Van de auteur: Gepubliceerd in het tijdschrift Naar wie komt Barmaley? Een klein kind is bang voor alles wat nieuw en onbekend is, bezielt voorwerpen en sprookjesfiguren. Meestal worden angsten bij kinderen veroorzaakt door leeftijd. Maar vaak verschijnen ze vanwege de schuld van de ouders, en het duurt erg lang om er vanaf te komen. Iedereen was ooit bang voor een zwarte hand. Er zijn verschillende leeftijdsperioden van verhoogde gevoeligheid voor angst. Van 3 tot 5 jaar oud ontwikkelt de emotionele sfeer van een klein persoon zich actief, dus er is veel angst. Meestal zijn kinderen bang in het donker. Vanaf de leeftijd van 5-6 jaar, wanneer het intellect wordt gevormd, begint het kind te begrijpen waar het bang voor moet zijn, dus angsten worden niet alleen emotioneel, maar ook betekenisvol. Een jongere student kan bang zijn voor de dood. Op deze leeftijd begint het kind te begrijpen dat opgroeien op een bepaald moment ertoe leidt dat iemand sterft. Deze angst manifesteert zich door angst voor een aanval, duisternis, ziekte en dood van ouders, vreselijke dromen, brand, enz. Als er een vrolijke sfeer in het gezin heerst, kunnen kinderen vaak zelf met dergelijke ervaringen omgaan. De angsten voor de ‘Schoppenvrouw’ en ‘Zwarte Hand’ heersen, die ook het ontzag voor de dood weerspiegelen. Kinderen in deze leeftijdsgroep zijn bang dat zij niet degenen zullen zijn ‘over wie goed gesproken wordt’. Tieners zijn meestal bang om ‘niet zichzelf te zijn’, om er slechter uit te zien dan ze zijn. Over het algemeen zijn deze angsten normaal. Maar soms kunnen ze een probleem worden. Wanneer neemt angst serieuze vormen aan? Meestal verdwijnt de angst zelf met de leeftijd, zonder de persoonlijke waarden en het karakter van een persoon aan te tasten. Soms vervult het zelfs een soort beschermende functie, omdat het voorkomt dat mensen met enige bedreiging worden geconfronteerd. Maar angst kan ook abnormaal zijn als deze zich manifesteert in de vorm van afschuw, emotionele shock, shock, of als deze voortduurt, obsessief wordt en oncontroleerbaar door het bewustzijn. Als angst de relaties met anderen beïnvloedt (het kind wil bijvoorbeeld met niemand vrienden zijn) of de aanpassing aan het leven (nergens zonder moeder), dan is het de moeite waard om na te denken over het oplossen van het probleem De meest bekende manier waarop angst ontstaat, is dat dit een traumatische ervaring is (bijvoorbeeld als een kind ergens erg bang voor is, zich verbrandt, enz.). Volwassenen kunnen een kind ongewild met angst besmetten. Als ze bijvoorbeeld, als ze zich zorgen maken, vaak wijzen op de aanwezigheid van gevaar, zoals: "Klim niet - je valt", "Raak niet aan - het zal bijten." Het kind begrijpt nog niet wat dit inhoudt, maar hij herkent het alarmsignaal al: hij begint angst te voelen. En als een kind vaak wordt geïntimideerd, voor het geval dat, kan hij zijn zelfvertrouwen verliezen. De angsten beginnen zich te vermenigvuldigen, het kind wordt voorzichtiger. Praten voor kinderen over ziekte, dood, ongelukken en moorden tegen hun wil wordt in hun geest ingeprent en kan tot de schijn van angst leiden. Maar het belangrijkste is dat als de vader of moeder zich ergens zorgen over maakt of als iets niet lukt in gezinsrelaties, de ouders hun zorgen hoogstwaarschijnlijk op het kind zullen doorgeven. Als een moeder bijvoorbeeld bang is voor dieren of in de lift rijdt, zal ze proberen het kind hiervoor te waarschuwen door haar eigen angsten met hem te delen. Hoe angsten te identificeren? Analyseer waar je zelf al sinds je kindertijd bang voor bent (bijvoorbeeld iets verkeerd doen of lengte, enz.). Een deel hiervan zal ongetwijfeld ook bij uw kind voorkomen. Angsten kunnen worden opgespoord door het gedrag van het kind te observeren en met hem te praten. Het is beter om op een speelse manier te praten, bijvoorbeeld tijdens het tekenen. Probeer zo te vragen dat kinderen gedetailleerde antwoorden geven in plaats van eenlettergrepige antwoorden. Moedig uw kind af en toe aan, prijs hem. Hoe kom je van angst af? Het belangrijkste is hoe je met angsten omgaat. Probeer je geen zorgen te maken, te oordelen of je kind te straffen omdat hij het heeft. Als de angst mild is, is het het beste om de baby af te leiden, hem ergens in te interesseren, bijvoorbeeld een spelletje, of hem te vragen de bloemen water te geven, het speelgoed terug op zijn plaats te zetten. Hoe vaker een kind ergens interesse in toont, hoe meer