We blijven de houding van ouders analyseren, die, naarmate het kind opgroeit, kan leiden tot de ontwikkeling van ongezond egoïsme, gebrek aan onafhankelijkheid en andere, niet minder ernstige, problemen kinderen die zich daar al volledig van bewust zijn, kunnen verantwoordelijk worden gehouden voor de gevolgen van hun daden. “Het kind speelt gewoon!” Een van de meest voorkomende houdingen op dit moment is om de acties van een kind toe te schrijven aan het feit dat hij klein is. Dit geldt ook voor gedrag in het gezin, en vooral voor de interactie met anderen. Het is één ding als een kind zijn emoties simpelweg niet onder controle kan houden en huilt/zich agressief gedraagt, maar het is iets anders als hij dit expres doet. Het is onmogelijk om de ogen te sluiten voor het feit dat een kind jongere kinderen en dieren beledigt, zich ongepast gedraagt ​​op openbare plaatsen (bijvoorbeeld andermans eigendom beschadigt of onbeleefd is). Een kind is hetzelfde lid van de samenleving waarin hij als volwassene zal moeten leven. En in de samenleving zijn er bepaalde morele en ethische normen en regels. Wat te doen? Leer uw kind deze normen op een bij de leeftijd passende manier, en vergeet niet persoonlijke grenzen te respecteren. Bijvoorbeeld: een kind deelt zijn persoonlijke voorwerp/speelgoed misschien niet met anderen, maar over het algemeen is delen een gebruikelijke, normale praktijk waarmee je een interessanter spel kunt bouwen en contact kunt leggen. Het belangrijkste is dat er geen schade is aan de eigendommen van iemand anders, noch aan de ene noch aan de andere kant (dit moet ook worden uitgelegd). Uitingen van agressie en wreedheid in het algemeen moeten bijzonder zorgvuldig in de gaten worden gehouden en mogen onder geen enkele omstandigheid worden aangemoedigd. Het is beter om het kind onmiddellijk aan een specialist te laten zien: "Ons kind houdt niet van groenten en naar bed gaan wanneer hij wil." Een kind kan uiteraard bepaalde eetvoorkeuren en kenmerken hebben, zoals een hekel aan vroeg wakker worden. Maar dit is precies het geval wanneer het nodig is de gevolgen ver in de toekomst te projecteren. Het bijhouden van een dagelijkse routine is saai, maar uiterst nuttig (ook voor volwassenen trouwens). Voor kinderen is dit niet alleen een verplichting, het is een noodzaak. Het regime is de constante die de psyche van het kind sterker en stabieler maakt. Dit geldt ook voor voeding. Wat te doen? Het creëren van gezonde eetgewoonten en het handhaven van een dagelijkse routine is volledig de verantwoordelijkheid van ouders. Als u de leeftijd bent gepasseerd waarop u uw kind eenvoudigweg de juiste voeding kunt geven en hem naar de slaapkamer kunt brengen, geef dan het goede voorbeeld. Van een kind eisen dat hij gadgets opbergt en naar bed gaat, terwijl hij tegelijkertijd aan de telefoon zit, is op zijn minst onlogisch. Net als chips kraken, je kind vragen een groentesalade te eten “Het belang van het kind staat voorop.” Dit geldt voor die gevallen waarin vader in gescheurde schoenen rondloopt en het kind ander speelgoed koopt voor de prijs van een paar schoenen, omdat 'het kind het zo wilde'. Het is geen toeval dat dit punt in het gedeelte over oudere kinderen staat - met de leeftijd neemt de 'eetlust' alleen maar toe. Jij loopt rond in een oude winterjas en je kind speelt met een nieuwe tablet. Dit geldt overigens niet alleen voor de financiële kant. Wat te doen? Niet alleen om uit te leggen, maar om door middel van acties te laten zien dat in een gezin de belangen van alle leden gelijk zijn. Er is niets mis met een gezin met een gemiddeld of lager inkomen. Het is slecht als ouders proberen een ‘aura van rijkdom en overvloed’ rond het kind te creëren. Het is normaal om uw budget en aankopen te plannen, uw inkomsten en uitgaven te tellen en deze aan uw kind te laten zien. Het is normaal om moe te zijn, niet te willen spelen en met koorts te gaan wandelen, alleen maar om het kind niet te ‘beschadigen’. Welke globale conclusie kan uit de twee artikelen worden getrokken? Een bewuste benadering en evenwicht zijn overal belangrijk. Toegeeflijkheid brengt dezelfde schade met zich mee als voortdurende verboden. Een kind is een lid van het gezin, waarbij rekening moet worden gehouden met zijn belangen en behoeften en grenzen moeten worden gerespecteerd. En tegelijkertijd is het nodig om het kind dezelfde dingen bij te brengen in relatie tot andere gezinsleden. Denkt u dat er nu een tendens is in het onderwijs naar toegeeflijkheid? Misschien heb je bij moderne kinderen al enkele kenmerken opgemerkt die verband houden met een dergelijke opvoeding? Meld je aan voor een consult: WhatsApp, Telegram +7!💪