vijandig en gevaarlijk is. Dat je alleen op je eigen kracht kunt rekenen. Maar dit is niet altijd mogelijk. En dan wordt het voor een volwassene heel moeilijk om hulp te vragen. Maar het is de moeite waard om te begrijpen dat een dergelijk intern verbod juist onder invloed van anderen ontstond. Als ouders altijd hulp is geweigerd, betekent dit niet dat het kind hetzelfde zal ervaren. En als iemand een keer heeft geweigerd, wil dat nog niet zeggen dat dit altijd bij iedereen zal gebeuren. Ik bied een miniworkshop aan voor mensen die niet vragen omdat ze niet weten hoe ze een weigering moeten accepteren. Bedenk tien dingen die je aan anderen zou willen vragen. Introduceer specifieke mensen. En zeg het hardop, beginnend met de woorden: “Mag ik...”, “Mag ik...”. Stel je ook de meest pijnlijke afwijzingen voor en zeg: “Oké. Bedankt voor je openhartigheid". Als uw stem nog steeds agressief of onderdrukt blijft, raad ik u aan de oefening een paar dagen uit te stellen. Op het gebied van ‘geven-geven’ doen zich ook veel controversiële kwesties voor. Hoe diensten te verlenen, maar ze niet "in uw nek te laten zitten"? De allereerste regel die ik u adviseer te volgen is: “Ik bied mijn diensten niet aan. Ik wacht tot het mij wordt gevraagd.” Als voorbeeld geef ik een werksituatie in een winkel: de manager ziet dat de verkoper zijn taken niet nakomt, benadert hem en begint hem te adviseren. Na een tijdje begint hij te friemelen, wordt hij afgeleid en kan hij niet wachten tot deze hulp eindigt. Of een gezinssituatie - een vader merkt in een notitieboekje een onjuiste oplossing voor een probleem op en begint zijn zoon te helpen. Als gevolg hiervan herschrijft het kind eenvoudigweg het antwoord van zijn vader in een notitieboekje. Een ander voorbeeld is wanneer een ondergeschikte of zoon zelf om hulp vraagt. In het eerste geval zijn noch de vertegenwoordiger, noch de zoon verantwoordelijk voor deze situatie - u heeft zelf hulp aangeboden. Ze konden niet weigeren, dus tolereerden ze jouw opdringerige aanwezigheid. In het tweede geval ligt de verantwoordelijkheid bij degenen die erom vroegen, zodat zij zelf meer ontvangen en dankbaar zullen zijn voor de geboden hulp. Vaak rijst in dergelijke situaties echter de vraag: "Wat als hij niet solliciteert?" Fouten moeten immers nog steeds worden gecorrigeerd, zowel in ondergeschikten als in schoolopdrachten. Het is beter om simpelweg op de fout te wijzen en de nadruk te leggen op: “Ik kan je helpen als je wilt.” Misschien wendt hij zich tot een collega, of misschien tot jou, en dit is ook informatie waar je over na kunt denken. Ik raad u aan om alleen aan het verzoek van anderen te voldoen als uw eigen zaken al zijn afgehandeld. Als je zit te luisteren naar de klachten van je vriendin over haar man, terwijl je naar de klok kijkt en je zorgen maakt of je kind wel of niet heeft gegeten, dan is dit op zijn minst onjuist. En je bent van weinig nut. Antwoord in dit geval eerlijk en correct: “Ik kan vandaag met je mee, maar dan na 19.” Als je een goede daad verricht, hoef je, zoals je weet, geen dankbaarheid te verwachten. Elke keer dat je merkt dat je dankbaarheid terug verwacht, stel ik voor dat je jezelf de vraag stelt: “Waarom heb ik deze dankbaarheid nodig? Waarom is dit zo belangrijk voor mij?” Als dankbaarheid nodig is om je eigen belangrijkheid te voelen, dan moet je het eerlijk aan jezelf toegeven. Dan krijgt u de gelegenheid om na te denken over waar het gevoel van eigenwaarde vandaan komt en hoe u uw eigenwaarde kunt harmoniseren. U hoeft slechts één keer hulp of medewerking te bieden. Volharding irriteert en dwingt degenen die momenteel geen hulp willen, excuses te verzinnen. Het is beter als iemand gewoon weet dat je klaar bent om te helpen. Als hij er klaar voor is, zal hij zelf om steun vragen..